Wprowadzenie:

W dzisiejszym szybkim tempie życia, budowanie trwałych relacji damsko-męskich staje się sztuką wymagającą uwagi, zaangażowania i głębokiego zrozumienia partnera. W artykule tym skupimy się na dwóch kluczowych elementach - empatii i aktywnym słuchaniu - które są fundamentem silnych i zdrowych związków.

Empatia jako Filar Relacji:
Empatia, czyli zdolność do wczuwania się w uczucia i perspektywę drugiej osoby, stanowi fundament udanych relacji. W relacjach damsko-męskich, umiejętność empatycznego reagowania na potrzeby partnera jest kluczowa. To nie tylko zrozumienie, ale także gotowość do współodczuwania radości, smutku czy obaw partnera. Wspólna empatia buduje więź, której trudno zniszczyć.

Aktywne Słuchanie jako Klucz do Zrozumienia:
Aktywne słuchanie to sztuka, która wymaga skupienia i zaangażowania. W relacjach damsko-męskich często zaniedbujemy tę umiejętność, skupiając się na własnych myślach i oczekiwaniach. Nowy wymiar relacji obejmuje aktywne słuchanie, czyli pełne skupienie na partnerze, zrozumienie jego słów, emocji i intencji. To nie tylko słyszenie, ale pełne angażowanie się w komunikację.

Wspólna Przygoda przez Zrozumienie:
Wspólne cele to podstawa trwałych relacji, ale kluczowe jest zrozumienie, dlaczego te cele są ważne dla partnera. Nowoczesne relacje damsko-męskie kładą nacisk na wspólną przygodę, której fundamentem jest zrozumienie marzeń i ambicji drugiej osoby. Wspieranie się nawzajem w realizacji indywidualnych pasji przekłada się na głębsze i bardziej satysfakcjonujące partnerstwo.

Rozmowy trudne, a Jednak Warto:
Rozmowy trudne są nieuniknione, ale to, jak się nimi posługujemy, definiuje charakter relacji. Nowe podejście zakłada otwartość i gotowość do konfrontacji, ale jednocześnie stawia na szacunek i delikatność w wyrażaniu opinii. Rozmowy trudne, prowadzone z empatią i aktywnym słuchaniem, mogą stanowić szansę na głębsze zrozumienie i wzajemny rozwój.

Akceptacja jako Klucz do Harmonii:
Akceptacja partnera w pełnym wymiarze - z jego zaletami, wadami, marzeniami i obawami - stanowi klucz do harmonijnych relacji. Nowoczesne związki damsko-męskie opierają się na szacunku do indywidualności partnera. Akceptacja nie oznacza jednomyślności, ale umiejętność wspólnego poruszania się przez życie, szanując i kochając drugą osobę taką, jaka jest.

Podsumowanie:

Budowanie silnych relacji damsko-męskich to proces dynamiczny, który wymaga zaangażowania i pracy obu stron. Empatia, aktywne słuchanie, wspólne cele, otwarta komunikacja i akceptacja różnic kształtują nowe wymiary relacji. Kiedy partnerzy uczą się nawzajem zrozumienia i wsparcia, tworzą związek oparty na głębokim zrozumieniu i miłości, co sprawia, że podróż przez życie staje się jeszcze bardziej wartościowa.

