To co zabija od środka, czyli toksyczne relacje

Często człowiek dopatruje swoich dolegliwości fizycznych w pogorszeniu stanu zdrowia, doszukuje się różnych chorób, gdyż otrzymuje wyraźne bodźce płynące z organizmu między innymi nawracające bóle głowy, zawroty głowy, mdłości, bóle brzucha, uczucie ściskania w okolicach pod żebrowych, nieuzasadnione pocenie się będące nienaturalną rekcją gdyż występuje nawet gdy jest zimno, nocne duszności, kołatania serca, szybkie meczenie się, bóle stawów, drżenie rąk, bezsenność i wiele podobnych, które jak najbardziej mogą mieć związek z rozwijającym się stanem chorobowym w naszym organizmie, lecz co w sytuacji kiedy przerażeni udajemy się do lekarza wykonujemy kolejne specjalistyczne badania które, nie dają odpowiedzi na nasze dolegliwości?, co więcej wyniki mamy dobre a czujemy się jak: „zużyty worek na kartofle”


Bardzo sceptycznie podchodzimy do uświadomienia sobie że, ludzie generują w sobie ogromne pokłady energetyczne której niewidzialne wiązki skierowane w naszą stronę i mogą mieć niewyobrażalne skutki w zależności czy jest to pozytywny wpływ czy negatywny, wmawiamy sobie że, to na nas nie ma wpływu, że jesteśmy silni, odporni, nie myślimy o tym, nie poświęcamy temu cennego czasu, a tymczasem nasze samopoczucie w wyraźny sposób ulega pogorszeniu.
Stosunki jakie mamy z innymi ludźmi zwłaszcza toksyczne relację mogą doprowadzić człowieka do całkowitej wewnętrznej ruiny, zwłaszcza gdy sytuację wymuszają na nas obcowanie z takimi ludźmi przez większość czasu, nawet gdy zakończymy z jakiegoś powodu relacje która, trwała latami gdzieś tam w nas jej destrukcyjny wpływ na nas pozostaje, co ma swoje odbicie w rzeczywistości którą chcemy kreować na nowo, lecz nie do końca nam to wychodzi, mówimy sobie: „nowy początek, po co mam dźwigać za sobą ten ciężki bagaż?, przecież już go nie ma”, a jednak coś nam uwiera i nie pozwala oczyścić umysłu na tyle by, czuć się pewnie i swobodnie, by móc realizować nowy plan bez balastu z przeszłości.
Najgorsza sytuacja ma miejsce wówczas gdy mamy świadomość że, relacja z takim człowiekiem źle wpływa na nas, lecz z jakiś powodów jej nie przerywamy, bo boimy się utraty tego co już mamy, dochodzi do tego poczucie że, bez tej osoby sobie nie poradzimy, bo to właśnie dzięki niej „mamy co mamy”, i to są właśnie najgorsze sidła w jakie wpadamy - sidła oprawcy, który znalazł takie narzędzia manipulacyjne dzięki którym wie że, może nas w każdy sposób kontrolować a my i tak się nie sprzeciwimy, bo bycie w takim środowisku z takimi ludźmi o cechach wampira emocjonalnego odbiera człowiekowi poczucie wartości a tym samym odwagę przeciwstawienia się a tym samym oprawcy zwiększa poczucie władzy nad nami, i on doskonale zdaje sobie z tego sprawę.


Odczłowieczanie postępuje jak wirus, już od kilku dobrych lat, w przerażającym tempie przybywa osób z zaburzeniami psychicznymi, fobiami, lękami społecznymi, itp., problem jest poważny, bo dotyka coraz więcej dzieci, można zweryfikować to przyglądając się chociażby przepełnieniem w szpitalach psychiatrycznych dla dzieci w których już dziś ciężko o miejsce,( nie do wyobrażenia kiedyś- sześciolatek z chorobą psychiczną…) brakuje specjalistycznej opieki, wsparcia, a przed wszystkim brakuje człowieka w człowieku, oddanego, z powołaniem, z bezinteresownością, doprowadziliśmy do czasów regresu - transformacji człowieka w ślepego, głuchego i totalnie obojętnego wobec drugiego istnienia, nie radzimy sobie z otaczającym nas światem, ulegliśmy wpływom, poginą tak naprawdę za niczym, dopuściliśmy do siebie na własne życzenie mechanizm który, wyniszcza uważając „to” jako coś dobrego, pomocnego nam, jako postęp, a tym czasem jest to nasza własna wyprodukowana przez nas samych broń, która stopniowo niszczy, czyniąc, i tak już posunięte spustoszenia, lecz w presji życia jaką sobie narzuciliśmy ( dobrowolnie) nie widzimy jeszcze tego tak wyraźnie, bo brakuje nam spokoju by to dojrzeć, aż do momentu gdy przyjdzie kryzys, my sami sobie robimy krzywdę, której skutki pociągają za sobą spójny łańcuch niekończących się nieszczęść.


