Ludzie nieraz zadają sobie pytanie, czy w naszym nowoczesnym, ciągle przyśpieszającym świecie jest miejsce na miłość. Na taką prawdziwą, romantyczną i dozgonną, rodem z filmów, czy dzieł literackich, jakie przeszły do kanonu lektur obowiązkowych. A może pytanie należy sformułować zupełnie inaczej, a mianowicie: „Czy miłość romantyczna istniej?”. Tutaj u niektórych pojawi się nuta niepokoju. Ktoś zapyta: „Ale jak to? Przecież od lat tworzę udany związek oparty na miłości”. Jednak znajdą się i tacy, których życie nieprzyjemnie doświadczyło. Być może kogoś nurtuje kwestia zasadności stwierdzenia, że miłość jest podstawą związku. Rzec można jedno – ten niezwykle subtelny temat można rozpatrywać na wiele sposobów i pewnie każdy z nich zawiera w sobie jakieś akceptowalne szerzej uzasadnienie.


Miłość to nie uczucie, czyli o odnajdywaniu ponadromantycznych powiązań


Miłość jest jedną z podstawowych potrzeb człowieka. Każdy pragnie być akceptowany i – najogólniej rzecz ujmując – dla kogoś ważny. Świadomość, że mamy kogoś, kto zawsze na nas czeka, wspiera oraz stawia na szczycie hierarchii życiowych priorytetów, stanowi motywację do podejmowania działań, a także do pracy nad samym sobą. Dotychczas powstało wiele definicji miłości, tworzonych głównie przez psychologów, filozofów, czy teologów. Choć posiadają one elementy wspólne, żadna nie jest tą – można powiedzieć - powszechnie obowiązującą. Nie ma jednego wytłumaczenia i sprecyzowania całego szeregu zachowań, motywów i odczuć, jakie towarzyszą stanowi określanemu mianem miłości. Zawarte wyżej, nieco kontrowersyjne stwierdzenie „miłość to nie uczucie”, również ma swoje uzasadnienie. Odwołamy się w tym miejscu do słów dra hab. Bartłomieja Dobroczyńskiego, związanego zawodowo z Instytutem Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wskazuje on, że uczucia ze swej definicji są czymś krótkotrwałym. Miłość jego zdaniem jest stanem bliższym woli, aniżeli uczuciu, wymagającym zaistnienia i zaangażowania wielu różnych procesów psychologicznych, przy równoczesnym wspomaganiu ze strony intelektualnej. Można ją porównać do dbania o ogród – potrzeba do tego poświęcenia, czasu, samodyscypliny, powtarzalności pewnych zabiegów, a nawet specjalnego rozkładu zajęć i czasem bolesnych rezygnacji z pewnych rzeczy. Jest to więc coś bardzo złożonego.
Często słyszymy, że między dwojgiem ludźmi musi być chemia. Stwierdzenie to przeniknęło do języka potocznego ze świata nauki. Ktoś na sam widok lub zapach drugiej osoby doznaje euforycznych stanów, przypominających te po zażyciu alkoholu lub środków odurzających. Istnienie takiej „chemii” można nawet sprawdzić za pomocą przyrządów mierzących parametry fizjologiczne – synchronizują się oddechy i rytmy serca. Wszystko to ma podłoże ewolucyjne. Powyższe czynniki wskazują na swego rodzaju seksualno-rozrodcze dopasowanie. Wszystko to często łączy się z niemal bezkrytycznym postrzeganiem partnera i trwa dwa, góra cztery lata. Po tym czasie ktoś nagle orientuje się, że porywająca spontaniczność tak naprawdę jest brakiem chęci życiowej stabilizacji, a uroczy śmiech w rzeczywistości przypomina rechot. Psychologowie uznaliby, że te minione lata były czasem na znalezienie nowych, stabilnych powiązań między osobami, zbudowanie odpowiedniej więzi i wewnętrzne wyrażenie zgodny na „bycie razem”. Związek musi przejść na wyższy poziom, stać się swego rodzaju instytucją. Dwoje ludzi zaczynają łączyć interesy i problemy dnia codziennego – zakup domu lub mieszkania, wybór sprzętów, kredyt, planowanie urlopu itd. Niektóre pary nie wytrzymują tej próby.


