Odkąd dorosłeś, zastanawiasz się czasem, czy idziesz właściwą drogą. W dzieciństwie nieraz słyszałeś od dorosłych, że “w życiu trzeba dużo się uczyć”, aby zdobyć dobry zawód i stanowisko, zacząć zarabiać i usamodzielnić się. Potem, kiedy czytałeś mnóstwo poradników słyszałeś, że “trzeba marzyć na jawie”, wizualizować cele, iść własną drogą, robić to, co chcesz robić, a nie to co musisz. Wiesz jednak, że to nie takie proste. Możesz przeczytać uważnie wiele poradników, a nawet sięgnąć po mądrość starożytną albo mędrców wschodu i nadal nie wiedzieć, jaka droga jest ci pisana, przeznaczona. Czasem wątpisz nawet w to, że w ogóle jest jakaś droga, masz wrażenie, że jesteś pośrodku dżungli, gdzie za pomocą noża przebijasz się przez zarośla, wytyczając nową ścieżkę. Myślisz wreszcie, że wszystko jest dziełem przypadku i że nie istnieje żadne zadanie, żaden plan dla ciebie ani pozostałych ludzi. Potem jednak znowu zastanawiasz się, jak wykorzystać życie, jak spędzisz czas do emerytury, jak się zrealizować. To, co musisz zrobić, to zapytać się swojego nieświadomego umysłu, “czego pragniesz najbardziej?” I poczekać na odpowiedź. Co jednak robić w międzyczasie?

Najpierw sięgnij myślą wstecz. Wróć do dzieciństwa, postanów przywołać wszystkie dobre i złe rzeczy, jakie się działy. Czasem, aby wyprzeć złe fakty, krzywdy i winy, zapominamy też równocześnie o dobru, jakie było, bo nie samo zło się zdarzyło. Jeśli jednak traum jest dużo, pomoże ci w tym dobry psycholog. Sięgając myślą wstecz nie musisz sięgać do samego początku, lecz niech to będzie okres 7-11 r. ż. To wtedy powstają pierwsze marzenia, przymiarki i zabawy w dorosłych, bawienie się w “księdza”, “nauczycielkę” czy “lekarza”. Dzieci próbują się w zabawie, nie znają uczucia powagi. Wszystko, co robią, robią “na niby”, badając siebie i swoje siły. Zapytaj się tamtego dziecka w tobie, “kim chciałeś być wtedy?”. Najczęściej chłopcy chcą być policjantami, albo księżmi, a dziewczynki nauczycielkami albo pisarkami. Zapytaj się siebie z tamtych lat, kim naprawdę chciałeś/chciałaś być? Odpowiedź może nie nadejść od razu, może trzeba ją zdobyć we śnie, czasem przychodzi jako znak z zewnątrz (np. jako propozycja pracy, czyjaś podpowiedź, etc.).
Czasem powrót do dzieciństwa z pytaniem “czego chcę” pomaga, czasem chwilowo, a czasem wcale. Wiedz jednak, że same techniki mentalne (koncentracja, dyscyplina, wizualizacje i wiele innych) mogą nie pomóc, bo są zbyt techniczne. Problem jest dużo bardziej prosty i polega na tym, aby “wiedzieć, czego się chce”. Inaczej mówiąc, co mnie interesuje? Czemu poświęcam najwięcej czasu, najwięcej uwagi? Jak wygląda mój dzień? Co robię między pobudką a pójściem spać wieczorem? Wystarczy czasem przejść w myśli jeden przeciętny dzień, aby odpowiedź się znalazła.

