Nieśmiałość to cecha charakteru, która charakteryzuje się poczuciem dyskomfortu lub lękiem w sytuacjach społecznych. Osoby nieśmiałe mogą czuć się skrępowane w towarzystwie innych ludzi, a często unikają nawiązywania nowych kontaktów z obcymi osobami. Nieśmiałość jest często powiązana z brakiem pewności siebie oraz lękiem przed odrzuceniem lub krytyką.
Nieśmiałość może mieć różne nasilenie - niektóre osoby czują dyskomfort tylko w pewnych sytuacjach, podczas gdy inne doświadczają go w większości interakcji społecznych. Nieśmiałość może wpłynąć na jakość życia, ponieważ może utrudnić nawiązywanie relacji, co może prowadzić do izolacji społecznej i osłabienia poczucia własnej wartości.
Jednak warto zaznaczyć, że nieśmiałość nie jest chorobą i nie wymaga leczenia. Osoby nieśmiałe mogą nauczyć się radzenia sobie w trudnych sytuacjach społecznych, na przykład poprzez szkolenia z asertywności, terapię poznawczo-behawioralną lub techniki relaksacyjne. Ważne jest, aby nie porównywać się z innymi i nie oczekiwać od siebie zbyt wiele w krótkim czasie, ponieważ każdy proces wymaga czasu i samodyscypliny. W końcu, warto doceniać swoje sukcesy i cieszyć się z małych kroków do przodu, ponieważ to one prowadzą do większej pewności siebie i łatwiejszego radzenia sobie w sytuacjach społecznych.
Poznanie nowych ludzi może być trudne, szczególnie dla osób nieśmiałych, które mają trudności z nawiązywaniem kontaktów społecznych. Jednakże, istnieją pewne sposoby, które pomogą Ci przełamać lęk przed obcymi ludźmi i nawiązać nowe znajomości.
Po pierwsze, warto zacząć od małych kroków. Nie próbuj natychmiastowo włączyć się w rozmowę na tematy, które nie są Ci bliskie, ale zacznij od prostych gestów, takich jak uśmiech czy krótkie powitanie. Pamiętaj, że każda interakcja jest krokiem do przodu.
Po drugie, warto poszukać grup lub organizacji, które interesują Cię i które gromadzą ludzi o podobnych zainteresowaniach. Możesz dołączyć do klubu książki, grupy sportowej czy organizacji charytatywnej. Wspólne zainteresowania ułatwią nawiązanie rozmowy i pozwolą na poznanie nowych ludzi.
Po trzecie, warto próbować włączyć się do rozmów grupowych. Często, w większych grupach, nieśmiali ludzie mają większą szansę na nawiązanie kontaktu, ponieważ wchodząc w rozmowę, nie muszą od razu przejmować całej uwagi. Możesz zacząć od słuchania i reagowania na wypowiedzi innych, a następnie stopniowo włączać się do rozmowy.
Po czwarte, warto próbować nawiązać kontakt z ludźmi, którzy sami się do Ciebie zwrócą. Możesz spotkać się z kimś w kolejce do kina lub na przystanku autobusowym i zacząć rozmowę na tematy związane z miejscem, w którym się znajdujecie. To dobry sposób na naturalne nawiązanie rozmowy i przestawienie się w tryb kontaktu z obcymi ludźmi.
Ostatecznie, warto pamiętać, że nieśmiałość to normalna cecha charakteru i nie ma nic złego w tym, że potrzebujemy czasu na otwarcie się przed innymi. Nie zmuszaj się do czegoś, co Cię przeraża, ale jednocześnie nie rezygnuj z prób nawiązania kontaktu z innymi ludźmi. Pamiętaj, że każda mała interakcja to krok do przodu, a pozytywne doświadczenia pomogą Ci w budowaniu większej pewności siebie i łatwiejszym nawiązywaniu nowych znajomości.