Miłość to za mało – tajemnice szczęśliwego związku


Czy sama miłość wystarczy, aby wieść szczęśliwe życie w udanym związku? Danielle B. Grossman, kalifornijska psychoterapeutka specjalizująca się w terapii rodzin oraz par stworzyła długą listę emocjonalnych umiejętności, jakie jej zdaniem są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania związku. Po pierwsze istotne jest rozpoznawanie emocji odczuwanych przez partnera w danej chwili, a także nazywanie i bezpośrednie komunikowanie swoich emocji. Maskowanie, tłumienie w sobie, albo oczekiwanie, że druga osoba odgadnie co nas dręczy, nie jest właściwym działaniem. Tak samo istotne jest radzenie sobie z emocjami w taki sposób, aby nie dopuścić do ich destruktywnego wpływu na partnera. Ciągłe odreagowywanie lub zwracanie się do drugiej osoby bez należnego jej szacunku, jest niedopuszczalne. Tak samo jak nieumiejętność przyjmowania odpowiedzialności na swoje czyny i nieprzepraszanie za nie. Kolejna kwestia to zdolność śmiania się z siebie i spojrzenia na wszystko ze zdrowym dystansem. Niezastąpiona jest też umiejętność przyjmowania słusznej krytyki, bez zaprzeczania, czy stosowania takich taktyk jak obwinianie i zastraszanie. Co jeszcze jest ważne? Dalej amerykańska badaczka wskazuje na następujące aspekty:


- stawianie granic mając na uwadze swoje zdrowie fizyczne i psychiczne
- umiejętność samodzielnego funkcjonowania w społeczeństwie; brak uzależnienia od partnera.
- akceptacja opinii i przekonań partnera, odmiennych od naszych; akceptowanie różnic między nami a partnerem.
- brak chęci do kontroli partnera i stosowania szantażu emocjonalnego.


Na koniec wskazuje na umiejętność akceptacji nudy i prozy życia, a także ujemnych cech charakteru partnera, czy tego, że nie zawsze będziemy zrozumiani. Cenne jest skoncentrowanie się na tym co jest, a nie rozpamiętywanie tego co było. Trzeba też pogodzić się ze świadomością, że każdy wybór ma swoje plusy i minusy, z którymi nieraz przyjdzie nam się mierzyć do końca życia.

Relacje damsko-męskie bywają skomplikowane. Na szczęście w wielu przypadkach historie miłosne kończą się happy endem. Jak jednak sprawić, by osoba, w której się kochamy, odwzajemniła nasze uczucie? Zakochane kobiety powinny wiedzieć, że mężczyźni nade wszystko lubią zdobywać. Jeżeli więc kobiecie zależy na tym, by obiekt jej westchnień zwrócił na nią uwagę, koniecznie musi pamiętać o tym, by mu się nie narzucać. Zbyt śmiałe kobiety, które na siłę próbują zdobyć zainteresowanie płci przeciwnej, przeważnie nie mają powodzenia. Równie ważne jest jednak to, aby nie udawać niedostępnej. Mężczyzna musi wiedzieć, że jesteśmy nim zainteresowani. Tylko wtedy będzie mógł odwzajemnić nasze uczucia.
Najlepiej jest kierować się zasadą półśrodka. Warto okazać zainteresowanie, ale jeśli spotkamy się z odmową, nie narzucajmy się. Kobiecie wypada zaprosić mężczyznę na randkę, ale jeżeli ten odmówi, nie powinna proponować mu drugi raz spotkania. Jeżeli mu na niej zależy, sam wyjdzie z inicjatywą. Jeżeli zaś widzimy, że mężczyzna, który nam się podoba również, jest nami zainteresowany i zaprasza nas na randkę, nie odmawiajmy mu tylko dlatego, by podsycić jego zainteresowanie. Niektórzy mężczyźni lubią takie wyzwania, ale większość z nich odbiera odmowę jako brak zainteresowania.

