Nazywane inaczej w psychologii “wysokoreaktywnymi”, nie mają lekkiego życia. Od najmłodszych lat podatne na krytykę, zwłaszcza niesprawiedliwą i ze strony osób najbliższych, szczególnie autorytetów, jak rodzice, nauczyciele, katecheci. Osoby wysokowrażliwe są w społeczeństwie cenione za niektóre cechy charakteru, jak prostolinijność, brak skłonności do nieuczciwości, chęć niesienia pomocy innym, pracowitość i zgodne usposobienie. Zajmują raczej stanowiska w typowo kobiecych zawodach, w których coraz więcej jest dziś mężczyzn: bywają psychologami, terapeutami, pracownikami socjalnymi, choć tutaj muszą jednocześnie wykazać się odpornością, której mają na starcie mniej niż reszta populacji. Nadwrażliwcy, bo tak ich niesłusznie negatywnie nazywano, to tacy trochę poeci, sporo wśród nich artystów, romantycy, uczuciowcy, przedkładający świat wnętrza nad zewnętrzny, wspólny świat zainteresowań ludzi, z którymi żyją. W epoce romantyzmu tworzyli kulturę autentyzmu, szczerości uczuć, bywali traktowani niesprawiedliwie za swoją sublimację duchową, uczucia wyższe, altruizm, niekiedy posunięty aż do granic normalności psychologicznej. Często bywali działaczami społecznymi, dla których liczył się bardziej człowiek w potrzebie, niż oni sami czy rodzina, z której pochodzili. Nie sposób dla nich przejść było obok widomej krzywdy ludzkiej. Nigdy nie realizowali siebie wbrew moralności, a sumienie u nich bywa wyjątkowo wrażliwe. Stale rozmyślając nad sensem istnienia, wahają się przed podjęciem decyzji, nawet w prostych sprawach, bacząc, czy nie czynią czegoś złego, niestosownego czy nieprzyzwoitego. Zwracają uwagę na opinię otoczenia, nie są samodzielni w samoocenie, która zależy nie tylko od obiektywnej wartości tego, co robią, ale przede wszystkim zgodności z etosem, etyką, wartościami, które uznają za najważniejsze. Nie muszą to być dodajmy wartości ogólnie uznawane w danej epoce w narodzie - często zmuszeni są jako non-konformiści “płynąć pod prąd”, stawiać bierny opór, nie są bowiem oportunistami, którzy by zmieniali poglądy stosownie do wskaźników polityki bieżącej. W tym sensie wierni temu, co wynieśli z domu, szkoły, studiów, Kościoła, nie mają łatwo. Raczej są postrzegani niekiedy jako “sztywni”, nie łapią bowiem każdej okazji, by zarobić, nie chcą pchać się w życiu na pierwsze miejsca i przepychać łokciami w drodze do celu.



Potrafią cierpliwie czekać, na przykład na właściwego partnera, a kiedy ten się nie zjawi, raczej wybierają samotność albo niemodną dziś drogę w stanie duchownym niż wiązanie się z pierwszą lepszą osobą. Są ostrożne w relacjach, które postrzegają nie jako krótkoterminowe lokaty, ale projekty na całe życie, długoletnie przyjaźnie w tej grupie są na porządku dziennym. Niemniej bywają w nich ukryte pokłady nieprzepracowanych emocji, pretensji i żalów, poczucia krzywdy, które maskują ciągłym dobrym samopoczuciem, nieśmiałym humorem i nastawieniem bardziej na słuchanie niż wyrażanie siebie i swoich poglądów. Nie prowokują nigdy kłótni, w których chcieliby postawić na swoim, za wszelką cenę “zniszczyć” przeciwnika, bowiem są zdania, że z każdym prawie da się dojść do porozumienia. Pośród wrażliwości bardzo ważne miejsce zajmuje obok wspomnianej sztuki także cały świat natury, roślin i zwierząt, którymi lubią się otaczać, gdy czują samotność, pustkę czy chcą wypocząć od zbyt zawiłych relacji. Wrażliwość dotyczy także sfery duchowej, stąd często spędzają czas na rozmyślaniach, częściej można ich spotkać w kościele, nawet w środku na samotnej modlitwie, w pustej świątyni, bowiem cenią kontakt także z sobą i przedmiotem swej czci, o której nie lubią opowiadać wszem i wobec. Raczej skryci, otwierają się chętnie przed charakterami podobnymi sobie, tworzą zamknięte grupy w Internecie, gdzie niełatwo wniknąć intruzom, a także umawiają się w różnych kołach zainteresowań w czasie wolnym, szczególnie poświęconym sensowi życia. Nie postrzegają bowiem ludzkiej pielgrzymki w kategoriach materialistycznych, lecz egzystencjalnych, czyli nad materię i wszelkie dobra materialne przedkładają wartości duchowe, moralne, społeczne i zaangażowanie w budowę lepszej przyszłości.



