Właściwa komunikacja w związku to bardzo ważny i często zaniedbywany element. Na początku, gdy kobieta i mężczyzna poznają się, rozmawiają ze sobą praktycznie o wszystkim, są siebie bardzo ciekawi. Opowiadają, więc sobie wydarzenia z przeszłości, mówią o rodzinie, znajomych a także wymieniają się poglądami. W miarę lepszego poznawania się i budowania bliskości para zaczyna rozmawiać o rzeczach osobistych a wiec o uczuciach, emocjach i o tym, co boli. W dobrze rokującym związku pojawiają się też rozmowy na temat oczekiwań, co do drugiej osoby. Jeśli mówimy otwarcie o tym, co nam się nie podoba, czego nam brakuje, potrafimy siebie konstruktywnie krytykować i nie obrażać się przy tym, to taki związek zapowiada się naprawdę dobrze. Problem tkwi jednak w tym, że pary, które przez pierwsze lata bycia razem doskonale się rozumiały z czasem niekiedy zatracają zdolność wzajemnej komunikacji. Wynika to najczęściej z faktu, ze jesteśmy zapracowani, zabiegani, mamy różne problemy zawodowe czy rodzinne i często nie mamy ani czasu ani chęci żeby rozmawiać. Jest to podstawowym błędem, bo sprawy niewyjaśnione, niedopowiedziane nawarstwiają się i rodzą negatywne emocje. Komunikacja szwankuje także wszędzie tam gdzie do związku wdarła się rutyna. Po latach często jesteśmy znużeni, przyzwyczajamy się do tego, co mamy i wydaje nam się, że uczucia są wieczne. Tymczasem, jeśli nie dbamy o drugą osobę, nie staramy się jej zaskakiwać i umilać życia to związek często obumiera. Pierwszym tego sygnałem są częstsze kłótnie. Właśnie wtedy dostrzegamy, że komunikacja w związku dawno nie jest już taka jak być powinna. Kiedyś rozumieliśmy się bez słów a teraz są ciągłe nieporozumienia. Nie należy jednak załamywać rąk, bo nad polepszeniem komunikacji zawsze można popracować. Jeśli nie radzimy sobie sami warto wybrać się do dobrego psychologa. Terapia małżeńska pozwoliła wielu parom wrócić na drogę porozumienia i z powrotem czerpać radość z bycia razem. Nie zaniedbujemy więc komunikacji w związku, bo to właśnie ona decyduje o tym, czy czujemy się dobrze z daną osobą.

Samotność jest w dzisiejszych czasach stanem skrajnie niepożądanym dla większości osób, ponieważ specyfika dzisiejszych czasów zdaje się sprzyjać osobom otwartym, towarzyskim i chętnym do dzielenia się swoją prywatnością w sieci. Osoby samotne, nawet jeśli swoją samotność lubią i uważają ją za sprzyjającą codziennemu funkcjonowaniu, siłą rzeczy zaczynają zatem żyć w bolesnym przekonaniu, że jest z nimi coś nie tak, a przecież zupełnie nie musi tak być. Ktoś mógłby jednak trzeźwo zauważyć, że człowiek w swojej naturze jest istotą całkowicie społeczną, a więc odcinanie go od innych ludzi wydaje się zachowaniem z tą naturą sprzecznym, które mogłoby być destruktywne. Tutaj pojawia się jednak jeszcze zagadnienie introwertyzmu, które również jest dosyć złożone, a ludzie bardzo często mają nawyk postrzegania tego tematu w całkowicie błędny sposób. Okazuje się zatem, że problem samotności jest zaskakująco złożony i obejmuje wiele różnych wątków, którym warto się przyjrzeć, by móc przynajmniej spróbować rzetelnie sprawdzić, czy samotność jest dla człowieka stanem sprzyjającym, neutralnym czy szkodliwym.


Czy introwertyk musi być samotnikiem?