Nazywane inaczej w psychologii “wysokoreaktywnymi”, nie mają lekkiego życia. Od najmłodszych lat podatne na krytykę, zwłaszcza niesprawiedliwą i ze strony osób najbliższych, szczególnie autorytetów, jak rodzice, nauczyciele, katecheci. Osoby wysokowrażliwe są w społeczeństwie cenione za niektóre cechy charakteru, jak prostolinijność, brak skłonności do nieuczciwości, chęć niesienia pomocy innym, pracowitość i zgodne usposobienie. Zajmują raczej stanowiska w typowo kobiecych zawodach, w których coraz więcej jest dziś mężczyzn: bywają psychologami, terapeutami, pracownikami socjalnymi, choć tutaj muszą jednocześnie wykazać się odpornością, której mają na starcie mniej niż reszta populacji. Nadwrażliwcy, bo tak ich niesłusznie negatywnie nazywano, to tacy trochę poeci, sporo wśród nich artystów, romantycy, uczuciowcy, przedkładający świat wnętrza nad zewnętrzny, wspólny świat zainteresowań ludzi, z którymi żyją. W epoce romantyzmu tworzyli kulturę autentyzmu, szczerości uczuć, bywali traktowani niesprawiedliwie za swoją sublimację duchową, uczucia wyższe, altruizm, niekiedy posunięty aż do granic normalności psychologicznej. Często bywali działaczami społecznymi, dla których liczył się bardziej człowiek w potrzebie, niż oni sami czy rodzina, z której pochodzili. Nie sposób dla nich przejść było obok widomej krzywdy ludzkiej. Nigdy nie realizowali siebie wbrew moralności, a sumienie u nich bywa wyjątkowo wrażliwe. Stale rozmyślając nad sensem istnienia, wahają się przed podjęciem decyzji, nawet w prostych sprawach, bacząc, czy nie czynią czegoś złego, niestosownego czy nieprzyzwoitego. Zwracają uwagę na opinię otoczenia, nie są samodzielni w samoocenie, która zależy nie tylko od obiektywnej wartości tego, co robią, ale przede wszystkim zgodności z etosem, etyką, wartościami, które uznają za najważniejsze. Nie muszą to być dodajmy wartości ogólnie uznawane w danej epoce w narodzie - często zmuszeni są jako non-konformiści “płynąć pod prąd”, stawiać bierny opór, nie są bowiem oportunistami, którzy by zmieniali poglądy stosownie do wskaźników polityki bieżącej. W tym sensie wierni temu, co wynieśli z domu, szkoły, studiów, Kościoła, nie mają łatwo. Raczej są postrzegani niekiedy jako “sztywni”, nie łapią bowiem każdej okazji, by zarobić, nie chcą pchać się w życiu na pierwsze miejsca i przepychać łokciami w drodze do celu.



Potrafią cierpliwie czekać, na przykład na właściwego partnera, a kiedy ten się nie zjawi, raczej wybierają samotność albo niemodną dziś drogę w stanie duchownym niż wiązanie się z pierwszą lepszą osobą. Są ostrożne w relacjach, które postrzegają nie jako krótkoterminowe lokaty, ale projekty na całe życie, długoletnie przyjaźnie w tej grupie są na porządku dziennym. Niemniej bywają w nich ukryte pokłady nieprzepracowanych emocji, pretensji i żalów, poczucia krzywdy, które maskują ciągłym dobrym samopoczuciem, nieśmiałym humorem i nastawieniem bardziej na słuchanie niż wyrażanie siebie i swoich poglądów. Nie prowokują nigdy kłótni, w których chcieliby postawić na swoim, za wszelką cenę “zniszczyć” przeciwnika, bowiem są zdania, że z każdym prawie da się dojść do porozumienia. Pośród wrażliwości bardzo ważne miejsce zajmuje obok wspomnianej sztuki także cały świat natury, roślin i zwierząt, którymi lubią się otaczać, gdy czują samotność, pustkę czy chcą wypocząć od zbyt zawiłych relacji. Wrażliwość dotyczy także sfery duchowej, stąd często spędzają czas na rozmyślaniach, częściej można ich spotkać w kościele, nawet w środku na samotnej modlitwie, w pustej świątyni, bowiem cenią kontakt także z sobą i przedmiotem swej czci, o której nie lubią opowiadać wszem i wobec. Raczej skryci, otwierają się chętnie przed charakterami podobnymi sobie, tworzą zamknięte grupy w Internecie, gdzie niełatwo wniknąć intruzom, a także umawiają się w różnych kołach zainteresowań w czasie wolnym, szczególnie poświęconym sensowi życia. Nie postrzegają bowiem ludzkiej pielgrzymki w kategoriach materialistycznych, lecz egzystencjalnych, czyli nad materię i wszelkie dobra materialne przedkładają wartości duchowe, moralne, społeczne i zaangażowanie w budowę lepszej przyszłości.



