Odkąd dorosłeś, zastanawiasz się czasem, czy idziesz właściwą drogą. W dzieciństwie nieraz słyszałeś od dorosłych, że “w życiu trzeba dużo się uczyć”, aby zdobyć dobry zawód i stanowisko, zacząć zarabiać i usamodzielnić się. Potem, kiedy czytałeś mnóstwo poradników słyszałeś, że “trzeba marzyć na jawie”, wizualizować cele, iść własną drogą, robić to, co chcesz robić, a nie to co musisz. Wiesz jednak, że to nie takie proste. Możesz przeczytać uważnie wiele poradników, a nawet sięgnąć po mądrość starożytną albo mędrców wschodu i nadal nie wiedzieć, jaka droga jest ci pisana, przeznaczona. Czasem wątpisz nawet w to, że w ogóle jest jakaś droga, masz wrażenie, że jesteś pośrodku dżungli, gdzie za pomocą noża przebijasz się przez zarośla, wytyczając nową ścieżkę. Myślisz wreszcie, że wszystko jest dziełem przypadku i że nie istnieje żadne zadanie, żaden plan dla ciebie ani pozostałych ludzi. Potem jednak znowu zastanawiasz się, jak wykorzystać życie, jak spędzisz czas do emerytury, jak się zrealizować. To, co musisz zrobić, to zapytać się swojego nieświadomego umysłu, “czego pragniesz najbardziej?” I poczekać na odpowiedź. Co jednak robić w międzyczasie?
Najpierw sięgnij myślą wstecz. Wróć do dzieciństwa, postanów przywołać wszystkie dobre i złe rzeczy, jakie się działy. Czasem, aby wyprzeć złe fakty, krzywdy i winy, zapominamy też równocześnie o dobru, jakie było, bo nie samo zło się zdarzyło. Jeśli jednak traum jest dużo, pomoże ci w tym dobry psycholog. Sięgając myślą wstecz nie musisz sięgać do samego początku, lecz niech to będzie okres 7-11 r. ż. To wtedy powstają pierwsze marzenia, przymiarki i zabawy w dorosłych, bawienie się w “księdza”, “nauczycielkę” czy “lekarza”. Dzieci próbują się w zabawie, nie znają uczucia powagi. Wszystko, co robią, robią “na niby”, badając siebie i swoje siły. Zapytaj się tamtego dziecka w tobie, “kim chciałeś być wtedy?”. Najczęściej chłopcy chcą być policjantami, albo księżmi, a dziewczynki nauczycielkami albo pisarkami. Zapytaj się siebie z tamtych lat, kim naprawdę chciałeś/chciałaś być? Odpowiedź może nie nadejść od razu, może trzeba ją zdobyć we śnie, czasem przychodzi jako znak z zewnątrz (np. jako propozycja pracy, czyjaś podpowiedź, etc.).
Czasem powrót do dzieciństwa z pytaniem “czego chcę” pomaga, czasem chwilowo, a czasem wcale. Wiedz jednak, że same techniki mentalne (koncentracja, dyscyplina, wizualizacje i wiele innych) mogą nie pomóc, bo są zbyt techniczne. Problem jest dużo bardziej prosty i polega na tym, aby “wiedzieć, czego się chce”. Inaczej mówiąc, co mnie interesuje? Czemu poświęcam najwięcej czasu, najwięcej uwagi? Jak wygląda mój dzień? Co robię między pobudką a pójściem spać wieczorem? Wystarczy czasem przejść w myśli jeden przeciętny dzień, aby odpowiedź się znalazła.
