Zakochanie się i miłość do drugiej osoby to uczucia, które towarzyszą wielu osobom. Trzeba powiedzieć, że związek daje ogromne profity z tytułu zakochania się i "czucia" czegoś do drugiej osoby. Jakie to uczucia i dlaczego warto być zakochanym? Na te oraz inne pytania odpowiemy sobie w naszym artykule, do lektury którego zapraszamy!


Motywacja do działania

Nie da się ukryć, że miłość to wyjątkowe uczucie i pojawiające się endorfiny, czyli hormony szczęścia powodują, że mamy chęć na zdobycie świata i jesteśmy przekonani, że nam się to uda. Miłość do drugiej osoby napędza i nie ma co ukrywać, że każdy chce być zakochany, bo nikt nie chce być sam. Uczucia do drugiej osoby powodują, że chcemy jej się oddać w całości, ale również sprawiają, że lepiej się czujemy, zarówno w pracy, jak i pozostałe aspekty naszego życia są na dobrym poziomie.

W 2000 r. prof. Semir Zeki i Andreas Bartels z University College London w Wielkiej Brytanii postanowili przeprowadzili badanie, z którego jednoznacznie wyniknęło, że w mózgach osób zakochanych pojawia się dopamina, czyli substancja, która daje "kopa do działania", jak też spada serotonina, czyli składnik odpowiadający za potęgowanie apetytu.


Chęć oddania się drugiemu człowiekowi

Ludzie są istotami, które są stadne i przeważnie nie chcą być same, a przynajmniej przez długi okres czasu. Bycie zakochaną osobą w związku powoduje, że robi się więcej dla drugiego człowieka, aniżeli często dla samego siebie. Chcemy dźwigać ciężary takiej osoby, cieszyć się z jej sukcesów z wiarą, że taka osoba to doceni.

Oczywiście, finalnym etapem takiego oddania się powinno być posiadanie potomstwa i dlatego warto oddać się drugiemu człowiekowi, by mieć pewność, że taka osoba jest warta naszych uczuć. Pamiętaj, że przez zwrot "oddanie się" nie rozumiemy tylko przyjemności fizycznych, jednak też te psychiczne, które są związane z charakterem człowieka.

A dla Was, jakie są jeszcze jeszcze plusy bycia zakochanym? Mamy nadzieję, że nasz artykuł pomógł wam zrozumieć istotę związku oraz jak on wygląda.

Pragnąc kogoś poznać, starając się o pracę czy też ogólnie przebywając po raz pierwszy w danym towarzystwie, panuje zasada pierwszego wrażenia. Nie wzięło się to z przypadku, bo przez kilka bądź też kilkanaście minut świeżej relacji wyrabiamy sobie zdanie o danej osobie. Warto zatem postarać się, aby była to tylko pozytywna opinia, bo dzięki temu zyskamy bliższą relację lub też nową pracę. Jest to o tyle ważne, że zwłaszcza w przypadku związków możemy nie mieć już drugiej szansy na poprawę.
Czy nie brzmi to, aby zbyt pesymistycznie? Ależ skąd! Warto bowiem wiedzieć, że przy zachowaniu określonych reguł wyrobienie w kimś pozytywnego pierwszego wrażenia nie powinno być specjalnie skomplikowane. Jest to ważne, bo jak to już było wspomniane wcześniej pierwsze wrażenie, jest w niejednym przypadku kluczem do osiągnięcia sukcesu. To właśnie początek spotkania z daną osobą bądź grupą ma niebagatelny wpływ na nasze dalsze z nią relacje. Mówi się, że w 90% odgrywa to pierwszoplanową rolę. Na co zatem powinniśmy zwrócić uwagę? Przede wszystkim wygląd zewnętrzny, czyli nasz ubiór, który powinien być schludny i dostosowany do sytuacji. Nie mniej ważne są nasze gesty i postawa. Czy jest ona otwarta lub też może skrępowana? Warto zgłębić ów temat, bo wartości pozyskane z tego są nie do ocenienia. Pamiętając o tym z całą pewnością nasza randka czy rozmowa kwalifikacyjna będą miały ciąg dalszy.

