Jeszcze przed kilkoma laty korzystanie z portali randkowych kojarzyło się często z desperacją, niemalże z "ostatnią deską ratunku". Jednakże ostatnio stały się tak bardzo popularne, wręcz "zaistniały" w naszej świadomości dzięki zauważeniu ich przez media, film, telewizję, że dawne stereotypy zaczęły odchodzić w zapomnienie.


Dziś młodzi ludzie w zasadzie większość swego czasu spędzają w sieci, przed ekranami swych laptopów lub z telefonami w dłoni. Ich życie towarzyskie kręci się dookoła portali społecznościowych, forów, chatów, komunikatorów. Nic więc dziwnego, że w internecie szukają także miłości, wymarzonych partnerów na resztę życia.
Ważne jest, by rejestrując się na portalu dla singli zachować ostrożność, czujność i... nie oczekiwać cudów zbyt szybko ! Być może upłynie sporo czasu, przejrzymy setki, jeśli nie tysiące dostępnych profili, odbędziemy dziesiątki internetowych rozmów, zanim uda nam się znaleźć tę jedyną osobę i zdecydujemy się na przeniesienie naszej internetowej znajomości do świata realnego.

W świecie randek online pierwsze wrażenie potrafi zadecydować o wszystkim. Z jednej strony mamy ogromną dostępność potencjalnych rozmówców, z drugiej – przesyt wiadomości, który sprawia, że większość z nich zostaje niezauważona lub odrzucona już po kilku sekundach. To, co napiszesz jako pierwszy, może sprawić, że ktoś zechce poświęcić ci czas, ale równie dobrze może przesądzić o tym, że twoja wiadomość zniknie w cyfrowym koszu zanim jeszcze zostanie przeczytana do końca. Właśnie dlatego warto zastanowić się, co faktycznie działa jako pierwsze słowo, a co z miejsca wydaje się zbyt sztampowe, nudne lub desperackie.

Wiele osób rozpoczyna rozmowę od słowa „Hej” lub „Cześć”, uznając to za uprzejmy, neutralny sposób nawiązania kontaktu. Problem w tym, że są to słowa tak często używane, że przestały cokolwiek znaczyć. W ogromie identycznych wiadomości otwierających trudno jest wyłowić coś, co naprawdę się wyróżnia. Dla osoby, która dostaje dziesiątki wiadomości dziennie, kolejny „Hej” czy „Cześć” może wyglądać jak skopiowany fragment masowej wysyłki. Nawet jeśli nie był pisany z automatu, tak właśnie może zostać odebrany. W efekcie wiadomość ląduje w koszu, często bez przeczytania drugiego zdania. To smutna prawda o cyfrowym świecie relacji – standardowy początek rozmowy to już nie powitanie, tylko sygnał, że nie chciało ci się postarać.

Nie chodzi jednak o to, żeby całkowicie zrezygnować z grzeczności czy uprzejmości. Kluczowe jest to, co dodajesz do powitania, jak je rozwijasz, jak bardzo potrafisz pokazać, że naprawdę interesuje cię ta konkretna osoba, a nie tylko idea rozmowy z kimkolwiek. Ludzie instynktownie wyczuwają, czy wiadomość została napisana specjalnie dla nich, czy to jedynie powtórka z rozrywki wysyłana do każdej kolejnej osoby, która spodobała się na zdjęciu. Różnica jest subtelna, ale znacząca.

Dlatego warto poświęcić chwilę na przeczytanie profilu osoby, do której chcesz napisać. Czasem wystarczy jedno zdanie z jej opisu, nawiązanie do pasji, konkretnego zdjęcia lub nietypowego faktu, który zamieściła o sobie. Takie odniesienie pokazuje, że wiadomość jest skierowana do niej, że nie jest przypadkowa. Zamiast suchego „Hej”, można napisać coś, co naturalnie nawiązuje do profilu, z lekkim humorem, ciekawością lub po prostu autentycznym zainteresowaniem. Taka wiadomość nie tylko nie zostanie od razu zignorowana, ale może wywołać uśmiech i otworzyć drogę do dalszej rozmowy.