Charakterystyczne cechy ludzi toksycznych:


- zazwyczaj są to ludzi o pesymistycznym nastawieniu, często narzekają na wszystko, potrzebują tłumu odbiorców, czyli słabszych od siebie,
- nie interesuję ich co mówisz - nie słuchają, lekceważą zdanie innych,
- to oni mają najgorzej w życiu nie ty,
- zawsze znajdą powód do krytyki,
- oceniają bez postawnie,
- dopisują nieistniejące scenariusze pod adresem osoby przez nich szykanowanej, plotkują za plecami,
- zazwyczaj są obojętni wobec cierpienia, problemów danej osoby,
- zawsze mają rację,
- sprawnie manipulują otoczeniem by uzyskać zamierzony efekt, często ubierają „maski” pod daną sytuację, czy osobę, potrafią idealnie dopasować się do nowego środowiska jak kameleon,
- wobec nowo poznanych osób są nadzwyczaj uprzejmi zwłaszcza gdy mają jakiś ukryty zamiar
- potrafią upokarzać publicznie, wywierać emocjonalny nacisk,
- odwołują się często do wrażliwego sumienia danej osoby,
- przekonują o swojej racji,
- nastawiają innych przeciwko osobie która, nie poddaje się wpływom oprawcy,
-wykazują cechy socjopatyczne,
- nie obchodzi ich stan zdrowia, i samopoczucie, nawet odczuwają pewien rodzaj satysfakcji z powodu niepowodzeń i porażek innych,
- szybko wpadają w złość,
- udają przyjaciela, by w odpowiednim czasie zakończyć przyjaźń zwłaszcza jak mają jakiś cel związany z daną osobą ( korzyść, coś mogą uzyskać )
- stale kontrolują wszystko, ( to on decyduje gdzie jechać, co kupić, jak się masz ubrać, co ci pasuje co nie, jak masz się czuć, on wie najlepiej czego potrzebujesz- ty się nie znasz na niczym),
- poczucie władzy nad kimś dodaje mu pewności siebie,
- narcystyczna osobowość,
- charakterystyczną cechą takich osób jest gadatliwość, są mówcami doskonałymi, nawet jeżeli o czymś nie mają pojęcia to zachowują się jakby byli chodzącą encyklopedią, na wszystko mają odpowiedź, nawet jeżeli nie mają pojęcia o czymś to i tak sprawiają takie wrażenie co daje komiczny z reguły efekt ale nie dla nich: on się zna, on był, on doświadczył, on wszystko ma, jest najmądrzejszy, elokwentny itd.


Jak obronić się przed toksycznymi ludźmi?


Nie obwiniaj siebie, nie daj dojść negatywnym myślom do głosu, nie inwestuj w takiego człowieka żadnych wyższych uczuć, nie otwieraj się przed takim człowiekiem, bo wykorzysta twoją słabość jako sprawne narzędzie przeciwko tobie, nie nabieraj się na postanowienia, przyrzeczenia poprawy ze strony takich osób, to są tylko chwyty manipulacyjne, tacy ludzie nie cierpią sprzeciwu, nie szanują indywidualności danej jednostki dlatego głośno wyrażaj swoje zdanie – nie bój się, niech cię słyszą! Taki człowiek z reguły myśli że, jesteś za słaby by się przeciwstawić, bo ma takie zdanie o tobie które, sam sobie wyrobił bezpodstawnie. Jeżeli jesteś w stanie a powinieneś być, unikaj takich ludzi, kończ nie zdrowe relacje, gdyż z własnego doświadczenia mogę stwierdzić nic tak człowieka nie rujnuje jak kontakt i życie z człowiekiem toksycznym, jest to gorsze od fizycznej choroby gdyż wiesz jak leczyć taką chorobę, nawet jeżeli toksyczna relacja została zerwana to jej skutki odczuwalne są bardzo długo i w sposób widoczny komplikują codzienne funkcjonowanie i powrót do względnej normalności której, człowiek bardzo pragnie.


Jest takie stwierdzenie:
„że należy być wdzięcznym za wszystkich trudnych ludzi na naszej drodze, gdyż on sprawili że, wiesz kim na pewno nie chcesz być”
Zwrócicie uwagę na to, jak traktujecie swoje dzieci, siebie nawzajem, współpracowników, napotkanych przypadkowych ludzi, zwróćcie uwagę i reagujcie na wszystko to co sprawia wam ból i przyczynia się do poczucia bezsilności, rezygnacji, a wystarczy naprawdę tak nie wiele by drugiemu człowiekowi przywrócić wiarę w sens, dać nadzieje, i uczynić życie nieco lżejszym, bardziej kolorowym, bezpiecznym.