Możesz zrobić dość proste ćwiczenie: wyobraź sobie, że jest rok 2023 - koniecznie określ datę co do dnia i miesiąca, np. niech to będą twoje urodziny za 5 lat. Napisz, co widzisz. Jak wyglądasz zewnętrznie, gdzie mieszkasz, z kim przebywasz, jak wygląda twój dzień codzienny, gdzie pracujesz, w jakim charakterze. Wszystko powinno być wyraźne, jednoznaczne, ostre, mocne. Podejdź do siebie samego, dotknij swoich włosów, podaj sobie rękę, porozmawiaj. Zapytaj się siebie, czy jesteś szczęśliwy? Jak minęło ostatnie pięć lat? Co się ważnego zdarzyło? Co robisz w życiu? Czy odnalazłeś swoją drogę czy też nadal szukasz? Ile masz środków na koncie, czy lata te przyniosły poprawę warunków finansowych czy jest tak samo? Na koniec poproś siebie, aby pokazał ci twój garaż. Wejdź i zobacz swoje auto za pięć lat. Jaki ma kolor, jaka to marka i model, dotknij lakieru, usiądź za kierownicą, włącz silnik, wyjedź z garażu, przejedź się po ulicach miasta przyszłości. Uwierz, choćby wszystko ci mówiło, że to niemożliwe.
Czasem otoczenie przeszkadza nam w realizacji celów. Spełniamy czyjeś żądania i prośby, nie odmawiamy w żadnej sytuacji, chcemy w ten sposób być lubiani, postrzegani jako uczynni, kulturalni. Tymczasem otoczenie nie chce, żebyś ty wygrał, tylko inni ludzie. Póki spełniasz czyjeś prośby zgodne z twoją pasją jest dobrze. Gdy jednak musisz robić coś, czego nie chcesz, zaczyna się konflikt sumienia. Działasz bez przekonania, z obowiązku, z automatu. Wiesz, że chcesz innej pracy, ale boisz się, że następna będzie jeszcze gorsza, więc tkwisz w strefie komfortu i nadal robisz coś, czego nie chcesz. Jeśli jednak tkwienie w komforcie jest miłe, to dalekosiężne skutku tej postawy mogą być opłakane. Nagle po latach wykonywania nielubianej pracy możesz mieć w środku życia kryzys wieku średniego, polegający na tym, że bilans tych lat będzie całkowicie ujemny i wpadniesz w depresję, mając poczucie zmarnowanego czasu, życia, sił, zdrowia i pieniędzy. Robienie niechcianej rzeczy nawet Biblia nazywa “grzechem”. Wszystko, co robisz bez przekonania obraca się w końcu przeciw tobie. Dlatego mówi się, że do “odważnych świat należy” i że “trzeba wyjść ze strefy komfortu” jak najszybciej. Nie jest to łatwe, ale może przynieść nadzieję na odmianę.
Póki pracujesz dla kogoś, właściwie przegrywasz. Wszelkie wymówki typu “muszę zarabiać na życie” są niestotne, bo wszędzie można zarobić. Jeśli wykonywać pracę dla kogoś, to znajdź najbliższą wymarzonej. Niech to będzie ta sama branża, ale inna firma, albo inne stanowisko w firmie. Rozmawiaj z pracodawcą o warunkach, wiele firm przenosi pracowników na równoległe stanowiska, aby przeciwdziałać wypaleniu. Pogadaj o awansie, pozbądź się kompleksów niższości. Nie bój się odmowy, z jaką możesz się spotkać. Obawa przed odmową jest najczęstszą przyczyną braku działania z twej strony. Jeśli nawet dziewczyna odmówi ci randki albo tańca, a pracodawca awansu, to na tym świat się nie kończy.
