Jeśli właśnie rozpoczęłaś/eś związek z introwertykiem, wiesz zapewne, jak ciężko jest zorganizować randkę tak, aby twój partner czuł się w pełni komfortowo. Możesz popełniać na początku kilka podstawowych błędów. Poniżej zebrałam dla Ciebie kilka wskazówek w sprawie organizacji idealnej randki dla introwertyka.


1) Nie rób niesprawdzonych niespodzianek
Może Ci się wydawać, że zabranie swojej partnerki do klubu jest świetnym pomysłem, ale jeśli wybierasz się na randkę z introwertyczką, lepiej zapytaj ją najpierw, czy taka atmosfera będzie jej odpowiadać. Introwertycy nie lubią gęstego tłumu i nieznanych lokali. Zanim poznasz swoją wybrankę na tyle, by określić, jaki lokal idealnie przypadnie jej do gustu, konsultuj z nią swoje pomysły. To da Ci pewność, że oboje będziecie się czuć na randce komfortowo.

2) Spędzajcie czas tylko we dwoje
Nie przedstawiaj swojej partnerki od razu wszystkim znajomym. Introwertycy lubią mieć czas i przestrzeń dla siebie i jeśli wpuszczają Cię do swojego życia, oczekują, że zrozumiesz ich potrzeby. Unikaj miejsc, gdzie możesz zostać zagadany lub w jakikolwiek inny sposób zaczepiony, bo może to postawić w bardzo niekomfortowej sytuacji twoją partnerkę. Jeśli nie jesteś w stanie wyczuć momentu idealnego do przedstawienia jej rodzinie i przyjaciołom, po prostu ją o to spytaj. Razem możecie uzgodnić czas i okres wdrażania jej do twojego życia.

3) Czasem zostańcie w domu
Randki na mieście są fajne, ale introwertycy lubią czasem zostać w domu. Wieczór przy winie we dwoje albo maraton filmowy będą idealną alternatywą dla wyjścia do restauracji czy do kina. Uważaj jednak na to, aby potrzeba pozostania w domu twojej partnerki nie zawładnęła waszym związkiem. Jeśli będziesz miał przeczucie, że niewychodzenie z domu to próba kontroli, natychmiast porozmawiaj o tym ze swoją wybranką. Nie zmuszaj się do zrezygnowania z tego, co jest dla Ciebie ważne dla ukochanej osoby.

4) Nie naciskaj na spotkanie
Jeśli twoja partnerka prosi o weekend przerwy od wspólnych wyjść: uszanuj tę prośbę. Najczęściej osoba taka ma chwilowo dość wspólnych wrażeń i chce trochę pobyć sama. Introwertycy lubią mieć więcej przestrzeni prywatnej niż ekstrawertycy, są bardziej zamknięci na dynamiczny rozwój nowych relacji. Jeśli nie znasz tej osoby jeszcze zbyt dobrze, nie rób jej niezapowiedzianych wizyt domowych. Niespodzianki są super, ale tylko, jak spodobają się tej drugiej osobie. Jeśli nie jesteś pewien, czy twoja wybranka lubi niezapowiedziane wizyty: nie rób ich.

5) Nie śpiesz się z rozwojem relacji
Jeśli będziesz próbował rozwijać relację zbyt szybko, możesz osiągnąć przeciwny efekt. Zbyt mocne naciskanie może sprowokować twoją partnerkę do odsuwania się od Ciebie i ochładzania relacji. Uszanuj jej przestrzeń. Jeśli nie da Ci znaku albo po prostu go nie wyczujesz, możesz zawsze porozmawiać z nią o rozwoju waszej relacji. Bądź otwarty na wszelkie wątpliwości z jej strony. Pamiętaj, że introwertycy mają problem z mówieniem o swoich uczuciach i często będą tego unikać. Wykaż się cierpliwością i pozwól swojej partnerce wybrać moment na wejście waszej relacji na wyższy poziom.

Nowy rok 2017 to z pewnością nowe wyzwania dla Nas wszystkich. Postanowienia noworoczne trzeba przecież spełnić. A czy czyimś postanowieniem było odnalezienie tej drugiej osoby? Jeśli tak to w dalszym ciągu zachęcamy do rejestracji na Jedynym Już Darmowym Portalu Randkowym w Polsce. Tysiące singli nie jest tutaj ot tak sobie, oni również poszukują kogoś bliskiego a styczeń to również czas zbliżających się Walentynek ... kolejne święto, które wypadałoby spędzić z kimś bliskich swojemu sercu - działania na kilka dni przed świętem niestety będzie już za późne, także lepiej zabrać się za to już teraz...