Szekspirowski bohater, odczuwając melancholię, Danię nazywa “więzieniem”; Hamlet dziś zostałby zupełnie zmarginalizowany w swej opinii - to kraj ludzi najszczęśliwszych na świecie, co zgodnie podają wszelkie rankigi i badania ludzkiego szczęścia. W tym nieodległym od nas przytulnym kraju życie jest “hyggelig” - właśnie tak ciepłe i miękkie, jak trudna wymowa tego pojęcia, które powinno się wymawiać jak “hu/ygr”. Nie ma dosłownego tłumaczenia tego, czym jest “hygge” - nie jest to ani po prostu szczęście, ani tym bardziej modna dziś “uważność” czy “dobrostan” (z ang. wellness/wellbeing) i związany z tym nieomal “przemysł szczęścia”. Słowo ma bowiem wiele odcieni znaczeniowych, z których najbardziej centralne jest “błogość, zaowolenie, przyjemna chwila, dobry nastrój, miła atmosfera, opieka, poczucie bezpieczeństwa”. To swoisty zlepek znaczeniowy, który grozi tym, że w pewnym momencie wszystko, co pozytywne staje się “hygge” - i tak mamy “hygge-mieszkania” i cały przemysł dizajnersko-wnętrzarski, “hygge-modę” i topowe blogi modowe o ubraniach skandynawskich i duńskich szczególnie, “hygge-przedmioty” - zwłaszcza nastrojowe świeczki zapachowe, ledowe, dyskretne boczne oświetlenie do kuchni czy łazienki albo salonu - najbardziej “hyggowych” miejsc w naszych mieszkaniach i domach. Co to właściwie jest to “hygge” i jak je rozumieć?
Doświadczaliście je Państwo nie raz: proszę sobie wyobrazić, że leżycie na plaży nad egzotycznym morzem na wyspie z palmami, w ręku trzymacie gin z tonikiem, na kolanach leży fascynująca lektura, a dokoła są uśmiechnięci ludzie; czas przyjemnie zwalnia, nie trzeba sie nigdzie spieszyć, telefon jest wyłączony i nie ma z “tyłu głowy” żadnych zleceń firmowych “na wczoraj”; to wtedy są kameralne momenty, kiedy można przeżyć “hygge”. Jest przeciwieństwem nie tylko stresującego trybu życia, ale i stresującej mody na “zdrowy tryb życia” (gin z tonikiem), a także “techniki motywacyjne i aktywizujące” oraz wszelka stresująca “praca z ciałem”. Nic-nie-robienie nie jest łatwe - gdy współczesny człowiek jest niemal zrośnięty z telefonem, tabletem i laptopem, bardzo trudno początkowo przestawić się na tryb “off-line”, zwolnić, zatrzymać się, przystanąć…
Skąd wzięła się moda na hygge, czyli duński sposób na odwiecznie i w wielu przypadkach stale nas zawodzące i rozczarowujące szczęście doczesne? Dania to mały kraj, z sześcioma milionami ludności, niskim bezrobociem, rozbudowaną siecią świadczeń socjalnych, z niewielkimi różnicami między najlepiej i najgorzej zarabiającymi, a przy tym specyficznym klimatem społecznym, gdzie w obliczu wielu zawieruch dziejowych bardziej niż rywalizacja liczą się współpraca, społecznikostwo, utrzymywanie zdrowych relacji sąsiedzkich i rodzinnych; gdzie polityka nie ingeruje tak bardzo w prywatne przestrzenie. Dania ma przez połowę roku chłodną pogodę, stąd Duńczycy częściej spędzają w domu, skąd dzięki technologii mogą wykonywać pracę zdalną; więzi rodzinne są mocniejsze, a zamiast indywidualnej ścieżki “samospełnienia” liczy się nastawienie na potrzeby bliskich i empatia, którą przejawiają w wysokim stopniu.
Ludzkość od samych początków istnienia, nadal mimo wysiłków nauki spowitych tajemnicą, poszukiwała recepty na “wieczne szczęście”, eliksir młodości, a nawet alchemiczny kamień nieśmiertelności. Filozofowie i prorocy bardzo podobnie pojmowali los ludzki jako ciężki, lokując złote czasy w mitycznym edenie lub w krainie złotego eldorado; dopiero później sformułowano maksymę “carpe diem”, czyli “łap chwilę”, żyj i ciesz się z małych rzeczy. Zamiast wielkich czynów wojennych czy w dziedzinie sztuki, rozpoczęto poszukiwanie szczęścia w małych, drobnych sprawach codzienności; taki właśnie jest “hygge” - drobne przyjemności, miłe niespodzianki sprawiane najbliższym, wśród których Duńczycy spędzają o wiele więcej czasu niż reszta Europy.