Możesz zrobić dość proste ćwiczenie: wyobraź sobie, że jest rok 2023 - koniecznie określ datę co do dnia i miesiąca, np. niech to będą twoje urodziny za 5 lat. Napisz, co widzisz. Jak wyglądasz zewnętrznie, gdzie mieszkasz, z kim przebywasz, jak wygląda twój dzień codzienny, gdzie pracujesz, w jakim charakterze. Wszystko powinno być wyraźne, jednoznaczne, ostre, mocne. Podejdź do siebie samego, dotknij swoich włosów, podaj sobie rękę, porozmawiaj. Zapytaj się siebie, czy jesteś szczęśliwy? Jak minęło ostatnie pięć lat? Co się ważnego zdarzyło? Co robisz w życiu? Czy odnalazłeś swoją drogę czy też nadal szukasz? Ile masz środków na koncie, czy lata te przyniosły poprawę warunków finansowych czy jest tak samo? Na koniec poproś siebie, aby pokazał ci twój garaż. Wejdź i zobacz swoje auto za pięć lat. Jaki ma kolor, jaka to marka i model, dotknij lakieru, usiądź za kierownicą, włącz silnik, wyjedź z garażu, przejedź się po ulicach miasta przyszłości. Uwierz, choćby wszystko ci mówiło, że to niemożliwe.
Czasem otoczenie przeszkadza nam w realizacji celów. Spełniamy czyjeś żądania i prośby, nie odmawiamy w żadnej sytuacji, chcemy w ten sposób być lubiani, postrzegani jako uczynni, kulturalni. Tymczasem otoczenie nie chce, żebyś ty wygrał, tylko inni ludzie. Póki spełniasz czyjeś prośby zgodne z twoją pasją jest dobrze. Gdy jednak musisz robić coś, czego nie chcesz, zaczyna się konflikt sumienia. Działasz bez przekonania, z obowiązku, z automatu. Wiesz, że chcesz innej pracy, ale boisz się, że następna będzie jeszcze gorsza, więc tkwisz w strefie komfortu i nadal robisz coś, czego nie chcesz. Jeśli jednak tkwienie w komforcie jest miłe, to dalekosiężne skutku tej postawy mogą być opłakane. Nagle po latach wykonywania nielubianej pracy możesz mieć w środku życia kryzys wieku średniego, polegający na tym, że bilans tych lat będzie całkowicie ujemny i wpadniesz w depresję, mając poczucie zmarnowanego czasu, życia, sił, zdrowia i pieniędzy. Robienie niechcianej rzeczy nawet Biblia nazywa “grzechem”. Wszystko, co robisz bez przekonania obraca się w końcu przeciw tobie. Dlatego mówi się, że do “odważnych świat należy” i że “trzeba wyjść ze strefy komfortu” jak najszybciej. Nie jest to łatwe, ale może przynieść nadzieję na odmianę.

Póki pracujesz dla kogoś, właściwie przegrywasz. Wszelkie wymówki typu “muszę zarabiać na życie” są niestotne, bo wszędzie można zarobić. Jeśli wykonywać pracę dla kogoś, to znajdź najbliższą wymarzonej. Niech to będzie ta sama branża, ale inna firma, albo inne stanowisko w firmie. Rozmawiaj z pracodawcą o warunkach, wiele firm przenosi pracowników na równoległe stanowiska, aby przeciwdziałać wypaleniu. Pogadaj o awansie, pozbądź się kompleksów niższości. Nie bój się odmowy, z jaką możesz się spotkać. Obawa przed odmową jest najczęstszą przyczyną braku działania z twej strony. Jeśli nawet dziewczyna odmówi ci randki albo tańca, a pracodawca awansu, to na tym świat się nie kończy.

Gdy zdobędziesz się już na odwagę pracy “na swoim”, musisz wiele przejść, aby zacząć zarabiać co najmniej tyle samo, ile w pracy na etacie. Panująca biurokracja, konkurencja, przeszkody rodzinne - mogą niestety cię zniechęcać, jednak przynajmniej raz w życiu można zaryzykować i spróbować czegoś, czego nigdy nie robiłeś. Może się uda - może nie. Jednak jeśli nie zrobisz nic, nie uda się na pewno. A jeśli podejmiesz akcję, jest zawsze możliwość, że uda się właśnie tobie. Przynajmniej będziesz mieć poczucie, że próbowałeś i nie wpadniesz w żal, gdy po latach będziesz żałować, że czegoś nie spróbowałeś. Ludzie na końcu życia żałują nie tyle tego, co zrobili, ile tego, czego nie zrobili. Działając nie unikniesz błędów, a nawet one są konieczne, bo na nich się uczymy. Jeśli nie chcesz błędów, nie rób nic. Wtedy jednak, gdy będziesz biernie czekać, tkwiąc w bezczynności, nie zdarzy się nic na pewno. A jeśli zaczniesz coś robić, na początku cokolwiek, wtedy otwierają się możliwości, o których nigdy nie myślałeś, że w ogóle istnieją.

W erze cyfrowych randek i portali społecznościowych dostęp do potencjalnych partnerów stał się praktycznie nieograniczony. Każde przesunięcie palcem w prawo lub kliknięcie „lubię to” otwiera przed nami kolejne profile, które kuszą możliwością idealnego dopasowania. Na pierwszy rzut oka wydaje się to rajem wyboru – przecież im więcej opcji, tym większa szansa, że znajdziemy idealną osobę. Psychologia, ekonomia behawioralna i badania nad podejmowaniem decyzji pokazują jednak, że nadmiar wyboru może paraliżować, utrudniać zaangażowanie i prowadzić do chronicznego niezadowolenia. Zjawisko to znane jest jako efekt nadmiaru wyboru (ang. choice overload).