W dobie cyfrowych relacji, gdy pierwsze wrażenie powstaje na podstawie kilku zdjęć i krótkiego opisu profilu, szczerość wydaje się zarówno luksusem, jak i ryzykiem. Internetowe randkowanie stworzyło nową przestrzeń dla miłości, ale również nowe pole do manipulacji, wyobrażeń i rozczarowań. Coraz więcej ludzi zadaje sobie pytanie: czy warto być sobą w świecie, który nagradza wykreowany obraz? Czy miłość bez filtrów ma rację bytu tam, gdzie wszystko zaczyna się od iluzji?

Szczerość to fundament każdej relacji, przynajmniej w teorii. W praktyce jednak, w szczególności w kontekście randkowania online, bywa ona postrzegana jako nieopłacalna strategia. Ludzie wciąż obawiają się, że prawda o nich samych – o ich wyglądzie, przeszłości, emocjonalnych trudnościach czy potrzebach – zostanie odrzucona. W efekcie powstają starannie wyselekcjonowane profile, na których królują zdjęcia z najlepszych ujęć i opisy, które przedstawiają użytkownika w najbardziej korzystnym świetle. Nie ma w tym nic nadzwyczajnego – każdy chce zrobić dobre wrażenie. Problem pojawia się wtedy, gdy to pierwsze wrażenie staje się jedynym, a osoba przedstawiona w profilu nie ma wiele wspólnego z rzeczywistością.

Z jednej strony, internet oferuje przestrzeń, w której można być sobą – bez skrępowania, bez strachu przed natychmiastową oceną. To właśnie anonimowość, dystans fizyczny i czas do namysłu sprawiają, że wiele osób otwiera się szybciej i głębiej niż w realnym życiu. Czasami to właśnie w wiadomościach, pisanych nocą do obcej osoby, człowiek ujawnia to, co przez lata tłumił nawet przed najbliższymi. Paradoksalnie, wirtualna relacja może sprzyjać autentyczności. A jednak często dzieje się odwrotnie – zamiast szczerości, pojawia się gra pozorów.

Wielu użytkowników serwisów randkowych boi się odrzucenia na samym początku, dlatego wolą pokazać wersję siebie, która – ich zdaniem – lepiej się sprzeda. Czasem są to drobne przekłamania: zdjęcie sprzed kilku lat, nieco „podrasowany” wzrost, wyidealizowane zainteresowania. Innym razem to znacznie poważniejsze zafałszowanie rzeczywistości: ukrywanie stanu cywilnego, emocjonalnych trudności czy istotnych faktów z przeszłości. Taki model działania wynika z przekonania, że szczerość trzeba dawkować, bo zbyt duża doza prawdy może odstraszyć potencjalnego partnera. Ale czy budowanie relacji na półprawdach ma szansę się utrzymać, gdy z wirtualnego flirtu przechodzimy do rzeczywistości?

Zderzenie oczekiwań z rzeczywistością to jeden z najczęstszych problemów osób, które umawiają się przez internet. Niejednokrotnie słyszy się historie o tym, jak ktoś zakochał się w osobie z profilu, by na pierwszym spotkaniu odkryć, że rzeczywistość nie ma z tą postacią wiele wspólnego. To nie tylko kwestia wyglądu, ale również energii, sposobu bycia, tonu głosu, mimiki, a przede wszystkim – prawdy. Kiedy okazuje się, że ktoś nie był szczery, nawet w drobiazgach, pojawia się rozczarowanie, a nierzadko i gniew. W ten sposób ginie zaufanie, zanim jeszcze zdąży się narodzić.

Z drugiej strony, warto zadać sobie pytanie: co właściwie oznacza bycie szczerym? Czy mamy mówić od razu o wszystkich naszych traumach, niepewnościach i trudnościach? Czy szczerość polega na całkowitym obnażeniu się emocjonalnym od pierwszych wiadomości? W rzeczywistości autentyczność nie oznacza nadmiernej otwartości, ale raczej zgodność tego, co pokazujemy, z tym, kim naprawdę jesteśmy. To subtelna różnica, ale kluczowa. Chodzi o to, by nie udawać kogoś, kim nie jesteśmy, by nie zakładać masek, które mają nas uczynić atrakcyjniejszymi kosztem prawdy.