Bardzo często ich życie przypomina walkę, taką najszlachetniejszą, bo ze swoimi wadami, słabościami i niekiedy zbyt surowo sobie wypominanymi przewinieniami, a nie z otoczeniem. Bardzo często życie traktują w kategoriach szansy, zadania, daru bądź misji, której brakuje przeciętnym zjadaczom chleba. Nie zgadzając się na przeciętność, zwykle nie ‘robią interesów’, nie byliby dobrymi maklerami giełdowymi, bankowcami ani inwestorami. Nie chcą życia rozumianego po mieszczańsku jako “oby do wiosny”, “jakoś-to-będzie”, więc gdy trzeba przejmują inicjatywę, biorą sprawy w swoje ręce, proponują innowacyjne, nietypowe rozwiązania problemów społecznych czy choćby zawodowych. Do wysokowrażliwych należało bardzo wielu znanych Polaków, np. Szopen, Słowacki, Wyspiański i wielu znanych z podręczników historii osobistości, które walczyły o lepsze jutro nie tylko dla siebie, ale dla kraju. To, że mają tę cechę przeszkadza bowiem bardziej w ich prywatnym świecie, ale jest bardzo korzystne dla społeczeństwa. Przykładem mogą być też Korczak, który został z podopiecznymi dziećmi do tragicznego końca w obozie hitlerowskim w czasie wojny, a także Maksymilian Kolbe, który oddał życie, ratując obcego człowieka czy wcześniej brat Albert Chmielowski, który tak był wrażliwy na los wyzyskiwanych biedaków ówczesnego kapitalizmu, że zrezygnował świadomie i dobrowolnie z dobrze zapowiadającej się kariery artystycznej (był świetnym malarzem), by stać się jednym z anonimowych nędzarzy, jacy żyli w Galicji w II poł. XIX wieku. Rok 2017 upływa właśnie pod patronatem brata Alberta, którego hasłem przewodnim życia stały się słowa: “Bądź dobry jak chleb”.



Nade wszystko należy pamiętać, że wysoka wrażliwość, a nawet nadwrażliwość, nie są czymś złym, patologicznym, co należałoby poddawać terapii. Przeciwnie - próby takiego “leczenia” zazwyczaj nic nie dają, a mogą wpoić przekonanie, że “coś jest ze mną nie tak, jestem nienormalny”, a to bardzo duże i szkodliwe społecznie nieporozumienie. Akceptując osoby, które są pełne rozterek, wahań i pytań o charakterze moralnym, czynimy świat lepszym, bo ukryte pokłady kreatywności w nich są wprost trudne do przecenienia.

Rozmowa jest jednym z najważniejszych narzędzi, jakie posiadamy do budowania i utrzymywania zdrowych, trwałych relacji. W związkach partnerskich pełni szczególną rolę, pozwalając na wymianę myśli, emocji i potrzeb, a także na rozwiązywanie konfliktów i zbliżanie się do siebie. Dlaczego rozmowa jest tak istotna w relacjach i jak można ją skutecznie wykorzystywać do wzmacniania więzi?

1. Komunikacja jako Fundament Zdrowej Relacji
Bez odpowiedniej komunikacji trudno jest zbudować silny związek. Rozmowa pozwala partnerom na wzajemne zrozumienie i dzielenie się swoimi uczuciami, co jest kluczowe dla bliskości emocjonalnej. Kiedy partnerzy otwarcie ze sobą rozmawiają, mogą lepiej poznać swoje potrzeby, wartości i pragnienia, co z kolei prowadzi do większej harmonii w relacji. Brak rozmowy może prowadzić do nieporozumień, niedomówień i frustracji, które z czasem mogą osłabić związek.