Pojęcie efektu nadmiaru wyboru

Efekt nadmiaru wyboru został opisany przez Barry’ego Schwartza w jego książce „Paradox of Choice”. Schwartz argumentował, że w społeczeństwach obfitości nadmiar opcji niekoniecznie zwiększa satysfakcję – wręcz przeciwnie, może powodować stres, niepewność i unikanie decyzji.

W kontekście randek online efekt ten jest szczególnie widoczny. Każdy profil stanowi potencjalną szansę na emocjonalną nagrodę, ale jednocześnie zwiększa ryzyko, że wybierzemy źle lub poczujemy, że „gdzieś jest ktoś lepszy”. Mechanizm ten łączy w sobie psychologię poznawczą, ekonomię behawioralną i neurobiologię – szczególnie funkcjonowanie układu dopaminowego, odpowiedzialnego za oczekiwanie nagrody.

Paradoks wyboru w kontekście emocjonalnym

Kiedy mamy do dyspozycji dziesięć profili, łatwiej nam dokonać wyboru – możemy porównać kilka osób i wybrać tę, która najbardziej odpowiada naszym kryteriom. Jednak gdy liczba profili rośnie do setek lub tysięcy, mózg zaczyna reagować przeciążeniem.

Mechanizm ten można porównać do sytuacji w supermarkecie: im więcej rodzajów jogurtu, tym trudniej podjąć decyzję i tym większe ryzyko, że ostatecznie wyjdziemy z pustymi rękami lub poczuciem, że mogliśmy wybrać lepiej. W randkach online „pustymi rękami” jest brak zaangażowania emocjonalnego, a poczucie, że „gdzieś jest lepszy profil”, rodzi nieustanną niepewność i niezadowolenie.

Zjawisko przywiązania do opcji

Psychologowie opisują również mechanizm zwany „attachment to options”, czyli przywiązanie do samej liczby dostępnych opcji. Im więcej profili mamy w zasięgu, tym trudniej nam zaangażować się w jedną relację, ponieważ nasz mózg wciąż rozważa inne możliwości.

Każdy nowy profil to potencjalna lepsza opcja, co powoduje, że emocjonalne inwestycje w obecną relację są mniejsze. W rezultacie ludzie przestają w pełni angażować się w spotkania, rozmowy i emocjonalne inwestycje – podświadomie myślą, że mogą „zawsze znaleźć kogoś lepszego”.

Nadmiar wyboru a ryzyko rozczarowania

Paradoks wyboru nie ogranicza się tylko do trudności w podjęciu decyzji – zwiększa także ryzyko rozczarowania. Badania wykazały, że im więcej możliwości mamy do wyboru, tym bardziej krytycznie oceniamy podjętą decyzję.

W kontekście randek oznacza to, że po spotkaniu z osobą, którą wybraliśmy, automatycznie porównujemy ją z setkami innych profili, które mogliśmy potencjalnie wybrać. Nawet jeśli spotkanie było udane, pojawia się pytanie: „Czy to na pewno najlepszy wybór?”, „Czy gdzieś nie jest ktoś lepszy?” – co osłabia satysfakcję i chęć zaangażowania się emocjonalnie.

Rola dopaminy i systemu nagrody

Efekt nadmiaru wyboru ma również podłoże neurobiologiczne. Każdy nowy profil stymuluje układ dopaminowy, odpowiedzialny za oczekiwanie nagrody. Dopamina nie reaguje na osiągnięcie celu, lecz na jego możliwość – czyli potencjalną gratyfikację.

W praktyce oznacza to, że każde przesunięcie palcem w prawo w aplikacji randkowej może dawać krótkotrwałe uczucie ekscytacji i nadziei. Im więcej opcji, tym częściej mózg doświadcza tej „mini nagrody”, co zwiększa przywiązanie do procesu przeglądania profili, a nie do rzeczywistej osoby.

Koszt poznawczy i zmęczenie decyzyjne

Kiedy mamy zbyt wiele wyborów, pojawia się zmęczenie decyzyjne. Mózg jest zmuszony do ciągłego oceniania, porównywania i ważenia informacji – nawet jeśli jest to decyzja o kliknięciu „lubię to” lub przesunięciu w lewo.

