W naszym życiu zdarzają się różne sytuacje, w których napotykamy na osoby toksyczne, które wprowadzają negatywny wpływ na nasze życie i samopoczucie. Często nie zdajemy sobie sprawy z tego, że mamy do czynienia z toksyczną osobą, dopóki nie poczujemy się źle. Dlatego dzisiaj przedstawiam kilka wskazówek, jak rozpoznać toksycznych ludzi.
Ciągłe narzekanie i krytykowanie innych
Toksyczne osoby zawsze narzekają i krytykują innych, nie widząc pozytywnych cech. Często mówią negatywnie o innych ludziach i szukają sposobu, aby ich skrytykować. Jeśli osoba, z którą masz do czynienia, ciągle narzeka i krytykuje innych, to jest to oznaka toksyczności.
Manipulacja i kontrola
Toksyczne osoby często próbują manipulować innymi, aby uzyskać to, czego chcą. Mogą wykorzystać emocje innych, aby uzyskać swoje cele, lub wykorzystać zaufanie, aby uzyskać przewagę. Mogą również próbować kontrolować innych, a to oznacza, że próbują narzucić swoją wolę innym.
Zazdrość i złość
Toksyczne osoby często odczuwają zazdrość i złość wobec innych. Mogą być zazdrośni o osiągnięcia lub sukcesy innych, lub mogą czuć się zranieni, gdy ktoś nie robi tego, co chcą. Wtedy zwykle zaczynają wykazywać złość i agresję.
Brak empatii i wyrozumiałości
Toksyczne osoby często nie okazują empatii i wyrozumiałości wobec innych. Mogą nie rozumieć cudzych uczuć lub nie chcieć się nimi interesować. Zwykle nie zwracają uwagi na potrzeby i pragnienia innych, koncentrując się tylko na swoich własnych potrzebach.
Brak szacunku i tolerancji
Toksyczne osoby często nie okazują szacunku i tolerancji wobec innych. Mogą być nietolerancyjni wobec różnych poglądów, stylów życia i wyborów innych osób. Często wykazują brak szacunku i obraźliwe zachowanie wobec innych.
Podsumowując, toksyczni ludzie często wykazują cechy, takie jak ciągłe narzekanie i krytykowanie innych, manipulacja i kontrola, zazdrość i złość, brak empatii i wyrozumiałości oraz brak szacunku i tolerancji
Związek to nie tylko sielanka i same przyjemne momenty. Trzeba mieć świadomość tego, że czasem dochodzi do wypalenia relacji, zgrzytów czy też czysto ludzkich nieporozumień. Warto zdać sobie sprawę z tego, że nawet poważnie wyglądający kryzys niekoniecznie musi oznaczać, że musi dojść do rozstania. Warto bowiem z całych sił dążyć do tego, aby naprawić zniszczoną relację. Oczywiście należy zastanowić się, czy na pewno obie strony chcą kontynuacji znajomości. Mając już taką wiedzę, można zacząć starać się na nowo budować relację oraz wypracować jakiś kompromis. W przypadku, kiedy nasz partner bądź partnerka nie wykazuje chęci do nawiązania porozumienie, to może być o nie trudno lub nawet okaże się ono nieosiągalne. Zatem zamiatanie spraw pod dywan i udawanie, że nie ma problemu, nie wróży niczego dobrego. Czarne chmury nad związkiem same nie przejdą i jedyne co może się zmienić, to dojdzie do większej eskalacji problemu. Stąd też wskazane jest powstrzymanie się od nadmiernych emocji, a zamiast tego warto wykazać się empatią oraz zrozumieniem. Tym samym chcąc podjąć konwersację o uczuciach wskazane, jest mówienie spokojnie przy jednoczesnym dopuszczaniu drugiej strony do głosu. W przypadkach, kiedy sami sobie nie radzimy z problemami dobrym pomysłem, będzie skorzystanie z terapii małżeńskiej.
Każdy związek pomiędzy dwojgiem ludzi przechodzi kilka etapów, zwanych też czasem porami roku. To, na jakim etapie aktualnie się znajdujecie, może wpływać na wasze wzajemne relacje, a także doprowadzać do niepotrzebnych napięć i konfliktów. Najważniejsze to zrozumieć, że związek ewoluuje, być może w odrobinę innym tempie dla każdego z was.
Nie oznacza to, że druga strona traci zainteresowanie czy przestaje darzyć swojego wybranka gorącym uczucie. Jakie „pory roku” wyróżnić można w każdym związku? Na początku pojawia się wiosna. Jest to czas zakochania się, kiedy dwoje ludzi odczuwa do siebie silne przyciąganie. Uczucie jest nowe, chce się więc jak najwięcej czasu spędzać z drugą osobą. Ludźmi targa wówczas burza hormonów. Następnie pojawia się lato – okres głębszego poznania się, jednakowo na poziomie fizycznym, psychicznym czy duchowym. Na tym etapie życia zaczynają tworzyć wspólny świat. Kolejnym etapem jest jesień, gdzie poziom fascynacji słabnie i przestajemy idealizować naszego partnera, a widzimy go takim, jaki jest. Poznajemy wady partnera, ale też sami zaczynamy okazywać cechy, które wcześniej były ukryte. To, czy przetrwamy pierwsze konflikty i kłótnie zdeterminuje, czy związek okaże się trwały. Zima jest okresem oddalenia się od siebie – nie końca uczucia. Znamy się już na tyle dobrze, jesteśmy pewni naszego partnera, że zaczynamy żyć też dla siebie, chcemy zrobić coś samodzielnie. Nie należy jednak zapominać o partnerze.