2. Rozmowa jako Narzędzie Rozwiązywania Konfliktów
Konflikty są nieodłącznym elementem każdej relacji, ale sposób, w jaki partnerzy je rozwiązują, decyduje o trwałości związku. Rozmowa jest kluczowym narzędziem do rozwiązywania sporów i zapobiegania ich eskalacji. Dzięki otwartej i szczerej komunikacji, partnerzy mogą wyrazić swoje uczucia, zrozumieć perspektywę drugiej osoby i wspólnie poszukiwać rozwiązań. Umiejętność prowadzenia trudnych rozmów w sposób konstruktywny jest niezbędna, aby pokonywać różnice zdań i budować silniejszą więź.

3. Wzmacnianie Intymności przez Rozmowę
Intymność w związku to nie tylko bliskość fizyczna, ale przede wszystkim emocjonalna. Rozmowa odgrywa kluczową rolę w budowaniu tej intymności, umożliwiając partnerom dzielenie się swoimi najgłębszymi myślami, lękami i marzeniami. Otwartość w komunikacji sprzyja zaufaniu i poczuciu bezpieczeństwa, co z kolei pozwala na jeszcze głębsze połączenie emocjonalne. Regularne, szczere rozmowy są więc niezbędne do podtrzymywania i pogłębiania intymności w związku.

4. Rozmowa jako Sposób na Unikanie Złej Komunikacji
Nie wszystkie rozmowy w związku są łatwe. Czasami emocje biorą górę, co może prowadzić do nieporozumień i niepotrzebnych kłótni. Jednak to, jak partnerzy radzą sobie z takimi sytuacjami, ma ogromne znaczenie dla relacji. Unikanie trudnych tematów lub zamiatanie problemów pod dywan może prowadzić do narastania napięć, które w końcu mogą eksplodować w formie poważnych konfliktów. Regularna, otwarta rozmowa na tematy, które mogą być trudne, pomaga zapobiegać takim sytuacjom i pozwala na szybkie rozwiązywanie problemów, zanim przerodzą się one w poważne kryzysy.

5. Jak Skutecznie Komunikować się w Związku?
Aby rozmowa w związku była skuteczna i owocna, warto pamiętać o kilku kluczowych zasadach:

Aktywne słuchanie: Słuchanie partnera z pełnym zaangażowaniem, bez przerywania i oceniania, jest podstawą dobrej komunikacji. Ważne jest, aby dać drugiej osobie przestrzeń do wyrażenia swoich myśli i uczuć.

Szczerość i otwartość: Mówienie o swoich uczuciach i potrzebach w sposób szczery i otwarty pomaga budować zaufanie i zrozumienie. Ważne jest, aby mówić o swoich emocjach bez oskarżeń i krytyki.

Szacunek w rozmowie: Unikanie obraźliwych słów i tonów, a także respektowanie uczuć partnera, jest kluczowe dla utrzymania zdrowej komunikacji. Szacunek dla drugiej osoby w rozmowie pozwala na prowadzenie konstruktywnych dyskusji, nawet na trudne tematy.

Cierpliwość i wyrozumiałość: Zrozumienie, że każda osoba ma prawo do swojego punktu widzenia, a różnice zdań są naturalne, pomaga w zachowaniu spokoju podczas rozmów. Cierpliwość pozwala na dokładne przemyślenie sytuacji i uniknięcie pochopnych reakcji.

6. Rozmowa a Przyszłość Związku
Długotrwałe związki opierają się na stałej komunikacji, która pozwala partnerom na wspólne pokonywanie wyzwań i budowanie przyszłości. Rozmowa nie tylko pomaga w codziennych sytuacjach, ale także umożliwia planowanie i podejmowanie ważnych decyzji dotyczących wspólnego życia. Bez rozmowy trudno jest budować zaufanie i zrozumienie, które są niezbędne do trwałego szczęścia w związku.

Podsumowanie
Rozmowa jest nieodłącznym elementem zdrowego i trwałego związku. Pozwala na budowanie bliskości emocjonalnej, rozwiązywanie konfliktów i wzmacnianie więzi. Skuteczna komunikacja opiera się na aktywnym słuchaniu, szczerości, szacunku i cierpliwości. Bez rozmowy związek może napotkać liczne trudności, które z czasem mogą prowadzić do jego osłabienia. Dlatego warto inwestować czas i wysiłek w rozwijanie umiejętności komunikacji, aby zbudować silną, pełną miłości i zrozumienia relację, która przetrwa próby czasu.