Zmęczenie decyzyjne prowadzi do spadku jakości decyzji oraz mniejszej motywacji do zaangażowania się. W randkach online objawia się to powierzchownością kontaktów, unikaniem emocjonalnego ryzyka i krótkotrwałym zainteresowaniem każdym nowym profilem, bez faktycznego zaangażowania.

Perfekcjonizm i nieustanne porównania

Efekt nadmiaru wyboru wzmaga także tendencję do perfekcjonizmu. Gdy dostępnych jest setki potencjalnych partnerów, mózg zaczyna szukać „opcji idealnej”, czyli osoby, która spełnia wszystkie wyobrażenia i kryteria.

Problem polega na tym, że taka osoba praktycznie nie istnieje. Nieustanne porównania prowadzą do chronicznego niezadowolenia, obniżenia samooceny i frustracji emocjonalnej. Każdy potencjalny partner jest oceniany w kontekście setek innych, co uniemożliwia realne poznanie i zaangażowanie.

Iluzja obfitości

Kolejnym mechanizmem jest iluzja obfitości – przekonanie, że skoro możliwości jest tak wiele, nie musimy angażować się w żadną konkretną relację. To psychologiczna strategia bezpieczeństwa: „Nie inwestuję, bo zawsze mogę znaleźć coś lepszego”.

Iluzja obfitości prowadzi do paradoksu: choć mamy dostęp do ogromnej liczby potencjalnych partnerów, w praktyce coraz trudniej jest zdecydować się na realne zaangażowanie. Ludzie spędzają godziny na przeglądaniu profili, a emocjonalnie pozostają zdystansowani.

Wpływ mediów społecznościowych

Efekt nadmiaru wyboru jest wzmocniony przez media społecznościowe i aplikacje randkowe, które w naturalny sposób prezentują setki, a nawet tysiące osób w krótkim czasie. Algorytmy, które sugerują profile, zwiększają poczucie, że zawsze istnieje „lepsza opcja”.

W rezultacie decyzje stają się powierzchowne, a relacje – krótkotrwałe. Psychologia zachowań konsumenckich pokazuje, że nieograniczony dostęp do opcji prowadzi do zjawiska „paraliżu decyzyjnego”, w którym człowiek woli nie podejmować decyzji niż ryzykować błędny wybór.

Nadmiar wyboru a emocjonalna niepewność

Długotrwałe przeglądanie profili i porównywanie ich ze sobą prowadzi również do emocjonalnej niepewności. Człowiek zaczyna wątpić w swoje decyzje, oceniać je krytycznie i odczuwać stres związany z wyborem.

To zjawisko jest szczególnie silne u osób o wyższym poziomie perfekcjonizmu i wrażliwości emocjonalnej. Ich reakcja na nadmiar opcji jest bardziej intensywna – łatwiej odczuwają frustrację i mniejszą satysfakcję z podjętych decyzji.

Psychologia zaangażowania

Efekt nadmiaru wyboru wpływa bezpośrednio na zdolność do zaangażowania emocjonalnego. Ludzie mniej inwestują w relacje, bo ich uwaga jest rozproszona między setki potencjalnych partnerów. Nawet jeśli spotkanie lub rozmowa są przyjemne, mózg nie odczuwa pełnej nagrody emocjonalnej, ponieważ część uwagi pozostaje na innych możliwościach.

To wytłumaczenie paradoksu, że im więcej ludzi poznajemy online, tym trudniej nam zbudować trwałą i satysfakcjonującą relację. Nadmiar wyboru nie zwiększa szans na sukces, lecz komplikuje proces decyzyjny i osłabia emocjonalne przywiązanie.

Kontynuując analizę zjawiska nadmiaru wyboru w kontekście randek online, warto przyjrzeć się, jakie mechanizmy psychologiczne prowadzą do chronicznej niepewności i trudności w zaangażowaniu emocjonalnym, oraz jakie strategie mogą pomóc w przezwyciężeniu tych problemów. Nadmiar możliwości w cyfrowym świecie randek jest z jednej strony szansą, z drugiej – źródłem istotnych wyzwań dla naszej psychiki.

Nadmiar wyboru a zjawisko „zawsze może być lepiej”

Psychologia wyboru wskazuje, że większa liczba opcji zwiększa tendencję do szukania idealnej alternatywy. W aplikacjach randkowych oznacza to, że każda nowa osoba, która pojawia się w feedzie, staje się potencjalnie lepszą opcją niż osoba, z którą aktualnie prowadzimy rozmowę lub spotykamy się offline.

