Dlaczego Nasz portal randkowy jest darmowy? A dlaczego miałby nie być ... Kiedy wszystkie, no może 99% portali randkowych reklamuje się jako darmowe, zachęca darmową rejestracją i znalezieniem za darmo miłości, fakty jak wiecie są zupełnie inne. Po zachęceniu do rejestracji, powiedzmy, że znaleźliście ciekawą osobę do której chcecie napisać wiadomość, a tutaj zaskoczenie ... wyskakuje strona płatności - aby pisać wiadomości należy posiadać konto Premium lub VIP w cenie nawet od 6 zł miesięcznie ( przy zakupie abonamentu na rok w cenie 80zł ) ... znane prawda? My postanowiliśmy stworzyć portal, który w żaden sposób nie będzie Was ograniczał płatnościami i mamy nadzieję, że utrzymamy go tylko i wyłącznie z reklam na stronie. Jak to wyjdzie, zobaczymy ... Skoro ogromna liczba osób narzeka na płatności, chęć korzystania z darmowego portalu randkowego powinna być spora.

Człowiek z reguły nie znosi samotności, ale czasem jest na nią skazany, gdyż nie może odnaleźć nikogo, kto by pasował do niego pod względem charakteru i stylu życia. Samotność dotyka także osoby po rozpadzie wieloletniego związku. Niezależnie od tego, czy jesteśmy zabieganymi ludźmi, czy wręcz odwrotnie, mamy aż nadto czasu, to jednak samotność daje się we znaki każdemu, kto chce dzielić swoje życie z drugą osobą. Portale randkowe to najpopularniejsza forma zawierania nowych znajomości poprzez internet. Dzięki nim dokładnie możemy wybrać idealną osobę, z którą będziemy chcieli zacząć znajomość. Warto omówić przed spotkaniem najważniejsze elementy takie, jak cele w życiu, zakładanie rodziny lub też prowadzenie życia wyłącznie we dwoje np. spędzając go na podróżach i realizacji najróżniejszych marzeń. Ludzie dzielą się na domatorów i wielkich podróżników, a zatem udany związek ułożymy sobie z kimś, kto podzieli nasz styl życia. Poglądy, dieta, styl ubierania się, gust muzyczny i inne z pozoru drobiazgi, mogą także być bardzo istotne podczas budowania relacji.

Samotność jest w dzisiejszych czasach stanem skrajnie niepożądanym dla większości osób, ponieważ specyfika dzisiejszych czasów zdaje się sprzyjać osobom otwartym, towarzyskim i chętnym do dzielenia się swoją prywatnością w sieci. Osoby samotne, nawet jeśli swoją samotność lubią i uważają ją za sprzyjającą codziennemu funkcjonowaniu, siłą rzeczy zaczynają zatem żyć w bolesnym przekonaniu, że jest z nimi coś nie tak, a przecież zupełnie nie musi tak być. Ktoś mógłby jednak trzeźwo zauważyć, że człowiek w swojej naturze jest istotą całkowicie społeczną, a więc odcinanie go od innych ludzi wydaje się zachowaniem z tą naturą sprzecznym, które mogłoby być destruktywne. Tutaj pojawia się jednak jeszcze zagadnienie introwertyzmu, które również jest dosyć złożone, a ludzie bardzo często mają nawyk postrzegania tego tematu w całkowicie błędny sposób. Okazuje się zatem, że problem samotności jest zaskakująco złożony i obejmuje wiele różnych wątków, którym warto się przyjrzeć, by móc przynajmniej spróbować rzetelnie sprawdzić, czy samotność jest dla człowieka stanem sprzyjającym, neutralnym czy szkodliwym.


Czy introwertyk musi być samotnikiem?

Introwertyzm jest typem osobowości, który został odkryty w toku badań socjologicznych przez Carla Gustava Junga. Introwertyk czerpie siłę z wyciszenia i spokoju, a przy tym jest raczej typem uprzejmego słuchacza niż mówcy. Ekstrawertyk ma natomiast tendencję do czerpania siły do życia z kontaktów z ludźmi, więc można śmiało przyznać, że te dwa typy są na dwóch różnych biegunach. Czy introwertyk, będący osobą, która znaczną część życia przeżywa wewnątrz siebie samego, jest niejako skazany na samotność? To jest już zwyczajnie niemiły i krzywdzący stereotyp, ponieważ introwertyk najczęściej nie ma nic przeciwko samotności, ale zdecydowanie nie jest tak, że stawia on ją ponad zaufanych przyjaciół. Warto przy tym nadmienić, że bardzo często wszelkiego rodzaju osoby publiczne są jednocześnie introwertykami, którzy siłę do publicznych wystąpień czerpią po prostu z wyciszenia i stabilizacji, a niekoniecznie z reakcji tłumu na ich słowa i zachowania.


Czy samotność jest stanem szkodliwym?

Wiele osób ma tendencję do pozostawania w totalnej samotności na swoje własne życzenie, ponieważ uznają, że są wtedy w stanie poświęcić się w pełni swoim pasjom i zainteresowaniom, a przy tym czują się zwyczajnie niekomfortowo podczas spotkań w miejscach publicznych. Taki stan nie musi być destruktywny, ale bardzo łatwo może się takim stać. Życie w samotności wymaga bowiem perfekcyjnego wręcz zorganizowania i skupienia się na swoich obowiązkach, by utrzymać pożądany rytm codziennego życia. Warto przy tym nadmienić, że samotność dosyć sprawnie może się obrócić przeciw nam i zacząć nam szkodzić w codziennym życiu. Może się okazać, że stracimy dystans do nas samych, przez co wszelkiego rodzaju żartobliwe zaczepki staną się dla nas znacznie bardziej drażniące niż powinny być. Może być też tak, że samotność nas przytłoczy i sprawi, że nie stanie się ona dla nas umiłowanym stanem wolności, w którym z radością poświęcamy się pasjom, lecz stanem przymusu, w którym nagle możemy już robić cokolwiek, byleby samemu. Warto też zauważyć, że zdolności personalne są takie, jak wszelkie inne i one również zardzewieją, jeśli nie będziemy z nich korzystać, co niechybnie odbije się na naszych kontaktach ze znajomymi.


"Samotność do".

Samotność potrafi być dobrym stanem, który sprzyja kreatywności i dogłębnemu poznaniu samego siebie, ale wiąże się przy tym z komfortem, który część osób bez zastanowienia postawi ponad swoim zdrowiem. Samotność warto utożsamiać z pojęciem wolności, która powinna być jednak wolnością do robienia konkretnych rzeczy, a nie wolnością od ludzi i głośnego życia publicznego. Całkowite odcięcie praktycznie nigdy nie będzie nam sprzyjać: szybko zauważymy, że stajemy się bardziej nerwowi, drażliwi, a przy tym podświadomie będziemy czuć, że to nie jest w porządku i będzie nam głupio w sytuacjach społecznych. Zdrowa samotność potrafi pięknie i kreatywnie ubarwić nam życie, ale nie powinno się z nią przesadzać.