Toksyczny związek jest obecnie lekko nadużywanym terminem, przez co to wyrażenie zupełnie straciło na znaczeniu. Coraz więcej kobiet o nim fantazjuje, a osoby, które naprawdę są w nim uwięzione, nie mogą liczyć na zrozumienie ani wsparcie. Czy toksyczne związki należy w takim razie ratować, starać się zrozumieć i naprawić naszego partnera, czy może wręcz przeciwnie, ratować się przed wyniszczającą relacją?


Brak wsparcia i oczekiwanie zrozumienia
W naszym społeczeństwie od ofiar oczekuje się wyraźnych śladów przemocy, najlepiej na twarzy lub na rękach. Dzieje się tak dlatego, że lepiej wierzyć nam w to, że nic się nie stało, bo nie wymaga to od nas żadnego wysiłku. Dlatego osoby doświadczające przemocy psychicznej, finansowej lub mikroagresji w swoim związku są do dziś bagatelizowane, a często wymaga się od nich nawet, aby były bardziej wyrozumiałe dla swoich partnerów czy partnerek, bo może mieli gorszy dzień w pracy albo to ofiara ich sprowokowała. W ten sposób utrzymuje się przekonanie, że gdy związek jest toksyczny, powinniśmy go za wszelką cenę ratować.


Ja go zmienię!
Nie pomagają w wyrwaniu się z tego przekonania liczne produkcje, filmowe i książkowe, które cały temat toksycznego związku spłycają i przedstawiają go w romantycznym świetle, gdzie ostatecznie toksyczny partner zmienia się z miłości z porządnego faceta. Problem jest w tym, że w życiu rzadko to tak wygląda. Bardzo powszechne jest za to, że osoba, która wchodzi w związek z nastawieniem, że ona sprawi, że on się zmieni, ostatecznie staje się ofiarą i cieniem samej siebie, bo związek ją zwyczajnie wyniszcza. A ona, zamiast to przyznać, brnie w związek dalej.


Każda toksyczna relacja Ci szkodzi
Kiedy czujesz, że wpadłaś w toksyczny związek, nie czekaj, aż twoje przypuszczenia potwierdzą się w stu procentach. Im dłużej w nim tkwisz, tym gorzej na tym wychodzisz i tym mocniej przywiązujesz się do destrukcyjnego partnera. Toksyczne związki są oparte na mechanizmie przyciągania. Partner może wmawiać Ci, że nie dasz sobie bez niego rady lub że nikt inny Cię nie zechce i nawet jeśli sama w to nie wierzysz, twoja podświadomość zaczyna chłonąć te komunikaty. W kluczowym momencie może się więc okazać, że nie masz siły, aby wydostać się z niszczącej Cię relacji, a twój partner na pewno to wykorzysta.

Kwestia monogamii i wierności w związkach budzi wiele kontrowersji i debat, zarówno w środowisku naukowym, jak i w codziennym życiu. Wiele osób zastanawia się, czy jesteśmy naturalnie stworzeni do monogamii, czy może nasze instynkty skłaniają nas ku innym formom relacji. Psychologiczne spojrzenie na wierność pozwala lepiej zrozumieć dynamikę związków i mechanizmy, które mogą wpływać na nasze preferencje w zakresie monogamii.



Monogamia jako konstrukcja społeczna jest wynikiem długotrwałego rozwoju kulturowego, który kształtował się przez wieki. W wielu kulturach monogamia została uznana za normę, co wiąże się z przekonaniami o rodzinie, dziedziczeniu oraz stabilności społecznej. Jednakże w przeszłości, w różnych społecznościach, można zaobserwować różnorodność form relacji, w tym poligamię, co sugeruje, że monogamia nie zawsze była dominującą formą związków.



Z perspektywy biologicznej niektórzy naukowcy argumentują, że ludzie mogą być skłonni do monogamii, ponieważ z biologicznego punktu widzenia monogamia może sprzyjać przetrwaniu gatunku. Monogamiczne relacje mogą zapewnić lepszą opiekę nad potomstwem, co zwiększa szanse na przeżycie dzieci. Badania wykazały, że dzieci wychowywane w stabilnych, monogamicznych związkach mają większe szanse na rozwój w zdrowym środowisku, co może przyczynić się do sukcesu reprodukcyjnego.



Z drugiej strony, psychologiczne aspekty wierności są złożone. Ludzka psychika jest wyposażona w różnorodne mechanizmy obronne, które mogą wpływać na nasze podejście do związków. Wierność często jest związana z poczuciem bezpieczeństwa, zaufania i bliskości w relacji. Ludzie, którzy doświadczyli zdrady lub zdrady w dzieciństwie, mogą mieć trudności z nawiązywaniem monogamicznych związków, obawiając się, że mogą zostać zranieni.



Teoria przywiązania odgrywa istotną rolę w zrozumieniu, jak różne style przywiązania wpływają na nasze podejście do wierności. Osoby z bezpiecznym stylem przywiązania mają większe szanse na budowanie zdrowych, monogamicznych relacji. Potrafią otwarcie komunikować swoje potrzeby, są bardziej skłonne do zaufania partnerowi i skutecznie radzą sobie z konfliktami. Natomiast osoby z unikającym lub ambiwalentnym stylem przywiązania mogą mieć trudności z zaufaniem, co może prowadzić do unikania bliskości lub poszukiwania alternatywnych relacji.