To wywołuje tzw. efekt „better-than”, który polega na tym, że człowiek nieustannie porównuje aktualny wybór z wyimaginowanymi, potencjalnie lepszymi opcjami. W praktyce prowadzi to do trudności w zaangażowaniu – nawet jeśli spotkanie jest udane, mózg nie odczuwa pełnej satysfakcji, ponieważ część uwagi pozostaje przy „możliwościach, które mogłyby być lepsze”.

Rola perfekcjonizmu w cyfrowych randkach

Nadmiar wyboru wzmaga również skłonności do perfekcjonizmu. Osoby, które dążą do ideału, mają tendencję do nieustannego porównywania profili i oceniania, czy dana osoba spełnia wszystkie ich kryteria.

Perfekcjonizm w tym kontekście prowadzi do emocjonalnej stagnacji – osoby te rzadziej angażują się w realne spotkania, obawiając się, że ich decyzja będzie „niewłaściwa” lub że zainwestują w coś, co nie jest idealne. W efekcie nadmiar wyboru staje się nie tylko wyzwaniem decyzyjnym, ale też emocjonalnym hamulcem.

Mechanizm analizy paralizującej

Psychologia poznawcza wskazuje, że przy zbyt wielu opcjach dochodzi do analizy paralizującej (analysis paralysis). Mózg jest przeciążony nadmiarem informacji, co utrudnia podjęcie decyzji.

W kontekście randek online analiza paralizująca objawia się tym, że użytkownik spędza godziny na przeglądaniu profili, porównywaniu zdjęć i opisów, analizując cechy osobowości i potencjalną kompatybilność, zamiast podjąć decyzję o spotkaniu lub zaangażowaniu w relację. To prowadzi do frustracji, poczucia straconego czasu i coraz mniejszej motywacji do prawdziwego kontaktu.

Porównania społeczne i zjawisko FOMO

Efekt nadmiaru wyboru jest dodatkowo wzmocniony przez porównania społeczne i zjawisko FOMO (Fear of Missing Out). Każdy profil, który przeglądamy, przypomina nam o innych możliwościach, potencjalnie „lepszych” niż obecny wybór.

FOMO powoduje, że człowiek nie angażuje się w żadną relację w pełni – podświadomie obawia się, że rezygnuje z czegoś lepszego. W praktyce prowadzi to do krótkotrwałych, powierzchownych kontaktów i poczucia chronicznej niezadowolenia.

Psychologia decyzji w świecie nieograniczonych opcji

Ekonomia behawioralna wskazuje, że ograniczony wybór sprzyja satysfakcji, podczas gdy nadmiar opcji powoduje zwiększoną niepewność i krytyczne ocenianie podjętych decyzji. W kontekście randek oznacza to, że im więcej profili do wyboru, tym trudniej człowiekowi poczuć pewność, że wybrał odpowiednią osobę.

Nawet jeśli spotkanie jest udane, mózg automatycznie analizuje „co mogło być lepsze” – i tym samym obniża poczucie satysfakcji. Mechanizm ten tłumaczy, dlaczego wiele osób doświadcza frustracji i niezaangażowania w relacjach rozpoczętych online, mimo że potencjalnie mogłyby być udane.

Dopamina i nagroda emocjonalna

Każde przesunięcie palcem w prawo w aplikacji randkowej aktywuje układ dopaminowy, generując krótkotrwałe uczucie przyjemności i nadziei. W świecie, w którym dostępnych jest setki profili, te „mikro-dawki nagrody” pojawiają się niemal nieustannie.

W praktyce oznacza to, że użytkownik przywiązuje się do procesu przeglądania, a nie do realnej osoby. Dopamina wzmacnia ciekawość i ekscytację kolejnymi profilami, ale nie sprzyja długotrwałemu zaangażowaniu emocjonalnemu, ponieważ nagroda jest wciąż wirtualna i nierealizowana w pełni.

Strategiczne ograniczanie opcji

Badania nad efektem nadmiaru wyboru wskazują, że świadome ograniczenie liczby opcji zwiększa satysfakcję i motywację do zaangażowania. W praktyce oznacza to, że w świecie randek online warto selekcjonować profile, ustalać własne kryteria i ograniczać czas przeglądania.

Takie strategie pomagają zmniejszyć analizę paralizującą, obniżyć perfekcjonizm i zwiększyć szanse na autentyczne zaangażowanie w relację. Dzięki temu mózg ma mniejsze przeciążenie informacyjne i może w pełni skupić się na jednej osobie, zamiast nieustannie porównywać setki możliwości.