Introwertyzm jest typem osobowości, który został odkryty w toku badań socjologicznych przez Carla Gustava Junga. Introwertyk czerpie siłę z wyciszenia i spokoju, a przy tym jest raczej typem uprzejmego słuchacza niż mówcy. Ekstrawertyk ma natomiast tendencję do czerpania siły do życia z kontaktów z ludźmi, więc można śmiało przyznać, że te dwa typy są na dwóch różnych biegunach. Czy introwertyk, będący osobą, która znaczną część życia przeżywa wewnątrz siebie samego, jest niejako skazany na samotność? To jest już zwyczajnie niemiły i krzywdzący stereotyp, ponieważ introwertyk najczęściej nie ma nic przeciwko samotności, ale zdecydowanie nie jest tak, że stawia on ją ponad zaufanych przyjaciół. Warto przy tym nadmienić, że bardzo często wszelkiego rodzaju osoby publiczne są jednocześnie introwertykami, którzy siłę do publicznych wystąpień czerpią po prostu z wyciszenia i stabilizacji, a niekoniecznie z reakcji tłumu na ich słowa i zachowania.


Czy samotność jest stanem szkodliwym?

Wiele osób ma tendencję do pozostawania w totalnej samotności na swoje własne życzenie, ponieważ uznają, że są wtedy w stanie poświęcić się w pełni swoim pasjom i zainteresowaniom, a przy tym czują się zwyczajnie niekomfortowo podczas spotkań w miejscach publicznych. Taki stan nie musi być destruktywny, ale bardzo łatwo może się takim stać. Życie w samotności wymaga bowiem perfekcyjnego wręcz zorganizowania i skupienia się na swoich obowiązkach, by utrzymać pożądany rytm codziennego życia. Warto przy tym nadmienić, że samotność dosyć sprawnie może się obrócić przeciw nam i zacząć nam szkodzić w codziennym życiu. Może się okazać, że stracimy dystans do nas samych, przez co wszelkiego rodzaju żartobliwe zaczepki staną się dla nas znacznie bardziej drażniące niż powinny być. Może być też tak, że samotność nas przytłoczy i sprawi, że nie stanie się ona dla nas umiłowanym stanem wolności, w którym z radością poświęcamy się pasjom, lecz stanem przymusu, w którym nagle możemy już robić cokolwiek, byleby samemu. Warto też zauważyć, że zdolności personalne są takie, jak wszelkie inne i one również zardzewieją, jeśli nie będziemy z nich korzystać, co niechybnie odbije się na naszych kontaktach ze znajomymi.


"Samotność do".

Samotność potrafi być dobrym stanem, który sprzyja kreatywności i dogłębnemu poznaniu samego siebie, ale wiąże się przy tym z komfortem, który część osób bez zastanowienia postawi ponad swoim zdrowiem. Samotność warto utożsamiać z pojęciem wolności, która powinna być jednak wolnością do robienia konkretnych rzeczy, a nie wolnością od ludzi i głośnego życia publicznego. Całkowite odcięcie praktycznie nigdy nie będzie nam sprzyjać: szybko zauważymy, że stajemy się bardziej nerwowi, drażliwi, a przy tym podświadomie będziemy czuć, że to nie jest w porządku i będzie nam głupio w sytuacjach społecznych. Zdrowa samotność potrafi pięknie i kreatywnie ubarwić nam życie, ale nie powinno się z nią przesadzać.

Związek to jedna z najważniejszych sfer życia, która może przynieść ogromne szczęście, ale również wymaga zaangażowania i pracy. Tworzenie udanej relacji to proces, który opiera się na wzajemnym zrozumieniu, komunikacji i szacunku. Aby zbudować trwały i satysfakcjonujący związek, warto wprowadzić do codziennego życia kilka kluczowych zasad. Oto kroki, które pomogą wam osiągnąć harmonię i szczęście w relacji.

1. Ustalcie wspólne wartości i cele
Każdy związek jest silniejszy, gdy partnerzy mają wspólne wartości i dążą do podobnych celów. Warto na początku relacji, a także regularnie w trakcie jej trwania, rozmawiać o swoich priorytetach, planach na przyszłość i marzeniach. Dzięki temu łatwiej jest budować życie razem, mając pewność, że podążacie w tym samym kierunku.