Gdy zdobędziesz się już na odwagę pracy “na swoim”, musisz wiele przejść, aby zacząć zarabiać co najmniej tyle samo, ile w pracy na etacie. Panująca biurokracja, konkurencja, przeszkody rodzinne - mogą niestety cię zniechęcać, jednak przynajmniej raz w życiu można zaryzykować i spróbować czegoś, czego nigdy nie robiłeś. Może się uda - może nie. Jednak jeśli nie zrobisz nic, nie uda się na pewno. A jeśli podejmiesz akcję, jest zawsze możliwość, że uda się właśnie tobie. Przynajmniej będziesz mieć poczucie, że próbowałeś i nie wpadniesz w żal, gdy po latach będziesz żałować, że czegoś nie spróbowałeś. Ludzie na końcu życia żałują nie tyle tego, co zrobili, ile tego, czego nie zrobili. Działając nie unikniesz błędów, a nawet one są konieczne, bo na nich się uczymy. Jeśli nie chcesz błędów, nie rób nic. Wtedy jednak, gdy będziesz biernie czekać, tkwiąc w bezczynności, nie zdarzy się nic na pewno. A jeśli zaczniesz coś robić, na początku cokolwiek, wtedy otwierają się możliwości, o których nigdy nie myślałeś, że w ogóle istnieją.
Relacje damsko-męskie bywają skomplikowane. Na szczęście w wielu przypadkach historie miłosne kończą się happy endem. Jak jednak sprawić, by osoba, w której się kochamy, odwzajemniła nasze uczucie? Zakochane kobiety powinny wiedzieć, że mężczyźni nade wszystko lubią zdobywać. Jeżeli więc kobiecie zależy na tym, by obiekt jej westchnień zwrócił na nią uwagę, koniecznie musi pamiętać o tym, by mu się nie narzucać. Zbyt śmiałe kobiety, które na siłę próbują zdobyć zainteresowanie płci przeciwnej, przeważnie nie mają powodzenia. Równie ważne jest jednak to, aby nie udawać niedostępnej. Mężczyzna musi wiedzieć, że jesteśmy nim zainteresowani. Tylko wtedy będzie mógł odwzajemnić nasze uczucia.
Najlepiej jest kierować się zasadą półśrodka. Warto okazać zainteresowanie, ale jeśli spotkamy się z odmową, nie narzucajmy się. Kobiecie wypada zaprosić mężczyznę na randkę, ale jeżeli ten odmówi, nie powinna proponować mu drugi raz spotkania. Jeżeli mu na niej zależy, sam wyjdzie z inicjatywą. Jeżeli zaś widzimy, że mężczyzna, który nam się podoba również, jest nami zainteresowany i zaprasza nas na randkę, nie odmawiajmy mu tylko dlatego, by podsycić jego zainteresowanie. Niektórzy mężczyźni lubią takie wyzwania, ale większość z nich odbiera odmowę jako brak zainteresowania.
Konflikty są nieuniknioną częścią każdej relacji, w tym związków damsko-męskich. Ważne jest, jak partnerzy radzą sobie z różnicami i napięciami, które pojawiają się na ich drodze. Sztuka rozwiązywania konfliktów i budowania harmonii w związku może prowadzić do głębszego zrozumienia i wzmocnienia więzi. W tym artykule przyjrzymy się technikom efektywnego rozwiązywania konfliktów oraz strategiom budowania harmonii w relacji.
Dlaczego Konflikty Są Naturalne?
Różnice Osobowości: Każda osoba jest inna, co oznacza, że różnice w poglądach, wartościach i stylach komunikacji są nieuniknione.
Zmienne Okoliczności: Życie przynosi różne wyzwania i zmiany, które mogą prowadzić do napięć w związku.
Oczekiwania i Potrzeby: Każdy z partnerów ma swoje własne oczekiwania i potrzeby, które mogą czasem być sprzeczne.
Kluczowe Kroki w Rozwiązywaniu Konfliktów
Rozpoznanie i Akceptacja Konfliktu: Pierwszym krokiem do rozwiązania konfliktu jest jego rozpoznanie i akceptacja. Zamiast unikać problemu, partnerzy powinni otwarcie przyznać, że istnieje konflikt i zgodzić się na jego rozwiązanie.