Rola oczekiwań w cyfrowych relacjach

Efekt nadmiaru wyboru wzmaga również nieadekwatne oczekiwania. W świecie, w którym każdy profil może wydawać się atrakcyjniejszy od poprzedniego, łatwo wpaść w pułapkę „idealnego partnera”.

Nieadekwatne oczekiwania prowadzą do rozczarowania, nawet jeśli realne spotkanie jest pozytywne. Mózg automatycznie ocenia rzeczywistość w kontekście wyobrażeń i porównań, co osłabia emocjonalne zaangażowanie i poczucie satysfakcji z relacji.

Psychologia zaangażowania emocjonalnego

Z psychologicznego punktu widzenia zaangażowanie wymaga ograniczenia opcji. Ludzie inwestują emocjonalnie w relacje, które postrzegają jako stabilne i wyjątkowe. Nadmiar wyboru utrudnia percepcję wyjątkowości – skoro zawsze istnieje kolejna opcja, trudno poczuć, że dana relacja jest naprawdę wartościowa.

To wyjaśnia paradoks: im więcej osób poznajemy online, tym trudniej nam w pełni zaangażować się emocjonalnie, nawet jeśli spotkania są udane i obie strony mają pozytywne doświadczenia.

Minimalizowanie efektu nadmiaru wyboru

Psychologia rekomenduje kilka strategii, które pozwalają minimalizować efekt nadmiaru wyboru w randkach online:

Ograniczenie liczby przeglądanych profili – ustalenie maksymalnej liczby dziennych interakcji zmniejsza zmęczenie decyzyjne.

Wyznaczenie kryteriów selekcji – jasne określenie własnych priorytetów w relacjach ułatwia podjęcie decyzji.

Świadome podejście do porównań – ograniczenie myślenia w kategoriach „gdzieś jest lepszy profil” zwiększa satysfakcję z aktualnej relacji.

Zaangażowanie w realne spotkania – przesunięcie uwagi z przeglądania w kierunku interakcji w realnym świecie wzmacnia emocjonalne przywiązanie.

Podsumowanie psychologiczne

Efekt nadmiaru wyboru w cyfrowych randkach to wynik połączenia kilku mechanizmów psychologicznych: paradoksu wyboru, zmęczenia decyzyjnego, perfekcjonizmu, iluzji obfitości i nadmiernej aktywacji układu dopaminowego. W praktyce prowadzi to do trudności w zaangażowaniu emocjonalnym, chronicznej niepewności i poczucia frustracji.

Rozwiązaniem nie jest ograniczenie możliwości poznawania nowych osób, ale świadome zarządzanie nimi i przenoszenie uwagi z wirtualnego przeglądania profili na realne interakcje. Tylko wtedy możliwe jest prawdziwe emocjonalne zaangażowanie i budowanie satysfakcjonujących relacji.

Założenie własnej rodziny i takie pospolite rodzinne szczęście jest marzeniem każdego z nas. CZasy sie zmieniają podobnie jak sposoby rozmowy czy nawiązywanie nowych znajomości. Cóż w tym złego, że za pomocą środków masowego przekazu czy portali społecznościowych poznać możemy swoją drugą połówkę? Randki w Internecie to coraz częstsza praktyka. Portal randkowy na którym możemy poznać te jedyną osobę dają zwyczajnie możliwość poznania kogoś interesującego, który ma podobne zainteresowania czy hobby.

Choć starsze pokolenie krytykuje randki w Internecie i sprzeciwia się poznawaniu ludzi przez sieć, to portal randkowy bywa dziś coraz popularniejszy. Ludzie, którzy nie mieli kiedyś takich możliwości jak dziś są często przeciwnikami tego typu praktyki? Dlaczego? Być może przemawia przez nich zwyczajna zazdrość, albo uważają ten sposób za mało komunikatywny.

Czasy się zmieniają, a technologia brnie naprzód niczym parowóz czasami taranując spotyka na swej drodze stare przyzwyczajenia czy schematy. Z jednej strony może to strata, ale z drugiej możliwość zakochania się w kimś spoza granic czy to miasta, województwa czy nawet kraju lub kontynentu. Randki w Internecie otwierają nowe horyzonty i poszerzają świat, dając możliwość zbliżenia się nawet do obcych kultur i zakochania się w nich. Portal randkowy, a jest ich wiele daje tę niepowtarzalną szansę na prawdziwe szczęśliwe życie.