Toksyczny związek jest obecnie lekko nadużywanym terminem, przez co to wyrażenie zupełnie straciło na znaczeniu. Coraz więcej kobiet o nim fantazjuje, a osoby, które naprawdę są w nim uwięzione, nie mogą liczyć na zrozumienie ani wsparcie. Czy toksyczne związki należy w takim razie ratować, starać się zrozumieć i naprawić naszego partnera, czy może wręcz przeciwnie, ratować się przed wyniszczającą relacją?


Brak wsparcia i oczekiwanie zrozumienia
W naszym społeczeństwie od ofiar oczekuje się wyraźnych śladów przemocy, najlepiej na twarzy lub na rękach. Dzieje się tak dlatego, że lepiej wierzyć nam w to, że nic się nie stało, bo nie wymaga to od nas żadnego wysiłku. Dlatego osoby doświadczające przemocy psychicznej, finansowej lub mikroagresji w swoim związku są do dziś bagatelizowane, a często wymaga się od nich nawet, aby były bardziej wyrozumiałe dla swoich partnerów czy partnerek, bo może mieli gorszy dzień w pracy albo to ofiara ich sprowokowała. W ten sposób utrzymuje się przekonanie, że gdy związek jest toksyczny, powinniśmy go za wszelką cenę ratować.


Ja go zmienię!
Nie pomagają w wyrwaniu się z tego przekonania liczne produkcje, filmowe i książkowe, które cały temat toksycznego związku spłycają i przedstawiają go w romantycznym świetle, gdzie ostatecznie toksyczny partner zmienia się z miłości z porządnego faceta. Problem jest w tym, że w życiu rzadko to tak wygląda. Bardzo powszechne jest za to, że osoba, która wchodzi w związek z nastawieniem, że ona sprawi, że on się zmieni, ostatecznie staje się ofiarą i cieniem samej siebie, bo związek ją zwyczajnie wyniszcza. A ona, zamiast to przyznać, brnie w związek dalej.


Każda toksyczna relacja Ci szkodzi
Kiedy czujesz, że wpadłaś w toksyczny związek, nie czekaj, aż twoje przypuszczenia potwierdzą się w stu procentach. Im dłużej w nim tkwisz, tym gorzej na tym wychodzisz i tym mocniej przywiązujesz się do destrukcyjnego partnera. Toksyczne związki są oparte na mechanizmie przyciągania. Partner może wmawiać Ci, że nie dasz sobie bez niego rady lub że nikt inny Cię nie zechce i nawet jeśli sama w to nie wierzysz, twoja podświadomość zaczyna chłonąć te komunikaty. W kluczowym momencie może się więc okazać, że nie masz siły, aby wydostać się z niszczącej Cię relacji, a twój partner na pewno to wykorzysta.

Idealizowanie drugiej osoby po pierwszej randce to zjawisko, które występuje dość powszechnie. W miarę jak poznajemy kogoś nowego, naturalnym jest, że skupiamy się na jego pozytywnych cechach, a negatywne aspekty często zostają zignorowane lub minimalizowane. Dlaczego więc tak łatwo jest nam wpaść w pułapkę idealizacji i jakie mechanizmy psychologiczne stoją za tym procesem?



Jednym z głównych powodów idealizacji po pierwszej randce jest emocjonalna ekscytacja. Pierwsze spotkania są często przepełnione nowymi wrażeniami i intensywnymi uczuciami. Adrenalina, która towarzyszy nowym doświadczeniom, może powodować, że widzimy drugą osobę w bardziej pozytywnym świetle. Emocje związane z zakochaniem lub zauroczeniem mogą prowadzić do nadmiernego skupienia na pozytywnych cechach partnera, co sprawia, że ignorujemy jego wady.



Również, idealizacja często wynika z naszych pragnień i oczekiwań. Każdy z nas ma pewne wyobrażenia na temat idealnego partnera, a te wyobrażenia mogą być kształtowane przez wcześniejsze doświadczenia, media czy nawet wpływy społeczne. Gdy spotykamy kogoś, kto pasuje do tych wyobrażeń, łatwo jest nam go idealizować. To, co widzimy, może być odzwierciedleniem naszych marzeń o miłości, co sprawia, że skupiamy się na tym, co nam odpowiada, a ignorujemy to, co nie pasuje do naszego idealnego obrazu.



Nie można również zapominać o mechanizmach obronnych. Idealizowanie drugiej osoby może być sposobem na unikanie lęku przed odrzuceniem lub bliskością. Gdy obawiamy się, że nowa relacja może nie spełnić naszych oczekiwań, łatwiej jest nam uciekać w idealizację. W ten sposób chronimy się przed zranieniem i frustracją, które mogą wyniknąć z bardziej realistycznego spojrzenia na drugą osobę.