Warto pamiętać, że każda platforma randkowa rządzi się swoimi prawami, ale jedno jest wspólne dla wszystkich – ludzie szukają tam emocjonalnego kontaktu, nie kolejnych pustych formułek. Jeśli więc ktoś otwiera rozmowę jak list urzędowy albo jak automat do powitań, trudno oczekiwać, że odbiorca poczuje się zauważony i doceniony. To tak, jakby w tłumie ludzi ktoś spojrzał ci prosto w oczy i powiedział coś, co dotyczy tylko ciebie – od razu inaczej reagujesz.

Nie bez znaczenia jest także ton pierwszej wiadomości. Zbyt formalny potrafi odstraszyć, zbyt luzacki może sprawiać wrażenie braku szacunku. Najlepszy efekt przynosi naturalność i równowaga – coś między żartobliwym dystansem a rzeczywistym zaangażowaniem. Wiadomość powinna brzmieć jak coś, co napisałbyś naprawdę do kogoś, kto ci się spodobał, a nie jak fragment kampanii marketingowej. Autentyczność zawsze przebija wyuczone schematy.

Zdarza się też, że ludzie zaczynają wiadomość pytaniem zamkniętym typu „Co tam?”, „Jak mija dzień?”, albo „Co robisz?”. Choć wydają się one neutralne i otwarte na rozmowę, w praktyce często działają przeciwnie. Są tak ogólne i nieosobiste, że rozmówca nie czuje żadnej potrzeby, by odpowiadać. W efekcie odpowiedź brzmi równie lakonicznie: „W porządku” albo „Nic ciekawego”, i na tym koniec. Z kolei pytanie, które odnosi się do czegoś konkretnego, np. „Napisałaś, że lubisz książki reportażowe – masz jakiegoś ulubionego autora?”, daje znacznie większą szansę na ciekawą odpowiedź i dalszy ciąg konwersacji.

To, co działa najlepiej, to sposób pisania, który pokazuje emocje – nie te wielkie, przesadzone deklaracje, ale zwykłą ludzką ciekawość. Słowa, które brzmią jak zaproszenie do rozmowy, nie jak wezwanie do zdania relacji z dnia. Ludzie czują, kiedy ktoś naprawdę chce z nimi pogadać, a nie tylko coś zagadać. Czasem nawet proste zdanie, ale sformułowane z humorem lub nawiązujące do jakiegoś detalu, może zdziałać więcej niż rozbudowany esej o sobie.

Częstym błędem jest też nadmierna pewność siebie. Wiele osób myśli, że jeśli wykażą się arogancją albo postawią się w roli kogoś wyjątkowego, z miejsca zyskają uwagę. Niestety, w kontekście pierwszej wiadomości to często strzał w kolano. Nikt nie lubi być traktowany jak ktoś, kto musi udowodnić, że zasługuje na uwagę. O wiele lepiej działa ciepły, ludzki ton niż próba dominacji czy pokazania, że „mam cię już w kieszeni”.

Nie chodzi więc tylko o to, by nie zaczynać rozmowy od „Hej” czy „Cześć”, ale o to, by nie kończyć jej jeszcze zanim naprawdę się zacznie. Pierwsza wiadomość jest jak otwarcie drzwi – możesz to zrobić z hukiem, zbyt ostro lub z takim znudzeniem, że nikt nie będzie chciał wejść. A możesz też uchylić je z uśmiechem, zapraszająco, zostawiając miejsce na wzajemne poznawanie się. I to właśnie ten drugi sposób daje największą szansę, że po drugiej stronie ktoś odpowie z zaciekawieniem.

Dlatego nie bój się pisać w sposób mniej standardowy. Można zacząć rozmowę w nietypowy sposób, zaskoczyć pytaniem, wspólnym skojarzeniem, odwołaniem do czegoś, co wyczytałeś w profilu. Taka wiadomość od razu się wyróżnia. Nawet jeśli nie trafi w gust danej osoby, przynajmniej pokaże, że nie jesteś jednym z wielu, którzy klepią to samo do każdego. A to już duży krok naprzód.