Odkąd dorosłeś, zastanawiasz się czasem, czy idziesz właściwą drogą. W dzieciństwie nieraz słyszałeś od dorosłych, że “w życiu trzeba dużo się uczyć”, aby zdobyć dobry zawód i stanowisko, zacząć zarabiać i usamodzielnić się. Potem, kiedy czytałeś mnóstwo poradników słyszałeś, że “trzeba marzyć na jawie”, wizualizować cele, iść własną drogą, robić to, co chcesz robić, a nie to co musisz. Wiesz jednak, że to nie takie proste. Możesz przeczytać uważnie wiele poradników, a nawet sięgnąć po mądrość starożytną albo mędrców wschodu i nadal nie wiedzieć, jaka droga jest ci pisana, przeznaczona. Czasem wątpisz nawet w to, że w ogóle jest jakaś droga, masz wrażenie, że jesteś pośrodku dżungli, gdzie za pomocą noża przebijasz się przez zarośla, wytyczając nową ścieżkę. Myślisz wreszcie, że wszystko jest dziełem przypadku i że nie istnieje żadne zadanie, żaden plan dla ciebie ani pozostałych ludzi. Potem jednak znowu zastanawiasz się, jak wykorzystać życie, jak spędzisz czas do emerytury, jak się zrealizować. To, co musisz zrobić, to zapytać się swojego nieświadomego umysłu, “czego pragniesz najbardziej?” I poczekać na odpowiedź. Co jednak robić w międzyczasie?

Najpierw sięgnij myślą wstecz. Wróć do dzieciństwa, postanów przywołać wszystkie dobre i złe rzeczy, jakie się działy. Czasem, aby wyprzeć złe fakty, krzywdy i winy, zapominamy też równocześnie o dobru, jakie było, bo nie samo zło się zdarzyło. Jeśli jednak traum jest dużo, pomoże ci w tym dobry psycholog. Sięgając myślą wstecz nie musisz sięgać do samego początku, lecz niech to będzie okres 7-11 r. ż. To wtedy powstają pierwsze marzenia, przymiarki i zabawy w dorosłych, bawienie się w “księdza”, “nauczycielkę” czy “lekarza”. Dzieci próbują się w zabawie, nie znają uczucia powagi. Wszystko, co robią, robią “na niby”, badając siebie i swoje siły. Zapytaj się tamtego dziecka w tobie, “kim chciałeś być wtedy?”. Najczęściej chłopcy chcą być policjantami, albo księżmi, a dziewczynki nauczycielkami albo pisarkami. Zapytaj się siebie z tamtych lat, kim naprawdę chciałeś/chciałaś być? Odpowiedź może nie nadejść od razu, może trzeba ją zdobyć we śnie, czasem przychodzi jako znak z zewnątrz (np. jako propozycja pracy, czyjaś podpowiedź, etc.).
Czasem powrót do dzieciństwa z pytaniem “czego chcę” pomaga, czasem chwilowo, a czasem wcale. Wiedz jednak, że same techniki mentalne (koncentracja, dyscyplina, wizualizacje i wiele innych) mogą nie pomóc, bo są zbyt techniczne. Problem jest dużo bardziej prosty i polega na tym, aby “wiedzieć, czego się chce”. Inaczej mówiąc, co mnie interesuje? Czemu poświęcam najwięcej czasu, najwięcej uwagi? Jak wygląda mój dzień? Co robię między pobudką a pójściem spać wieczorem? Wystarczy czasem przejść w myśli jeden przeciętny dzień, aby odpowiedź się znalazła.