Zdrada to jedno z najboleśniejszych doświadczeń, które może spotkać każdego w związku. Poczucie zawodu, rozczarowania i trudności w zaufaniu po odkryciu, że partner nas zdradził, może wydawać się nie do pokonania. Jednak odbudowanie zaufania i naprawienie związku po takiej sytuacji jest możliwe, jeśli obie strony są gotowe na pracę i komunikację. W tym artykule przyjrzymy się kilku krokom, które pomogą ponownie odzyskać zaufanie po zdradzie partnera.

1. Daj Sobie Czas na Przetworzenie Emocji

Po odkryciu zdrady, naturalne jest odczuwanie silnych emocji takich jak gniew, smutek, czy poczucie osamotnienia. Ważne jest, aby dać sobie czas na przetworzenie tych uczuć i zrozumienie, jakie konsekwencje ma dla ciebie ta sytuacja. Nie staraj się tłumić emocji, ale jednocześnie bądź cierpliwy wobec siebie i swojego partnera.

2. Skup Się na Komunikacji

Otwarta i szczera komunikacja jest kluczem do odbudowania zaufania po zdradzie. Porozmawiajcie o swoich uczuciach, obawach i wątpliwościach. Zrozumienie, co skłoniło partnera do zdrady oraz jakie były tego przyczyny, pozwoli na lepsze zrozumienie całej sytuacji i odbudowanie więzi między wami.

3. Rozważ Poradnictwo Terapeutyczne

Zdrada to trudne doświadczenie, które może wymagać wsparcia profesjonalisty. Rozważcie możliwość skorzystania z poradnictwa terapeutycznego, które pomoże wam przepracować emocje, zrozumieć przyczyny zdrady i na nowo nawiązać więź w związku.

4. Otwórz się na Wybaczanie

Wybaczanie nie oznacza zapominania o zdradzie, ale jest decyzją o uwolnieniu się od obciążającego gniewu i urazy. Wybaczając, pozwalasz sobie na proces gojenia emocjonalnych ran i otwarcie się na możliwość naprawy związku. To trudny krok, ale może być kluczowy dla odbudowy zaufania.

5. Zbuduj Nowe Podstawy Związku

Zdrada często wynika z problemów i braku zadowolenia w związku. Ważne jest, aby zbudować nowe podstawy waszego związku, które pozwolą na uniknięcie podobnych problemów w przyszłości. Otwarcie mówcie o swoich potrzebach, pragnieniach i oczekiwaniach, aby uniknąć powtórzenia błędów.

6. Bądź Cierpliwy

Odbudowa zaufania po zdradzie to proces, który wymaga czasu i cierpliwości. Nie oczekujcie, że wszystko wróci do normy natychmiast. Być może będziecie musieli przejść przez kilka trudnych chwil, ale ważne jest, aby być cierpliwym i wytrwałym w pracowaniu nad waszym związkiem.

7. Skup Się na Pozytywnych Aspektach Związku

Zamiast skupiać się tylko na zdradzie, postarajcie się dostrzegać pozytywne aspekty waszego związku. Wspólnie odkrywajcie to, co nadal was łączy i czerpcie radość z przeżywania miłych chwil razem.

Wnioski:

Odbudowa zaufania po zdradzie jest wyzwaniem, ale możliwym do osiągnięcia, jeśli obie strony są gotowe na pracę i komunikację. Daj sobie czas na przetworzenie emocji, skupcie się na otwartej komunikacji, a także bądźcie gotowi na wybaczanie i budowanie nowych podstaw związku. Skorzystanie z poradnictwa terapeutycznego może okazać się pomocne, a cierpliwość i wytrwałość przyniosą owoce w odbudowie waszej więzi. Nie zapominajcie o pozytywnych aspektach waszego związku, które mogą być fundamentem dla waszej przyszłości.