Samo słowo wywodzi się ze staronordyckiego i pierwotnie oznaczało tam “myśleć” lub “być zadowolonym”; potem poprzez język norweski w XIX wieku zostało przejęte przez kulturę duńską i od razu stało się hasłem wywoławczym dla różnych bardzo spraw, które łączy jedno - mają nieść błogość, spokój i zadowolenie, nie mające jednak nic wspólnego z poszukiwaniem skrajnych doznań (ekstazy, rozkoszy), lecz raczej ze swobodną medytacją nad płynącą wolno rzeką, zachodzącym z wolna słońcem czy cieknącym i lekko szeleszczącym kranem, którego nie trzeba od razu reperować.
Zjawisko “hygge”, tak naturalne dla Duńczyków, jak wolność dla Amerykanów czy specyficzne zwyczaje kulinarne Włochów, staje się zrozumiałe, gdy popatrzymy szerzej: ludzie nie chcą już - jak w średniowieczu - czekać na sławę pośmiertną albo nawet nagrodę w zaświatach, lecz czuć się spełnionymi już “tu i teraz”; na temat szczęścia wiele napisano, a najważniejszym kontekstem dla “hygge” jest z jednej strony wspomniane hasło “carpe diem”, mające starożytny rodowód, jak i romantyczne filmy z nieodzowną atmosferą na kolacji przy świecach we dwoje; to jednak jeszcze nie tłumaczy swoistości tego, co pod pojęciem “hygge” rozumieją sami zainteresowani. Po pierwsze, oni sami dziwią się, że tak trudno Europejczykom zrozumieć, że hyggelig nie łączy się ani trochę z postawą konsumocyjną, a tym bardziej - hedonistyczną. Prędzej ze stoicką mądrością w przyjmowaniu i akceptacji drobnych przyjemności, które niesie nie życie oglądane w całości, lecz każdy jeden dzień z osobna. Jednak i to nie jest wyróżnikiem hygge, ponieważ każdy naród ma swoje “hygge” - i tak np. dalekowschodnia sztuka parzenia herbaty i związany z tym wielogodzinny nieraz rytuał czy brazylijskie świętowanie karnawału to też odpowiedniki bycia w hygge; jednak specyficzne dla Duńczyków jest co innego: wspólne spędzanie dużej ilości czasu, niezależnie od przeszków i trudności w relacjach, bez względu na trudną nieraz w Danii pogodę i klimat; to sztuka bycia razem bez ciążącego uczucia, że “trzeba już iść”, coś załatwić, albo usiąść ze słuchawkami i zanurzyć się w muzyce; zamiast tego Duńczycy słuchają muzyki razem, a pomaga im w tym sieć małych, nastrojowych karczm i gospod, gdzie można zjeść regionalne i zdrowe posiłki, i popatrzeć bez robienia niczego na rozciągający się za oknem elegijno-melancholijny nieco pejzaż, pełen łąk i wrzosowisk.
Żeby zrozumieć, dlaczego Duńczykom udaje się to, czego nie udaje się nawet sąsiadom, trzeba wyjaśnić, że kraj jest mały, co sprzyja poczuciu wspólnoty i zbudowanej na wspólnych kodach kulturowych tożsamości narodowej; Duńczycy są przywiązani do dobrych tradycji, a zarazem otwarci na wszystko, co nowoczesne; z jednej strony z Danii płynie rzeka mleka i wyjeżdża w świat świetne masło, do kultury krajów ościennych przenika literatura (Hans Christian Andersen był Duńczykiem), a z drugiej - to świetnie zorganizowane państwo, mimo najwyższego poziomu podatków, które umożliwiają utrzymanie małej grupy bezrobotnych z daleka od śladowej szarej strefy, państwo rzeczywiście przyjazne obywatelom. Stąd tak chętnie odwiedzane przez Niemców czy Szwedów.
Portal Randkowe zimą - chociaż na śnieg jak pokazały ostatnie lata nie ma za bardzo co liczyć, to być może trafi się jakiś fajny śnieżny dzień i bez większego problemu będzie można zaprosić jakąś koleżankę na lepienie bałwana ;) bo przecież nic tak nie jednoczy niż wspólna praca nad czymś. Oczywiście sam spacer, robienie zdjęć to też bardzo interesujące zajęcie, które dodatkowo zachwala jej wdzięki ... pomyślcie o tym Panowie ... A Panie ? no tutaj niewiele trzeba Wam pomagać, po prostu nie odmawiajcie i dajcie szansę ... a być może okaże się, że to właśnie ten z którym warto spędzić resztę życia? Tak czy owak zapraszam na Nasz portal Randkowy i zawieranie znajomości - każdy pretekst jest dobry!