„Przecież jest jedno niebo, jedno słońce które, świeci jednakowo dla każdego, cieszmy się nim i ogrzewajmy w jego blasku, a gdy przyjdą chmurne deszczowe dni zachowajmy słońce w sobie i pozwólmy schronić się pod naszym parasolem tym którym tego ciepła brakuje”

Wstęp
W dobie cyfryzacji granice między światem realnym a wirtualnym coraz bardziej się zacierają. Pracujemy zdalnie, robimy zakupy online, a nawet nawiązujemy przyjaźnie i relacje romantyczne przez internet. Wirtualne związki stały się częścią współczesnego krajobrazu miłosnego, oferując nowe możliwości, ale także stawiając nas przed nowymi wyzwaniami. Jakie są zalety i wady takich relacji? Czy miłość na odległość, oparta na komunikacji przez ekrany, ma szansę przetrwać próbę czasu?



Co to są wirtualne związki?
Wirtualne związki to relacje, które rozwijają się głównie lub wyłącznie w przestrzeni internetowej. Mogą to być związki na odległość, gdzie partnerzy poznali się w sieci i pozostają w kontakcie przez komunikatory, wideo rozmowy, czy media społecznościowe. Istnieją także związki, w których partnerzy nigdy się nie spotkali osobiście i nie planują tego w przyszłości, z różnych powodów — od geograficznych barier po preferencje życiowe.



Zalety wirtualnych związków
Jedną z głównych zalet wirtualnych związków jest ich dostępność i elastyczność. Możemy nawiązywać kontakty z ludźmi z całego świata, bez względu na miejsce zamieszkania czy strefę czasową. Dla wielu osób, które mają trudności z nawiązywaniem relacji twarzą w twarz, wirtualne związki oferują bezpieczną przestrzeń do budowania intymności i bliskości.



Kolejną zaletą jest możliwość głębszego poznania partnera. Bez presji fizycznych spotkań, pary mają więcej czasu na rozmowy, wymianę myśli i budowanie emocjonalnej więzi. Wirtualne związki często zaczynają się od przyjaźni, co może prowadzić do silniejszej i bardziej autentycznej relacji.



Wyzwania wirtualnych związków
Pomimo wielu zalet, wirtualne związki wiążą się także z wieloma wyzwaniami. Brak fizycznej obecności może prowadzić do poczucia samotności i tęsknoty. Wirtualne relacje wymagają ogromnego zaangażowania emocjonalnego i czasu, aby utrzymać bliskość na odległość. Komunikacja przez ekran może również prowadzić do nieporozumień i trudności w interpretacji emocji, ponieważ brakuje nam niewerbalnych sygnałów, które są kluczowe w relacjach międzyludzkich.



Ponadto, istnieje ryzyko idealizowania partnera. Wirtualne związki często opierają się na wyobrażeniu drugiej osoby, które może różnić się od rzeczywistości. Możemy nie zauważać wad lub trudności, które byłyby widoczne w codziennym życiu. To może prowadzić do rozczarowań, gdy w końcu spotkamy się osobiście lub gdy rzeczywistość nie sprosta naszym oczekiwaniom.



Miłość w czasach pandemii
Pandemia COVID-19 znacznie wpłynęła na rozwój wirtualnych związków. W czasie lockdownów i ograniczeń w podróżowaniu, wiele osób zwróciło się ku internetowi, aby nawiązywać nowe znajomości i utrzymywać istniejące relacje. Wirtualne randki, wspólne oglądanie filmów online czy gotowanie przez Skype stały się nową normą. Dla niektórych par była to próba, która umocniła ich związek, dla innych — powód do rozstania.



Czy wirtualne związki mają przyszłość?
Przyszłość wirtualnych związków zależy od wielu czynników, w tym od umiejętności adaptacji i elastyczności partnerów. Chociaż wirtualne związki mogą być trudne, nie są skazane na niepowodzenie. Kluczem do sukcesu jest otwarta i szczera komunikacja, zaufanie oraz gotowość do podejmowania działań, aby związek przekształcić w rzeczywistość — jeśli jest taka możliwość i chęć.



Wirtualne związki mogą także funkcjonować na stałe, jeśli partnerzy świadomie wybierają taki model relacji. W dobie globalizacji i mobilności, coraz więcej osób decyduje się na życie na odległość, niezależnie od pandemii. W takich przypadkach, ważne jest, aby obie strony miały jasne oczekiwania i zasady, które będą przestrzegane.



