Nazywane inaczej w psychologii “wysokoreaktywnymi”, nie mają lekkiego życia. Od najmłodszych lat podatne na krytykę, zwłaszcza niesprawiedliwą i ze strony osób najbliższych, szczególnie autorytetów, jak rodzice, nauczyciele, katecheci. Osoby wysokowrażliwe są w społeczeństwie cenione za niektóre cechy charakteru, jak prostolinijność, brak skłonności do nieuczciwości, chęć niesienia pomocy innym, pracowitość i zgodne usposobienie. Zajmują raczej stanowiska w typowo kobiecych zawodach, w których coraz więcej jest dziś mężczyzn: bywają psychologami, terapeutami, pracownikami socjalnymi, choć tutaj muszą jednocześnie wykazać się odpornością, której mają na starcie mniej niż reszta populacji. Nadwrażliwcy, bo tak ich niesłusznie negatywnie nazywano, to tacy trochę poeci, sporo wśród nich artystów, romantycy, uczuciowcy, przedkładający świat wnętrza nad zewnętrzny, wspólny świat zainteresowań ludzi, z którymi żyją. W epoce romantyzmu tworzyli kulturę autentyzmu, szczerości uczuć, bywali traktowani niesprawiedliwie za swoją sublimację duchową, uczucia wyższe, altruizm, niekiedy posunięty aż do granic normalności psychologicznej. Często bywali działaczami społecznymi, dla których liczył się bardziej człowiek w potrzebie, niż oni sami czy rodzina, z której pochodzili. Nie sposób dla nich przejść było obok widomej krzywdy ludzkiej. Nigdy nie realizowali siebie wbrew moralności, a sumienie u nich bywa wyjątkowo wrażliwe. Stale rozmyślając nad sensem istnienia, wahają się przed podjęciem decyzji, nawet w prostych sprawach, bacząc, czy nie czynią czegoś złego, niestosownego czy nieprzyzwoitego. Zwracają uwagę na opinię otoczenia, nie są samodzielni w samoocenie, która zależy nie tylko od obiektywnej wartości tego, co robią, ale przede wszystkim zgodności z etosem, etyką, wartościami, które uznają za najważniejsze. Nie muszą to być dodajmy wartości ogólnie uznawane w danej epoce w narodzie - często zmuszeni są jako non-konformiści “płynąć pod prąd”, stawiać bierny opór, nie są bowiem oportunistami, którzy by zmieniali poglądy stosownie do wskaźników polityki bieżącej. W tym sensie wierni temu, co wynieśli z domu, szkoły, studiów, Kościoła, nie mają łatwo. Raczej są postrzegani niekiedy jako “sztywni”, nie łapią bowiem każdej okazji, by zarobić, nie chcą pchać się w życiu na pierwsze miejsca i przepychać łokciami w drodze do celu.



Potrafią cierpliwie czekać, na przykład na właściwego partnera, a kiedy ten się nie zjawi, raczej wybierają samotność albo niemodną dziś drogę w stanie duchownym niż wiązanie się z pierwszą lepszą osobą. Są ostrożne w relacjach, które postrzegają nie jako krótkoterminowe lokaty, ale projekty na całe życie, długoletnie przyjaźnie w tej grupie są na porządku dziennym. Niemniej bywają w nich ukryte pokłady nieprzepracowanych emocji, pretensji i żalów, poczucia krzywdy, które maskują ciągłym dobrym samopoczuciem, nieśmiałym humorem i nastawieniem bardziej na słuchanie niż wyrażanie siebie i swoich poglądów. Nie prowokują nigdy kłótni, w których chcieliby postawić na swoim, za wszelką cenę “zniszczyć” przeciwnika, bowiem są zdania, że z każdym prawie da się dojść do porozumienia. Pośród wrażliwości bardzo ważne miejsce zajmuje obok wspomnianej sztuki także cały świat natury, roślin i zwierząt, którymi lubią się otaczać, gdy czują samotność, pustkę czy chcą wypocząć od zbyt zawiłych relacji. Wrażliwość dotyczy także sfery duchowej, stąd często spędzają czas na rozmyślaniach, częściej można ich spotkać w kościele, nawet w środku na samotnej modlitwie, w pustej świątyni, bowiem cenią kontakt także z sobą i przedmiotem swej czci, o której nie lubią opowiadać wszem i wobec. Raczej skryci, otwierają się chętnie przed charakterami podobnymi sobie, tworzą zamknięte grupy w Internecie, gdzie niełatwo wniknąć intruzom, a także umawiają się w różnych kołach zainteresowań w czasie wolnym, szczególnie poświęconym sensowi życia. Nie postrzegają bowiem ludzkiej pielgrzymki w kategoriach materialistycznych, lecz egzystencjalnych, czyli nad materię i wszelkie dobra materialne przedkładają wartości duchowe, moralne, społeczne i zaangażowanie w budowę lepszej przyszłości.