Bardzo często ich życie przypomina walkę, taką najszlachetniejszą, bo ze swoimi wadami, słabościami i niekiedy zbyt surowo sobie wypominanymi przewinieniami, a nie z otoczeniem. Bardzo często życie traktują w kategoriach szansy, zadania, daru bądź misji, której brakuje przeciętnym zjadaczom chleba. Nie zgadzając się na przeciętność, zwykle nie ‘robią interesów’, nie byliby dobrymi maklerami giełdowymi, bankowcami ani inwestorami. Nie chcą życia rozumianego po mieszczańsku jako “oby do wiosny”, “jakoś-to-będzie”, więc gdy trzeba przejmują inicjatywę, biorą sprawy w swoje ręce, proponują innowacyjne, nietypowe rozwiązania problemów społecznych czy choćby zawodowych. Do wysokowrażliwych należało bardzo wielu znanych Polaków, np. Szopen, Słowacki, Wyspiański i wielu znanych z podręczników historii osobistości, które walczyły o lepsze jutro nie tylko dla siebie, ale dla kraju. To, że mają tę cechę przeszkadza bowiem bardziej w ich prywatnym świecie, ale jest bardzo korzystne dla społeczeństwa. Przykładem mogą być też Korczak, który został z podopiecznymi dziećmi do tragicznego końca w obozie hitlerowskim w czasie wojny, a także Maksymilian Kolbe, który oddał życie, ratując obcego człowieka czy wcześniej brat Albert Chmielowski, który tak był wrażliwy na los wyzyskiwanych biedaków ówczesnego kapitalizmu, że zrezygnował świadomie i dobrowolnie z dobrze zapowiadającej się kariery artystycznej (był świetnym malarzem), by stać się jednym z anonimowych nędzarzy, jacy żyli w Galicji w II poł. XIX wieku. Rok 2017 upływa właśnie pod patronatem brata Alberta, którego hasłem przewodnim życia stały się słowa: “Bądź dobry jak chleb”.



Nade wszystko należy pamiętać, że wysoka wrażliwość, a nawet nadwrażliwość, nie są czymś złym, patologicznym, co należałoby poddawać terapii. Przeciwnie - próby takiego “leczenia” zazwyczaj nic nie dają, a mogą wpoić przekonanie, że “coś jest ze mną nie tak, jestem nienormalny”, a to bardzo duże i szkodliwe społecznie nieporozumienie. Akceptując osoby, które są pełne rozterek, wahań i pytań o charakterze moralnym, czynimy świat lepszym, bo ukryte pokłady kreatywności w nich są wprost trudne do przecenienia.

Zapracowanie lub nieszczęśliwy zbieg wydarzeń doprowadza, że w wieku, gdy chcielibyśmy już być dawno po ślubie i mieć rodzinę, okazuje się, iż nie mamy nawet drugiej połowy. Ciężko jest zapoznać kogoś, kto w kilka chwil zdecyduje, aby być u naszego boku. Portale randkowe słyną z tego, iż rejestrują się tam ludzie w każdej kategorii wiekowej, o różnych sytuacjach i przeżyciach, ponieważ każdy z nich poszukuje kogoś, kto będzie dzielił z nimi wspólnie życie, ale również miał lub też ma podobną sytuację. Najlepiej buduje się trwały związek, gdy oczywiście panuje w nim poczucie zaufania i szczerości, ale to nie jedyne wyznaczniki, ponieważ podobny los bardzo zbliża do siebie ludzi. Wówczas obie strony mogą liczyć na pełne zrozumienie, gdyż nikt tak nie zrozumie drugiej osoby, jeśli sam czegoś nie przeżyje. Dobrym pomysłem jest przy zapoznawaniu nowych ludzi, aby podejmować właśnie takie tematy, by dokładnie wiedzieć, kim jest osoba i jakie ma też plany na dalszą przyszłość. Poprzez serwis randkowy w dużej mierze jest szansa na znalezienie sobie małżonka.