Nie bez znaczenia jest też długość wiadomości. Jedno słowo typu „Hej” to zbyt mało, by zbudować zainteresowanie. Z kolei zbyt długi wywód o sobie może przytłoczyć i zniechęcić. Najlepiej sprawdza się wiadomość zbalansowana – krótka, ale konkretna, zawierająca coś więcej niż tylko powitanie, ale nieprzeciągnięta do granic możliwości. Chodzi o to, by pokazać osobie po drugiej stronie, że warto cię poznać, ale nie zarzucać jej od razu całym swoim życiorysem.

Niektórzy są przekonani, że dobry wygląd załatwi wszystko i nie trzeba się wysilać na wiadomość. Tymczasem nawet najbardziej atrakcyjne zdjęcie nie zrekompensuje nudnej czy automatycznej treści. Ludzie szukają w komunikacji czegoś więcej niż tylko bodźców wizualnych – chcą się poczuć ważni, zauważeni, docenieni. Dlatego nawet jeśli masz dobre zdjęcie, nie licz na to, że wystarczy powiedzieć „Hej” i wszystko samo się potoczy.

Warto też mieć świadomość, że nie każda wiadomość doczeka się odpowiedzi. I nie zawsze dlatego, że była źle napisana. Czasem ktoś po prostu nie szuka w danym momencie rozmowy, czasem coś mu nie odpowiada, a czasem zadziała zwykła przypadkowość. Ale każda wiadomość, która jest autentyczna, pomysłowa i skierowana do konkretnej osoby, zwiększa twoje szanse. I nawet jeśli nie zadziała od razu, pomoże ci wypracować styl, który z czasem przyniesie efekty.

W końcu chodzi o to, by budować relacje w sposób świadomy, a nie przypadkowy. Jeśli zależy ci na czymś więcej niż tylko na jednorazowym kontakcie, zacznij od tego, żeby druga osoba poczuła, że naprawdę chcesz ją poznać. Pierwsze zdanie to dopiero początek, ale może stać się furtką do czegoś więcej. Jeśli zamiast bezosobowego „Hej” napiszesz coś, co wzbudzi emocję, skojarzenie, refleksję lub po prostu uśmiech – masz dużo większe szanse, że druga osoba zdecyduje się odpowiedzieć. A od tego wszystko się zaczyna.

W dobie randkowania przez internet coraz częściej można natrafić na toksycznego partnera. Przez coraz mocniejsze rozgłaśnianie problemu mężczyźni i kobiety wiedzą, na czym polega związek z taką osobą i jak mocne może mieć konsekwencje. Jeśli zaobserwowałaś/łeś u swojego partnera coś, co Cię zaniepokoiło, to może być znak, że jesteś ofiarą toksycznej relacji. Poniżej przygotowałam dla Ciebie listę 5 oznak, że możesz być w wyniszczającym związku. Zaznaczam jednak, że obecność tych zjawisk nie musi oznaczać od razu toksyczności. Jeśli Ty i twój partner nie czujecie się źle w relacji, nie ma się czym martwić. Najważniejszą sprawą w związku jest poczucie komfortu i swobody.


1) Uporczywe doszukiwanie się wad u twoich znajomych.
To bardzo częste zjawisko i może mieć kilka przyczyn. Zazwyczaj chodzi o odepchnięcie i zdystansowanie Cię do ludzi, którzy mogliby zwrócić Ci uwagę, że twój partner Cię krzywdzi. Zwróć uwagę, jak wypowiada się o twoich bliskich, czy wyczuwasz w jego słowach pogardę, czy umniejsza wszystkie ich sukcesy. Wywołanie u Ciebie niechęci, a w konsekwencji zerwanie stosunków jest bardzo częste w toksycznych związkach. Toksyk chce mieć Cię tylko dla siebie. Może odgrywać sceny zazdrości, abyś czuła się winna z powodu poświęcania czasu znajomym. Jeśli podejrzewasz, że twój partner stosuje tę technikę, nie mów mu o tym wprost. Prawdopodobnie odbije piłeczkę i wmówi Ci, że „też jesteś uprzedzona/ny do jednego z jego znajomych”. Toksyki potrafią każdą sytuację obrócić tak, abyś to Ty wyszła/wyszedł na agresora.