Szczerość w randkowaniu internetowym działa, ale nie zawsze natychmiast. Może nie przyciąga od razu dziesiątek wiadomości, nie wywołuje efektu „wow” u każdego, kto wejdzie na nasz profil. Ale przyciąga tych, którzy szukają czegoś więcej niż przelotnego zauroczenia. Autentyczność staje się filtrem – paradoksalnie jedynym, który warto stosować. Odcedza osoby powierzchowne, przyciąga te, które naprawdę chcą kogoś poznać, zbudować relację, przejść razem przez życie.

Nie można jednak udawać, że szczerość nie niesie ze sobą ryzyka. Czasem zostaniemy ocenieni zbyt szybko. Czasem ktoś wycofa się po przeczytaniu czegoś, co było dla nas ważne. I to boli. Ale każdy taki przypadek usuwa z drogi osobę, która i tak nie pasowała do naszej prawdy. W świecie pełnym iluzji, relacja zbudowana na szczerości ma większe szanse przetrwać próby codzienności – te prawdziwe, nie te wykreowane na potrzeby profilu.

Autentyczność może być trudna także dlatego, że wymaga samoświadomości. Trzeba wiedzieć, kim się jest, czego się pragnie i co się ma do zaoferowania. Dla wielu osób randkowanie online jest lustrem, w którym po raz pierwszy widzą swoją samotność, lęki, nadzieje i oczekiwania. Szczerość wobec innych zaczyna się od szczerości wobec siebie – to banał, ale niezwykle prawdziwy. Dopiero wtedy, gdy nie boimy się powiedzieć „taki jestem”, zaczynamy przyciągać osoby, które nie oczekują, że będziemy kimś innym.

W kulturze zdominowanej przez wizerunek, przez filtry graficzne i społeczne maski, bycie sobą to akt odwagi. A jednak to właśnie odwaga przyciąga najbardziej. Ludzie zmęczeni powierzchownością szukają autentyczności jak wody na pustyni. Widząc kogoś, kto nie boi się być prawdziwy, często czują ulgę. To daje nadzieję, że za ekranem naprawdę istnieje ktoś, z kim można budować coś więcej niż tylko krótką wymianę wiadomości.

Oczywiście nie każda szczera próba kończy się sukcesem. Randkowanie to proces, pełen niepewności, odrzuceń i nadziei. Ale każda autentyczna rozmowa, każde spotkanie bez udawania, każda wymiana prawdziwych emocji zbliża nas do kogoś, kto może naprawdę nas zobaczyć. Miłość bez filtrów nie oznacza idealnej zgodności od pierwszej wiadomości, ale gotowość, by być widzianym takim, jakim się jest – i widzieć drugiego człowieka bez złudzeń, ale i bez osądów.

Zaufanie, które rodzi się z autentyczności, ma szansę przetrwać więcej niż najbardziej efektowne zdjęcie. Miłość zbudowana na szczerości, choć może rozwija się wolniej, ma głębsze korzenie. Przetrwa ciszę, wątpliwości, trudne rozmowy i nieidealne dni. Nie opiera się na tym, co pokazujemy innym, lecz na tym, kim naprawdę jesteśmy.

Warto więc zadać sobie pytanie: czy zależy mi na byciu lubianym przez wielu, czy naprawdę kochanym przez jedną osobę? Czy chcę wzbudzać zachwyt, czy budować więź? Odpowiedź na te pytania powinna stać się punktem wyjścia do tego, jak prowadzimy nasze internetowe randki. Bo miłość bez filtrów to nie tylko idea – to wybór. I choć wymaga odwagi, nie ma nic bardziej wyzwalającego niż uczucie, które powstało na fundamencie prawdy.