Gdy spotykamy wymarzonego partnera, jesteśmy w stanie zakochania, chcemy z nim nieustannie przebywać, odczuwamy wielką radość i mamy nadzieję, że tak będzie zawsze. Tymczasem o każdy związek, zwłaszcza ten wieloletni trzeba dbać. Pamiętajmy, więc, że w związku bardzo ważny jest szacunek, ale nie tylko dla partnera, ale także dla jego bliskich.


Akceptujemy wiec wady rodzeństwa, rodziców partnera, których widujemy przecież okazjonalnie i nie warto z drobnych powodów robić afer. W komunikacji w związku uczmy się z partnerem rozmawiać o wszystkim, nieporozumienia omawiajmy od razu by wyeliminować niepotrzebne napięcie. Nie warto stosować ciche dni, bo one do niczego dobrego nie prowadzą.


Swoją ukochaną osobę należy wspierać i dopingować w realizacji jej osobistych ambicji. Partnera należy doceniać, ale i motywować. Wspólne prowadzenie gospodarstwa domowego powinno odbywać się na zasadach partnerskich. Należy dzielić się obowiązkami według zadań, które danej stronie wychodzą najlepiej. Trzeba też pamiętać, że nie zawsze będzie po równo, bo partner może mieć gorszy dzień i warto go wtedy wyręczyć. Należy nieustannie, nawet po latach dbać o swój wygląd fizyczny i nawet, na co dzień starać się wyglądać atrakcyjnie. Zdrowe dla związku jest także, gdy każde z partnerów ma swój odrębny świat, swoich znajomych, swoje pasje, bo gdy ciągle wszystko robimy razem możemy poczuć znudzenie.

Nieśmiałość to powszechne uczucie, które może znacznie ograniczać nasze możliwości społeczne i zawodowe. Jednak istnieje wiele skutecznych strategii, które pomagają nieśmiałym osobom pokonać to wyzwanie i rozwijać pewność siebie. W tym artykule przyjrzymy się kilku konkretnym krokom, które można podjąć w celu oswojenia nieśmiałości.

Zrozumienie Nieśmiałości
Zanim przystąpisz do pracy nad swoją nieśmiałością, warto zrozumieć, czym ona jest i jakie są jej rodzaje:

Nieśmiałość ogólna: Osoby z tą formą nieśmiałości odczuwają lęk w wielu sytuacjach społecznych, bez względu na to, czy są to spotkania towarzyskie, prezentacje publiczne czy randki.

Nieśmiałość sytuacyjna: Nieśmiałość może być też sytuacyjna, co oznacza, że występuje tylko w określonych sytuacjach, np. w kontakcie z nieznajomymi.

Nieśmiałość wywodząca się z lęku społecznego: W niektórych przypadkach nieśmiałość jest związana z lękiem społecznym, co może skutkować silnym dyskomfortem podczas interakcji z innymi ludźmi.

Skuteczne Strategie na Pokonanie Nieśmiałości
1. Samopoznanie
Przyjrzyj się swoim uczuciom i myślom związanym z nieśmiałością. Co dokładnie czujesz i dlaczego? Identyfikacja tych uczuć to pierwszy krok w ich kontrolowaniu.
2. Praktyka ekspozycyjna
Stopniowo narażaj się na sytuacje społeczne, które wywołują nieśmiałość. Zacznij od łatwiejszych i stopniowo przechodź do bardziej wymagających wyzwań.
3. Umiejętności komunikacyjne
Doskonalenie umiejętności komunikacyjnych może pomóc w poczuciu pewności siebie. Praktykuj aktywne słuchanie, zadawanie pytań i rozwijaj umiejętność inicjowania rozmów.
4. Pozytywne myślenie
Pracuj nad zmianą negatywnych myśli na pozytywne. Unikaj katastrofizowania sytuacji społecznych i koncentruj się na potencjalnych pozytywnych wynikach.
5. Wsparcie społeczne
Rozmawiaj z przyjaciółmi lub rodziną o swoich uczuciach i postępie w radzeniu sobie z nieśmiałością. Czasem wsparcie innych może być nieocenione.
6. Terapia
W niektórych przypadkach warto skonsultować się z terapeutą, zwłaszcza jeśli nieśmiałość znacząco wpływa na twoje życie. Terapeuci mogą pomóc w identyfikacji źródeł nieśmiałości i pracować nad jej pokonaniem.
Podsumowanie
Nieśmiałość nie musi być trwałym ograniczeniem. Dzięki odpowiednim strategiom i praktyce można oswoić to uczucie i zyskać pewność siebie w różnych sytuacjach społecznych. Ważne jest, aby podejść do tego procesu z cierpliwością i wytrwałością, ponieważ przezwyciężenie nieśmiałości może być stopniowym procesem. Pamiętaj, że każdy jest inny, i strategie, które działają dla jednej osoby, niekoniecznie muszą działać dla innej. Dlatego eksperymentowanie i dostosowywanie podejścia do swoich indywidualnych potrzeb jest kluczem do sukcesu.