2) Ciągła potrzeba uwagi
Jeśli twój partner ubiega się o twoją uwagę bez względu na sytuację, w której się znajdujesz, może to świadczyć o toksyczności. Nie ważne, czy jesteś w pracy, na wyjściu ze znajomymi czy sam/a w domu, potrafi zadzwonić i wypytać co słychać, jak się czujesz. Na początku może Ci się to wydawać urocze, ale z czasem może nabrać bardziej narcystycznego charakteru. Może dzwonić, żeby opowiedzieć Ci coś mało istotnego o sobie, kiedy akurat masz ważne spotkanie. Może nie dopuszczać Cię do opowiedzenia o swoim dniu, bo cały czas będzie chciał/a być skupiona/ny na sobie. Jeśli masz wrażenie, że twój partner za bardzo skupia się na sobie, może to być sygnał, że związałaś/eś się z narcyzem, a związki z nim są w większości toksyczne.


3) Długo nie odzywa się do Ciebie, a potem wraca jakby nigdy nic
To bardzo częsta technika w toksycznych związkach. Najczęściej będzie wymierzona w Ciebie jako kara. Toksyk będzie chciał Ci powiedzieć, że zrobiłaś/eś coś złego, więc teraz on nie będzie się odzywać. Ty możesz się zamartwiać, denerwować, nie móc się skupić w pracy i w życiu codziennym, a on/ona wraca po dwóch tygodniach milczenia jakby nigdy nic, nie przeprasza, nie wyjaśnia. I oczekuje od Ciebie, że zrozumiesz lekcję, którą właśnie Ci udzielił. Jeśli zwrócisz mu uwagę, stwierdzi, że przesadzasz, że jesteś nadopiekuńcza/czy. Toksyk będzie utrzymywać, że to naturalny sposób utrzymywania relacji. Jeśli twój partner wykazuje podobne zachowania, to może być sygnał, że nie tylko mu na Tobie nie zależy, ale do tego jest w stanie porzucić Cię bez słowa pożegnania.


4) Zabranianie wychodzenia samemu
Ciągła potrzeba kontroli jest charakterystyczna dla toksyków. Chce wiedzieć, gdzie i z kim wychodzisz. W skrajnych przypadkach może nawet zamknąć Cię w mieszkaniu, żeby uniemożliwić Ci wyjście. Może chcieć przeglądać twoje prywatne wiadomości, żebyś udowodnił/a mu, że go nie zdradzasz. Na początku możesz sobie wmawiać, że to nic, że nie ma jeszcze do Ciebie pełnego zaufania, ale ciągła potrzeba kontroli prędzej czy później zacznie źle oddziaływać na Ciebie psychicznie. Będziesz żyć w ciągłym stresie i nerwach, chcąc rozpaczliwie przekonać go, że może Ci zaufać. Toksyk nigdy nie zrezygnuje z kontroli nad Tobą, bo daje mu to upragnioną kontrolę w związku. Jednocześnie w większość przypadków nie pozwoli Ci się kontrolować.


5) Umniejsza twoje osiągnięcia
Toksyk lubi czuć się od Ciebie lepszy. Zrobi wszystko, byś czuł/a jego wyższość nad sobą, a umniejszanie twoich sukcesów to najprostszy sposób, aby to osiągnąć. Może wpadać w złość, gdy będziesz się chwalić awansem, albo upominać, gdy chwalisz się wygraną w jakimś konkursie. Może twierdzić, że to nieprofesjonalne z twojej strony, albo szybko zmienić temat na swoje ostatnie sukcesy i nie dać Ci dokończyć. To popularna wśród toksycznych partnerów technika mająca na celu maksymalne zmiażdżenie twojej pewności siebie. Jeśli czujesz, że twój związek jest jednostronny, że tylko dajesz, a niczego nie dostajesz w zamian, zakończ go jak najszybciej. Jeśli masz z tym problem, porozmawiaj z jakąś zaufaną osobą, znajdź wsparcie najbliższych i pozwól sobie pomóc w procesie odstawiania toksyków.