Podsumowanie
Wirtualne związki to zjawisko, które zyskuje na popularności w dobie cyfryzacji i globalizacji. Oferują one nowe możliwości nawiązywania i utrzymywania relacji, ale jednocześnie stawiają przed nami wyzwania związane z brakiem fizycznej bliskości i trudnościami komunikacyjnymi. Niezależnie od tego, czy wirtualne związki staną się przyszłością miłości, jedno jest pewne: internet zmienia sposób, w jaki kochamy i jesteśmy kochani, a my musimy nauczyć się adaptować do tych zmian, aby odnaleźć prawdziwe szczęście w miłości, niezależnie od formy, jaką przybiera.

Nieśmiałość to cecha charakteru, która charakteryzuje się poczuciem dyskomfortu lub lękiem w sytuacjach społecznych. Osoby nieśmiałe mogą czuć się skrępowane w towarzystwie innych ludzi, a często unikają nawiązywania nowych kontaktów z obcymi osobami. Nieśmiałość jest często powiązana z brakiem pewności siebie oraz lękiem przed odrzuceniem lub krytyką.

Nieśmiałość może mieć różne nasilenie - niektóre osoby czują dyskomfort tylko w pewnych sytuacjach, podczas gdy inne doświadczają go w większości interakcji społecznych. Nieśmiałość może wpłynąć na jakość życia, ponieważ może utrudnić nawiązywanie relacji, co może prowadzić do izolacji społecznej i osłabienia poczucia własnej wartości.

Jednak warto zaznaczyć, że nieśmiałość nie jest chorobą i nie wymaga leczenia. Osoby nieśmiałe mogą nauczyć się radzenia sobie w trudnych sytuacjach społecznych, na przykład poprzez szkolenia z asertywności, terapię poznawczo-behawioralną lub techniki relaksacyjne. Ważne jest, aby nie porównywać się z innymi i nie oczekiwać od siebie zbyt wiele w krótkim czasie, ponieważ każdy proces wymaga czasu i samodyscypliny. W końcu, warto doceniać swoje sukcesy i cieszyć się z małych kroków do przodu, ponieważ to one prowadzą do większej pewności siebie i łatwiejszego radzenia sobie w sytuacjach społecznych.

Poznanie nowych ludzi może być trudne, szczególnie dla osób nieśmiałych, które mają trudności z nawiązywaniem kontaktów społecznych. Jednakże, istnieją pewne sposoby, które pomogą Ci przełamać lęk przed obcymi ludźmi i nawiązać nowe znajomości.

Po pierwsze, warto zacząć od małych kroków. Nie próbuj natychmiastowo włączyć się w rozmowę na tematy, które nie są Ci bliskie, ale zacznij od prostych gestów, takich jak uśmiech czy krótkie powitanie. Pamiętaj, że każda interakcja jest krokiem do przodu.

Po drugie, warto poszukać grup lub organizacji, które interesują Cię i które gromadzą ludzi o podobnych zainteresowaniach. Możesz dołączyć do klubu książki, grupy sportowej czy organizacji charytatywnej. Wspólne zainteresowania ułatwią nawiązanie rozmowy i pozwolą na poznanie nowych ludzi.

Po trzecie, warto próbować włączyć się do rozmów grupowych. Często, w większych grupach, nieśmiali ludzie mają większą szansę na nawiązanie kontaktu, ponieważ wchodząc w rozmowę, nie muszą od razu przejmować całej uwagi. Możesz zacząć od słuchania i reagowania na wypowiedzi innych, a następnie stopniowo włączać się do rozmowy.

Po czwarte, warto próbować nawiązać kontakt z ludźmi, którzy sami się do Ciebie zwrócą. Możesz spotkać się z kimś w kolejce do kina lub na przystanku autobusowym i zacząć rozmowę na tematy związane z miejscem, w którym się znajdujecie. To dobry sposób na naturalne nawiązanie rozmowy i przestawienie się w tryb kontaktu z obcymi ludźmi.

Ostatecznie, warto pamiętać, że nieśmiałość to normalna cecha charakteru i nie ma nic złego w tym, że potrzebujemy czasu na otwarcie się przed innymi. Nie zmuszaj się do czegoś, co Cię przeraża, ale jednocześnie nie rezygnuj z prób nawiązania kontaktu z innymi ludźmi. Pamiętaj, że każda mała interakcja to krok do przodu, a pozytywne doświadczenia pomogą Ci w budowaniu większej pewności siebie i łatwiejszym nawiązywaniu nowych znajomości.