2. Pielęgnujcie wzajemne zrozumienie
Empatia i zrozumienie są kluczowe w budowaniu bliskiej relacji. Starajcie się zawsze spojrzeć na sytuację z perspektywy partnera, zrozumieć jego uczucia i potrzeby. Wzajemne zrozumienie pozwala unikać konfliktów i wzmacnia więź emocjonalną między wami.

3. Stawiajcie na uczciwość i otwartość
Uczciwość wobec siebie nawzajem to podstawa każdego związku. Bądźcie otwarci na rozmowy o swoich uczuciach, obawach i pragnieniach. Unikajcie tajemnic i kłamstw, które mogą zniszczyć zaufanie, a zamiast tego stawiajcie na szczerość i transparentność. Pamiętajcie, że otwarta komunikacja to klucz do zdrowej relacji.

4. Utrzymujcie równowagę między czasem wspólnym a osobistą przestrzenią
Ważne jest, aby w związku zachować balans między wspólnie spędzanym czasem a osobistą przestrzenią. Każdy z partnerów potrzebuje czasu na realizowanie własnych pasji i spotkania z innymi ludźmi. Pamiętajcie, że zdrowy związek to taki, w którym oboje macie możliwość rozwijania się jako jednostki, co pozytywnie wpływa na jakość waszej relacji.

5. Pamiętajcie o małych gestach
Codzienne gesty miłości i czułości mogą mieć ogromny wpływ na waszą relację. Pamiętajcie, aby regularnie okazywać sobie nawzajem uczucia, czy to poprzez przytulenie, komplement, czy małą niespodziankę. Takie drobne działania budują więź i przypominają, jak ważni jesteście dla siebie nawzajem.

6. Wspierajcie się w trudnych chwilach
Każdy związek napotyka na trudności. Ważne jest, aby w takich momentach wspierać się nawzajem, być dla siebie oparciem i motywować się do pokonywania wyzwań. Pamiętajcie, że związek to współpraca, a wspólne przezwyciężanie trudności może wzmocnić waszą relację.

7. Rozwiązujcie konflikty z szacunkiem
Konflikty są nieuniknioną częścią każdej relacji, ale kluczowe jest, jak sobie z nimi radzicie. Starajcie się rozmawiać o problemach na spokojnie, z szacunkiem do partnera i jego punktu widzenia. Unikajcie oskarżeń i krytyki, a zamiast tego skupcie się na znalezieniu rozwiązania, które będzie satysfakcjonujące dla obu stron.

8. Dbajcie o bliskość fizyczną i emocjonalną
Bliskość fizyczna i emocjonalna to klucz do utrzymania silnej więzi w związku. Starajcie się regularnie spędzać czas na wspólnych aktywnościach, rozmowach o waszych uczuciach, a także pielęgnujcie intymność fizyczną. Bliskość buduje zaufanie i sprawia, że związek staje się głębszy.

9. Uczcie się na błędach i rozwijajcie się razem
W każdym związku mogą pojawić się błędy i trudności. Ważne jest, aby traktować je jako okazję do nauki i rozwoju. Pracujcie nad tym, aby unikać powtarzania tych samych problemów, ale zamiast tego rozwijać się jako para. Wspólna praca nad związkiem i osobistym rozwojem sprawia, że relacja staje się silniejsza i bardziej satysfakcjonująca.

10. Bądźcie cierpliwi i wyrozumiali
Związek to proces, który wymaga czasu i cierpliwości. Nie wszystko będzie zawsze idealne, ale ważne jest, aby być wyrozumiałym wobec siebie nawzajem i dawać sobie przestrzeń na rozwój. Pamiętajcie, że każda relacja ma swoje wzloty i upadki, ale cierpliwość i wyrozumiałość pozwolą wam przetrwać trudniejsze chwile.