Możesz zrobić dość proste ćwiczenie: wyobraź sobie, że jest rok 2023 - koniecznie określ datę co do dnia i miesiąca, np. niech to będą twoje urodziny za 5 lat. Napisz, co widzisz. Jak wyglądasz zewnętrznie, gdzie mieszkasz, z kim przebywasz, jak wygląda twój dzień codzienny, gdzie pracujesz, w jakim charakterze. Wszystko powinno być wyraźne, jednoznaczne, ostre, mocne. Podejdź do siebie samego, dotknij swoich włosów, podaj sobie rękę, porozmawiaj. Zapytaj się siebie, czy jesteś szczęśliwy? Jak minęło ostatnie pięć lat? Co się ważnego zdarzyło? Co robisz w życiu? Czy odnalazłeś swoją drogę czy też nadal szukasz? Ile masz środków na koncie, czy lata te przyniosły poprawę warunków finansowych czy jest tak samo? Na koniec poproś siebie, aby pokazał ci twój garaż. Wejdź i zobacz swoje auto za pięć lat. Jaki ma kolor, jaka to marka i model, dotknij lakieru, usiądź za kierownicą, włącz silnik, wyjedź z garażu, przejedź się po ulicach miasta przyszłości. Uwierz, choćby wszystko ci mówiło, że to niemożliwe.
Czasem otoczenie przeszkadza nam w realizacji celów. Spełniamy czyjeś żądania i prośby, nie odmawiamy w żadnej sytuacji, chcemy w ten sposób być lubiani, postrzegani jako uczynni, kulturalni. Tymczasem otoczenie nie chce, żebyś ty wygrał, tylko inni ludzie. Póki spełniasz czyjeś prośby zgodne z twoją pasją jest dobrze. Gdy jednak musisz robić coś, czego nie chcesz, zaczyna się konflikt sumienia. Działasz bez przekonania, z obowiązku, z automatu. Wiesz, że chcesz innej pracy, ale boisz się, że następna będzie jeszcze gorsza, więc tkwisz w strefie komfortu i nadal robisz coś, czego nie chcesz. Jeśli jednak tkwienie w komforcie jest miłe, to dalekosiężne skutku tej postawy mogą być opłakane. Nagle po latach wykonywania nielubianej pracy możesz mieć w środku życia kryzys wieku średniego, polegający na tym, że bilans tych lat będzie całkowicie ujemny i wpadniesz w depresję, mając poczucie zmarnowanego czasu, życia, sił, zdrowia i pieniędzy. Robienie niechcianej rzeczy nawet Biblia nazywa “grzechem”. Wszystko, co robisz bez przekonania obraca się w końcu przeciw tobie. Dlatego mówi się, że do “odważnych świat należy” i że “trzeba wyjść ze strefy komfortu” jak najszybciej. Nie jest to łatwe, ale może przynieść nadzieję na odmianę.

Póki pracujesz dla kogoś, właściwie przegrywasz. Wszelkie wymówki typu “muszę zarabiać na życie” są niestotne, bo wszędzie można zarobić. Jeśli wykonywać pracę dla kogoś, to znajdź najbliższą wymarzonej. Niech to będzie ta sama branża, ale inna firma, albo inne stanowisko w firmie. Rozmawiaj z pracodawcą o warunkach, wiele firm przenosi pracowników na równoległe stanowiska, aby przeciwdziałać wypaleniu. Pogadaj o awansie, pozbądź się kompleksów niższości. Nie bój się odmowy, z jaką możesz się spotkać. Obawa przed odmową jest najczęstszą przyczyną braku działania z twej strony. Jeśli nawet dziewczyna odmówi ci randki albo tańca, a pracodawca awansu, to na tym świat się nie kończy.

Gdy zdobędziesz się już na odwagę pracy “na swoim”, musisz wiele przejść, aby zacząć zarabiać co najmniej tyle samo, ile w pracy na etacie. Panująca biurokracja, konkurencja, przeszkody rodzinne - mogą niestety cię zniechęcać, jednak przynajmniej raz w życiu można zaryzykować i spróbować czegoś, czego nigdy nie robiłeś. Może się uda - może nie. Jednak jeśli nie zrobisz nic, nie uda się na pewno. A jeśli podejmiesz akcję, jest zawsze możliwość, że uda się właśnie tobie. Przynajmniej będziesz mieć poczucie, że próbowałeś i nie wpadniesz w żal, gdy po latach będziesz żałować, że czegoś nie spróbowałeś. Ludzie na końcu życia żałują nie tyle tego, co zrobili, ile tego, czego nie zrobili. Działając nie unikniesz błędów, a nawet one są konieczne, bo na nich się uczymy. Jeśli nie chcesz błędów, nie rób nic. Wtedy jednak, gdy będziesz biernie czekać, tkwiąc w bezczynności, nie zdarzy się nic na pewno. A jeśli zaczniesz coś robić, na początku cokolwiek, wtedy otwierają się możliwości, o których nigdy nie myślałeś, że w ogóle istnieją.