Samotność jest w dzisiejszych czasach stanem skrajnie niepożądanym dla większości osób, ponieważ specyfika dzisiejszych czasów zdaje się sprzyjać osobom otwartym, towarzyskim i chętnym do dzielenia się swoją prywatnością w sieci. Osoby samotne, nawet jeśli swoją samotność lubią i uważają ją za sprzyjającą codziennemu funkcjonowaniu, siłą rzeczy zaczynają zatem żyć w bolesnym przekonaniu, że jest z nimi coś nie tak, a przecież zupełnie nie musi tak być. Ktoś mógłby jednak trzeźwo zauważyć, że człowiek w swojej naturze jest istotą całkowicie społeczną, a więc odcinanie go od innych ludzi wydaje się zachowaniem z tą naturą sprzecznym, które mogłoby być destruktywne. Tutaj pojawia się jednak jeszcze zagadnienie introwertyzmu, które również jest dosyć złożone, a ludzie bardzo często mają nawyk postrzegania tego tematu w całkowicie błędny sposób. Okazuje się zatem, że problem samotności jest zaskakująco złożony i obejmuje wiele różnych wątków, którym warto się przyjrzeć, by móc przynajmniej spróbować rzetelnie sprawdzić, czy samotność jest dla człowieka stanem sprzyjającym, neutralnym czy szkodliwym.


Czy introwertyk musi być samotnikiem?

Introwertyzm jest typem osobowości, który został odkryty w toku badań socjologicznych przez Carla Gustava Junga. Introwertyk czerpie siłę z wyciszenia i spokoju, a przy tym jest raczej typem uprzejmego słuchacza niż mówcy. Ekstrawertyk ma natomiast tendencję do czerpania siły do życia z kontaktów z ludźmi, więc można śmiało przyznać, że te dwa typy są na dwóch różnych biegunach. Czy introwertyk, będący osobą, która znaczną część życia przeżywa wewnątrz siebie samego, jest niejako skazany na samotność? To jest już zwyczajnie niemiły i krzywdzący stereotyp, ponieważ introwertyk najczęściej nie ma nic przeciwko samotności, ale zdecydowanie nie jest tak, że stawia on ją ponad zaufanych przyjaciół. Warto przy tym nadmienić, że bardzo często wszelkiego rodzaju osoby publiczne są jednocześnie introwertykami, którzy siłę do publicznych wystąpień czerpią po prostu z wyciszenia i stabilizacji, a niekoniecznie z reakcji tłumu na ich słowa i zachowania.


Czy samotność jest stanem szkodliwym?

Wiele osób ma tendencję do pozostawania w totalnej samotności na swoje własne życzenie, ponieważ uznają, że są wtedy w stanie poświęcić się w pełni swoim pasjom i zainteresowaniom, a przy tym czują się zwyczajnie niekomfortowo podczas spotkań w miejscach publicznych. Taki stan nie musi być destruktywny, ale bardzo łatwo może się takim stać. Życie w samotności wymaga bowiem perfekcyjnego wręcz zorganizowania i skupienia się na swoich obowiązkach, by utrzymać pożądany rytm codziennego życia. Warto przy tym nadmienić, że samotność dosyć sprawnie może się obrócić przeciw nam i zacząć nam szkodzić w codziennym życiu. Może się okazać, że stracimy dystans do nas samych, przez co wszelkiego rodzaju żartobliwe zaczepki staną się dla nas znacznie bardziej drażniące niż powinny być. Może być też tak, że samotność nas przytłoczy i sprawi, że nie stanie się ona dla nas umiłowanym stanem wolności, w którym z radością poświęcamy się pasjom, lecz stanem przymusu, w którym nagle możemy już robić cokolwiek, byleby samemu. Warto też zauważyć, że zdolności personalne są takie, jak wszelkie inne i one również zardzewieją, jeśli nie będziemy z nich korzystać, co niechybnie odbije się na naszych kontaktach ze znajomymi.


"Samotność do".

Samotność potrafi być dobrym stanem, który sprzyja kreatywności i dogłębnemu poznaniu samego siebie, ale wiąże się przy tym z komfortem, który część osób bez zastanowienia postawi ponad swoim zdrowiem. Samotność warto utożsamiać z pojęciem wolności, która powinna być jednak wolnością do robienia konkretnych rzeczy, a nie wolnością od ludzi i głośnego życia publicznego. Całkowite odcięcie praktycznie nigdy nie będzie nam sprzyjać: szybko zauważymy, że stajemy się bardziej nerwowi, drażliwi, a przy tym podświadomie będziemy czuć, że to nie jest w porządku i będzie nam głupio w sytuacjach społecznych. Zdrowa samotność potrafi pięknie i kreatywnie ubarwić nam życie, ale nie powinno się z nią przesadzać.