Efektywna Komunikacja: Komunikacja jest podstawą rozwiązania każdego konfliktu. Partnerzy powinni mówić w sposób jasny i szanujący drugą osobę. Ważne jest, aby unikać oskarżeń i krytyki, a skupić się na wyrażaniu swoich uczuć i potrzeb.
Aktywne Słuchanie: Słuchanie partnera z uwagą i empatią jest kluczowe. Należy unikać przerywania i starać się zrozumieć punkt widzenia drugiej osoby.
"Ja" Komunikaty: Wyrażanie swoich uczuć i potrzeb za pomocą "ja" komunikatów, takich jak "Czuję się zaniepokojony, gdy...", zamiast "Ty zawsze..." pomaga unikać obwiniania.
Poszukiwanie Rozwiązań: Po wysłuchaniu obu stron, partnerzy powinni wspólnie szukać rozwiązań. Ważne jest, aby być otwartym na kompromisy i szukać win-win rozwiązań, które będą satysfakcjonujące dla obu stron.
Unikanie Eskalacji: W trakcie konfliktu emocje mogą łatwo eskalować. Partnerzy powinni starać się zachować spokój i unikać podnoszenia głosu, obraźliwych słów czy fizycznych wybuchów.
Czas na Ochłonięcie: Czasem warto zrobić przerwę w rozmowie, aby ochłonąć i przemyśleć sytuację. Kilka minut spokoju może pomóc w ponownym podejściu do problemu z bardziej konstruktywnym nastawieniem.
Prośba o Pomoc: Jeśli konflikt jest trudny do rozwiązania samodzielnie, warto rozważyć skorzystanie z pomocy profesjonalisty, takiego jak terapeuta par. Profesjonalna pomoc może dostarczyć narzędzi i strategii potrzebnych do rozwiązania trudnych problemów.
Budowanie Harmonii w Związku
Regularne Komunikowanie się: Regularna i otwarta komunikacja jest kluczem do budowania harmonii. Partnerzy powinni dzielić się swoimi myślami, uczuciami i doświadczeniami na bieżąco, aby uniknąć narastania napięć.
Okazywanie Wdzięczności: Regularne wyrażanie wdzięczności i docenianie małych gestów partnera pomaga budować pozytywną atmosferę w związku. Docenianie wysiłków partnera wzmacnia więź i buduje wzajemny szacunek.
Spędzanie Czasu Razem: Wspólne spędzanie czasu, zarówno na codziennych czynnościach, jak i na specjalnych okazjach, pomaga w budowaniu bliskości i wspólnych wspomnień. Warto dbać o regularne randki, wyjścia czy wspólne hobby.
Elastyczność i Kompromis: W zdrowym związku partnerzy są elastyczni i gotowi do kompromisów. Szukanie wspólnych rozwiązań, które zadowolą obie strony, jest kluczowe dla budowania harmonii.
Wsparcie Emocjonalne: Partnerzy powinni być dla siebie wsparciem emocjonalnym. Okazywanie zrozumienia, empatii i gotowości do pomocy w trudnych chwilach buduje poczucie bezpieczeństwa i zaufania.
Praca nad Sobą: Każdy z partnerów powinien pracować nad własnym rozwojem osobistym i emocjonalnym. Świadomość swoich mocnych stron i obszarów do poprawy pomaga w budowaniu zdrowej i harmonijnej relacji.
Konflikty są naturalną częścią każdego związku, ale sposób, w jaki są rozwiązywane, ma kluczowe znaczenie dla trwałości i jakości relacji. Efektywna komunikacja, poszukiwanie rozwiązań i unikanie eskalacji to kluczowe elementy w rozwiązywaniu konfliktów. Budowanie harmonii wymaga regularnej komunikacji, okazywania wdzięczności, spędzania czasu razem oraz elastyczności i wsparcia emocjonalnego. Dzięki tym strategiom partnerzy mogą cieszyć się głęboką, satysfakcjonującą i harmonijną relacją, która przetrwa próbę czasu.