Kulturowe uwarunkowania także mają znaczenie w procesie idealizacji. Współczesne media często przedstawiają romantyczne związki w idealistyczny sposób, co wpływa na nasze oczekiwania wobec relacji. Obrazy szczęśliwych par, które idealizują miłość, mogą powodować, że zaczynamy poszukiwać tego samego w naszych doświadczeniach. W rezultacie, gdy spotykamy kogoś, kto nas fascynuje, łatwo jest nam przejąć te idealizowane wyobrażenia.



Idealizacja może również być wynikiem szybkiego tempa relacji. W erze szybkich randek i aplikacji randkowych często spotykamy się z osobami w sposób powierzchowny. W tym kontekście możemy skupić się na pierwszym wrażeniu i pozytywnych cechach, a brak głębszego poznania drugiej osoby sprzyja idealizacji. Kiedy nie mamy wystarczająco dużo informacji, by ocenić kogoś w bardziej realistyczny sposób, łatwo jest zatracić się w pozytywnych aspektach.



Aby uniknąć pułapki idealizacji, warto dać sobie czas na poznanie drugiej osoby. Zamiast skupiać się tylko na pierwszym wrażeniu, warto zainwestować w dalsze interakcje, które pozwolą nam zobaczyć pełniejszy obraz partnera. Ważne jest, aby być otwartym na zarówno pozytywne, jak i negatywne cechy drugiej osoby, co może prowadzić do bardziej autentycznych relacji.



Również warto praktykować refleksję. Zamiast automatycznie przyjmować idealistyczny obraz drugiej osoby, warto zastanowić się nad tym, co naprawdę czujemy i myślimy. Analizowanie swoich emocji oraz refleksja nad tym, co w danej relacji jest dla nas ważne, mogą pomóc w uniknięciu idealizacji i budowaniu zdrowszych fundamentów relacji.



Podsumowując, idealizacja drugiej osoby po pierwszej randce jest zjawiskiem, które ma swoje psychologiczne i kulturowe korzenie. Emocjonalna ekscytacja, nasze pragnienia, mechanizmy obronne oraz wpływ mediów mogą prowadzić do tego, że widzimy partnera przez różowe okulary. Jednak dając sobie czas na poznanie drugiej osoby oraz praktykując refleksję, możemy unikać pułapki idealizacji, co pozwoli na budowanie bardziej autentycznych i satysfakcjonujących relacji.

Zakochanie się i miłość do drugiej osoby to uczucia, które towarzyszą wielu osobom. Trzeba powiedzieć, że związek daje ogromne profity z tytułu zakochania się i "czucia" czegoś do drugiej osoby. Jakie to uczucia i dlaczego warto być zakochanym? Na te oraz inne pytania odpowiemy sobie w naszym artykule, do lektury którego zapraszamy!


Motywacja do działania

Nie da się ukryć, że miłość to wyjątkowe uczucie i pojawiające się endorfiny, czyli hormony szczęścia powodują, że mamy chęć na zdobycie świata i jesteśmy przekonani, że nam się to uda. Miłość do drugiej osoby napędza i nie ma co ukrywać, że każdy chce być zakochany, bo nikt nie chce być sam. Uczucia do drugiej osoby powodują, że chcemy jej się oddać w całości, ale również sprawiają, że lepiej się czujemy, zarówno w pracy, jak i pozostałe aspekty naszego życia są na dobrym poziomie.

W 2000 r. prof. Semir Zeki i Andreas Bartels z University College London w Wielkiej Brytanii postanowili przeprowadzili badanie, z którego jednoznacznie wyniknęło, że w mózgach osób zakochanych pojawia się dopamina, czyli substancja, która daje "kopa do działania", jak też spada serotonina, czyli składnik odpowiadający za potęgowanie apetytu.


Chęć oddania się drugiemu człowiekowi

Ludzie są istotami, które są stadne i przeważnie nie chcą być same, a przynajmniej przez długi okres czasu. Bycie zakochaną osobą w związku powoduje, że robi się więcej dla drugiego człowieka, aniżeli często dla samego siebie. Chcemy dźwigać ciężary takiej osoby, cieszyć się z jej sukcesów z wiarą, że taka osoba to doceni.

Oczywiście, finalnym etapem takiego oddania się powinno być posiadanie potomstwa i dlatego warto oddać się drugiemu człowiekowi, by mieć pewność, że taka osoba jest warta naszych uczuć. Pamiętaj, że przez zwrot "oddanie się" nie rozumiemy tylko przyjemności fizycznych, jednak też te psychiczne, które są związane z charakterem człowieka.

A dla Was, jakie są jeszcze jeszcze plusy bycia zakochanym? Mamy nadzieję, że nasz artykuł pomógł wam zrozumieć istotę związku oraz jak on wygląda.