Bardzo często ich życie przypomina walkę, taką najszlachetniejszą, bo ze swoimi wadami, słabościami i niekiedy zbyt surowo sobie wypominanymi przewinieniami, a nie z otoczeniem. Bardzo często życie traktują w kategoriach szansy, zadania, daru bądź misji, której brakuje przeciętnym zjadaczom chleba. Nie zgadzając się na przeciętność, zwykle nie ‘robią interesów’, nie byliby dobrymi maklerami giełdowymi, bankowcami ani inwestorami. Nie chcą życia rozumianego po mieszczańsku jako “oby do wiosny”, “jakoś-to-będzie”, więc gdy trzeba przejmują inicjatywę, biorą sprawy w swoje ręce, proponują innowacyjne, nietypowe rozwiązania problemów społecznych czy choćby zawodowych. Do wysokowrażliwych należało bardzo wielu znanych Polaków, np. Szopen, Słowacki, Wyspiański i wielu znanych z podręczników historii osobistości, które walczyły o lepsze jutro nie tylko dla siebie, ale dla kraju. To, że mają tę cechę przeszkadza bowiem bardziej w ich prywatnym świecie, ale jest bardzo korzystne dla społeczeństwa. Przykładem mogą być też Korczak, który został z podopiecznymi dziećmi do tragicznego końca w obozie hitlerowskim w czasie wojny, a także Maksymilian Kolbe, który oddał życie, ratując obcego człowieka czy wcześniej brat Albert Chmielowski, który tak był wrażliwy na los wyzyskiwanych biedaków ówczesnego kapitalizmu, że zrezygnował świadomie i dobrowolnie z dobrze zapowiadającej się kariery artystycznej (był świetnym malarzem), by stać się jednym z anonimowych nędzarzy, jacy żyli w Galicji w II poł. XIX wieku. Rok 2017 upływa właśnie pod patronatem brata Alberta, którego hasłem przewodnim życia stały się słowa: “Bądź dobry jak chleb”.



Nade wszystko należy pamiętać, że wysoka wrażliwość, a nawet nadwrażliwość, nie są czymś złym, patologicznym, co należałoby poddawać terapii. Przeciwnie - próby takiego “leczenia” zazwyczaj nic nie dają, a mogą wpoić przekonanie, że “coś jest ze mną nie tak, jestem nienormalny”, a to bardzo duże i szkodliwe społecznie nieporozumienie. Akceptując osoby, które są pełne rozterek, wahań i pytań o charakterze moralnym, czynimy świat lepszym, bo ukryte pokłady kreatywności w nich są wprost trudne do przecenienia.

Zdobywanie sympatii kobiety może być trudnym zadaniem dla wielu mężczyzn. Jednakże, nie ma magicznej formuły, która działa na każdą kobietę. Każda z nas jest inna i ma różne preferencje. Niemniej jednak, istnieją pewne kroki, które można podjąć, aby zwiększyć szansę na zdobycie sympatii i zaistnienie w pamięci kobiety.

Po pierwsze, ważne jest, aby pokazać swoją autentyczną osobowość i być sobą. Kobiety zwykle są w stanie wyczuć, czy ktoś jest fałszywy, a niechęć do takiej osoby może być wynikiem braku szczerości. Zatem, nie próbuj grać kogoś, kim nie jesteś. Pokaż swoje zainteresowania, pasje i zawsze mów prawdę.

Po drugie, ważne jest, aby być uważnym słuchaczem. Kobiety często chcą po prostu być wysłuchane i zrozumiane. Zwracaj uwagę na to, co mówią, zadawaj pytania i okazuj zainteresowanie ich życiem. Pokaż, że jesteś zainteresowany nie tylko sobą, ale także innymi ludźmi.

Po trzecie, ważne jest, aby okazać szacunek. Kobiety doceniają mężczyzn, którzy szanują ich poglądy, decyzje i życie prywatne. Pokaż, że jesteś otwarty na różne perspektywy i zawsze traktuj kobietę z szacunkiem.

Po czwarte, ważne jest, aby być pewnym siebie. Kobiety są przyciągane do pewnych siebie mężczyzn, którzy wiedzą, czego chcą i są w stanie to osiągnąć. Pokaż swoje mocne strony, nie bój się wyzwań i zawsze dąż do celu.

Po piąte, ważne jest, aby okazywać uczucia. Kobiety lubią mężczyzn, którzy są w stanie okazać swoje emocje i wyrażać uczucia. Pokaż swoją delikatną stronę, nie bojąc się wykazać empatii i zrozumienia.