Warto także wspomnieć o kontekście kulturowym i społecznym, który kształtuje nasze podejście do monogamii. Współczesne społeczeństwo często promuje idee wolności, eksploracji i indywidualizmu, co może wpływać na naszą percepcję wierności. W obliczu zmieniających się norm społecznych coraz więcej ludzi otwiera się na różnorodne formy relacji, w tym poliamorię, co stanowi alternatywę dla tradycyjnej monogamii.



W kontekście psychologicznym, wierność często jest postrzegana jako wybór, a nie przymus. Osoby, które decydują się na monogamię, mogą to robić z różnych powodów – dla emocjonalnego wsparcia, bezpieczeństwa, zaufania czy też dla dobra dzieci. Wierność w takim przypadku staje się świadomym działaniem, które wymaga zaangażowania i wysiłku.



Z drugiej strony, zdrada i niewierność są skomplikowanymi zjawiskami, które mogą wynikać z różnych przyczyn – od pragnienia ucieczki od rutyny, przez brak satysfakcji w związku, po nieumiejętność wyrażania swoich potrzeb. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że niewierność nie zawsze jest wyrazem braku miłości czy zaangażowania, ale często stanowi wynik skomplikowanych procesów emocjonalnych i interpersonalnych.



Warto podkreślić, że monogamia i wierność to kwestie indywidualne, a każdy z nas ma prawo do swoich przekonań i wyborów. Kluczowe jest, aby w relacjach komunikować się otwarcie i szczerze z partnerem na temat oczekiwań, potrzeb i pragnień. Takie podejście sprzyja budowaniu zdrowych relacji opartych na zaufaniu i szacunku.



Podsumowując, pytanie o to, czy jesteśmy stworzeni do monogamii, nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Nasze podejście do wierności jest kształtowane przez wiele czynników – biologicznych, psychologicznych, kulturowych i społecznych. Wierność jest wyborem, który wymaga zaangażowania i pracy, a zrozumienie własnych potrzeb oraz oczekiwań może pomóc w budowaniu satysfakcjonujących relacji, niezależnie od wybranej formy.

Na świecie żyje wiele samotnych osób. Pomimo tego, że jest ich tak dużo wcale nie jest łatwo znaleźć swoją drugą połowę, zwłaszcza, jeśli ktoś jest w wieku średnim albo ma już dzieci z innych związków. W takich sytuacjach z pomocą przychodzą portale randkowe.
Zasady działania portali randkowych.


W Internecie znajdziemy bardzo dużo portali randkowych, które przeznaczone są dla różnych grup odbiorców. Działają portale dla emigrantów, rolników, samotnych rodziców czy seniorów. Za korzystanie z niektórych z nich trzeba zapłacić abonament a pozostałe dostępne są zupełnie bezpłatnie. Bez względu na profil danego portalu zawsze na wstępie trzeba się zarejestrować. Następnie przychodzi czas na założenie swojego profilu. Warto to zrobić starannie, bo profil jest swego rodzaju wizytówką. To jak będzie on wyglądał w dużej mierze zadecyduje o tym, czy potencjalny partner nawiąże kontakt.
W profilu zamieszczamy swoje zdjęcie oraz udostępniamy podstawowe dane takie jak: miejsce zamieszkania, wiek, stan cywilny czy zdobyte wykształcenie. Zazwyczaj portale nie narzucają konieczności wypełniania wszystkich pól, jednak im więcej o sobie napiszemy tym więcej damy informacji potencjalnym kandydatom. Jeśli jest dodatkowe miejsce na napisanie kilku zdań o sobie to warto opisać własne oczekiwania, co do partnera. Można też napisać coś więcej o sobie a szczególnie o tym, co lubimy robić.


Jak duże są szanse znalezienia partnera w Internecie?
Największe portale randkowe mają w swoich bazach tysiące kandydatów. Oczywiście ostatecznie wyświetli się ich dużo mniej, w reakcji na kryteria, które wybierzemy w wyszukiwarce. Większość osób przeszukuje zasoby głównie pod względem lokalizacji, bo jak wiadomo związki na odległość nie należą do łatwych. Jeśli wiec ktoś mieszka w Warszawie i jest osobą młodą to z pewnością będzie miał większą bazę potencjalnych kandydatów. W dużo gorszej sytuacji będzie senior mieszkający na wsi, który będzie chciał poznać kobietę w podobnym wieku, mieszkającą w pobliżu. Nikt jednak nie powinien się zrażać, bo zawsze warto próbować.
Oprócz portali randkowych swoje anonse można umieszczać na portalach ogłoszeniowych. Są tam specjalne rubryki o tytule pani szuka pana albo pan szuka pani. Tam również warto się ogłaszać i nawiązywać znajomości. Bez względu na to gdzie umieścimy swoje ogłoszenie proces poznawania drugiej osoby wygląda podobnie. Najpierw strony wymieniają się wiadomościami na portalach, piszą SMSy albo dzwonią do siebie a gdy korespondencja przebiega pomyślnie planowane są randki na żywo. Ich przebieg bywa bardzo różny. Dość często kończy się na jednym spotkaniu, bo osoby, którym dobrze pisało się ze sobą w sieci niekoniecznie muszą się dogadywać w realu.
Mimo wszystko warto próbować dalej i poznawać kolejne osoby, umawiać się na inne randki. Jak widać po doświadczeniach osób z otoczenia wielu ludziom udało się poznać miłość w Internecie i stworzyć szczęśliwą rodzinę.