Związki potrafią stać się nudne i niewystarczające. Jeśli zaczęliście bardzo intensywnie, po krótkim czasie będzie się wam wydawać, że zdążyliście się wypalić i wasz związek jest skazany na klęskę. Oczywiście jest to nieprawdą, każdy związek można starać się odzyskać. Problemem jest natomiast zachowywanie się tak, jakbyście tylko czekali, aż związek samoistnie się zakończy. Dzięki tej liście dowiecie się, jakie zachowania znacznie przyśpieszą ten proces.


1. Brak kontaktu fizycznego
Brak kontaktu fizycznego potrafi zabić każdą relację, nawet nieromantyczną, co pokazuje, jak istotny jest on w przypadku tej konkretnej. Kontakt fizyczny w związkach potrafi samoczynnie zanikać, a naszym zadaniem jest dbanie o to, żeby nie zrobił tego całkiem. Nie chodzi tu o obściskiwanie się, ale zwykłe przytulanie czy chociaż buziaka w policzek przed wyjściem do pracy. To pobudzi nasze hormony szczęścia i bardziej przywiążemy się do osoby, która nas dotyka. Dodatkowo pokazujemy w ten sposób, że zależy nam na danej osobie. Jeśli zgubimy w związku kontakt fizyczny, zabijemy naszą relację.


2. Szukanie wrażeń poza związkiem
Jeśli nie możesz znaleźć tego, czego szukasz u partnera, najpewniej zaczniesz tego szukać gdzie indziej. Jeśli twój partner wiecznie nie ma na coś czasu, zrobisz to w końcu sama. Jeśli nie chce się na coś zgodzić albo za bardzo się czegoś boisz, zostawisz go i nie będziesz zwracała uwagi na to, że źle się z tym czuje. Poświęcanie aktywności w związku na aktywności poza nim, często niedostępne dla was obojga razem, niszczy wasz związek i buduje niechciany dystans. Do tego przyzwyczajasz się, że fajne rzeczy robicie osobno i nie budujecie wspólnych, miłych wspomnień.


3. Szukanie alternatyw
Jeśli już teraz przeglądasz Facebook albo wróciłaś na Tindera, to znak, że pochowałaś już tę relację. Gdy zaczynasz się otaczać alternatywami dla swojego partnera, nie dostrzegasz możliwości i powodów, dla których watro ratować związek. Do tego stracisz jakiekolwiek zainteresowanie swoim partnerem. Jeśli twoja druga połówka zauważy, że interesujesz się innymi osobami, sama również straci zapał i powody do tego, żeby dawać więcej od siebie. W ten sposób dajesz również swojemu partnerowi do zrozumienia, że jest niewystarczający. Tak brutalnie i skutecznie zabijasz swój związek.


4. Ciche dni
Ciche dni urosły w naszej kulturze do rangi przemocy, chociaż nie zawsze nią są. Niedawanie jakiegokolwiek zainteresowania swojemu partnerowi sprawi, że zniechęci się on do mówienia nam o czymkolwiek. Będzie to rodziło konflikty i powodowało, że frustracja będzie narastała. Zwykłe zapytanie o przebieg dnia może załatwić sprawę, niestety często partnerzy uważają, że to ta druga osoba powinna przerwać ciszę, przez co oboje milczą całymi dniami, denerwując się nawzajem. Cisza nigdy nie będzie działać na relację dobrze, a utrzymywanie jej w zmyśle celowo, doszczętnie ją zniweczy.


5. Coraz częstsze rozregulowywanie wspólnego dnia
Jeśli kiedyś robiliście coś stale razem np. i tej samej porze szliście spać albo jadaliście razem lunche podczas przerw w pracy, zapewne zaczniecie tego teraz unikać. Im mniej kontaktu, tym rzadsze konfrontacje, tym mniej poczucia niepokoju i niepewności. Niestety, takie rozregulowywanie wspólnego dnia pogłębi tylko dystans, który i tak zdążył między wami urosnąć. Jeśli będziecie unikać jakichkolwiek wspólnych działań, z czasem sama perspektywa zrobienia czegoś razem będzie was przerażać i odpychać. A bez wspólnoty nie ma związku.