Po szóste, ważne jest, aby okazywać troskę. Kobiety uwielbiają mężczyzn, którzy są w stanie okazać troskę o nich i ich potrzeby. Pokaż, że jesteś gotów pomóc, gdy kobieta tego potrzebuje, ale jednocześnie szanuj jej prywatność i granice.

Ważne jest, aby pamiętać, że zdobywanie sympatii kobiety wymaga czasu i wysiłku. Nie spiesz się i nie próbuj wywierać presji na kobietę. Pozwól na rozwój relacji w naturalny sposób, z uwzględnieniem potrzeb i oczekiwań obu stron.

Pierwsza randka powinna być niezapomniana i umacniać nowo nawiązujące się więzi. Dlatego powinna być wyjątkowa. Wyjście do kina czy restauracji nie jest złe, ale nie zapada w pamięć tak, jak te pięć randkowych pomysłów, które dla Ciebie przygotowaliśmy! Jeśli chcesz zaskoczyć swoją drugą połówkę i wywołać wspaniałe pierwszy wrażenie, ta lista jest dla was idealna. Możesz skorzystać z niej w pełni lub tylko się nią zainspirować. Pamiętaj jednak o skonsultowaniu wszystko ze swoją drugą połówką, żebyście oboje byli zadowolenia z randki!


1. Sportowa randka
Jeśli oboje lubicie sport, a jedna dyscyplina jest szczególnie bliska wam obojgu, zdecyduj się na sportową randkę. To może być randka na korcie tenisowym albo na basenie, ale możecie też pójść w bardziej wymagające klimaty i zagrać w koszykówkę lub piłkę nożną. Uważajcie, tylko żeby nie grać zbyt agresywnie, bo wasza druga połówka może to odebrać jako atak na nią i drugiej randki nie będzie. Jeśli jednak wszystko rozegracie po przyjacielsku i na spokojnie, możecie miło spędzić czas i poznać się nawzajem. Jeśli nie przepadasz za sportami ogólnie ruchowymi, możesz wybrać kręgle albo bilard, przy których też można się świetnie bawić!


2. Piknik
Najlepiej na świerzym powietrzu, ale jeżeli pogoda zawiedzie, również dobrze można go urządzić u siebie w mieszkaniu. To może być bardzo tradycyjny piknik, na kocu i z koszem pełnym naturalnych składników albo ognisko w specjalnie wydzielonej do tego strefie w lesie. Jeśli nie krępujecie się siebie za bardzo, możecie wybrać się na noc pod namiot. W ten sposób w ekscytujących warunkach spędzicie razem czas i się poznacie. Jeśli natomiast wolisz coś bardziej nowoczesnego albo zaskakującego, możesz zamówić na wynos dania ze swojej ulubionej restauracji i zabrać je ze sobą na piknik. Dobre pierwsze wrażenie murowane!


3. Zoo/Akwanarium
Zoo jest idealnym miejscem dla par z poczuciem humoru, wolnych duchów oraz szukających przygód. Można w nich spędzić cały dzień i świetnie się ze sobą bawić. Akwanaria są bardziej romantyczne i klimatyczne, ale świetnie sprawdzą się na pierwszą randkę. Otoczenie zwierząt będzie dodawało niezwykłości temu pierwszemu spotkaniu. Temat do rozmowy znajdziecie w każdej klatce i akwarium, a do tego doznacie niesamowitych wrażeń wizualnych. Do zoo możecie specjalnie wybrać się na pokaz sztuczek zwierząt, które was interesują, większość z nich odbywa się codziennie o stałych porach i są ogólnodostępna dla zwiedzających.


4. Degustacja
Kolacja połączona z degustacją czego tylko zapragniecie. To mogą być wina, które zawsze chcieliście spróbować albo najlepsze i najgorsze sushi z całego miasta. Możecie zorganizować to w mieszkaniu jednego z was lub zrobić sobie wieczorny objazd po restauracjach. Umówcie się na początku, kto płaci, bo może wyjść z tego mała awantura! Taki wieczór z pewnością zapadnie wam obojgu w pamięć, a do tego będziecie oryginalni i zapunktujecie. Upewnijcie się tylko na początku, czy wasza druga połówka nie ma alergii ani wstrętu do dań, które chcecie jej zaproponować!


5. Wspólne gotowanie
Nie marnujcie czasu na wyjście do restauracji, omińcie niezręczną ciszę podczas czekania na dania i nie główcie się, jak rozdzielacie rachunek. Gotowanie w domu to świetna alternatywa, a do tego potrafi rozbawić i pogłębić wasze więzi. Nie martwcie się, jeśli coś wam nie wyjdzie, najważniejsze we wspólnym gotowaniu jest bycie razem. Wybierzcie do tego koniecznie dobry film i macie idealny przepis na zapadającą w pamięć i zaskakującą randkę!