Gdy spotykamy na swojej drodze osobę, która wywrze na nas niesamowite wrażenie pragniemy spędzać z nią jak najwięcej czasu. Gdy w krótkim czasie okazuje się, że druga strona również darzy nas sympatią to jesteśmy bliscy szczęścia. W takiej sytuacji po kilku czy kilkunastu spotkaniach zwykle krystalizuje się związek dwojga ludzi. Początkowa faza związku uchodzi za tę najpiękniejszą i najciekawszą. Towarzyszy nam wtedy zwykle ekscytacja, fascynacja i radość. To właśnie wtedy zwykle odczuwamy tzw. motyle w brzuchu. Warto jednak zauważyć, że pierwsza faza związku jest jednocześnie radosna ale i trudna. Gdy jeszcze siebie nawzajem dobrze nie znamy towarzyszy nam wiele niepewności i ciągle mamy jakieś rozterki. W pierwszych tygodniach często także krępujemy się siebie nawzajem, nie do końca mamy jeszcze zaufanie i nie wiemy czy o wszystkim możemy swobodnie rozmawiać. Dużo rozterek niesie także kwestia domniemanych uczuć z drugiej strony. To zwykle kobiety są niecierpliwe i chciałyby, żeby partner jak najszybciej się określił, wyraził swoje uczucia czy pokazał, że poważnie myśli o danej kobiecie. Tymczasem mężczyźni zwykle się do tego nie spieszą. Czasami kończy się to źle, bo kobiety zaczynają wymuszać miłosne wyznania na partnerach, co może ich skutecznie wypłoszyć.

Tak to już jest, że kryzysowe sytuacje, większe lub mniejsze niepowodzenia, są często najlepszym testem przyjaźni. To w przysłowiowej biedzie jesteśmy w stanie stwierdzić, a właściwie przekonać się, na kogo tak naprawdę możemy liczyć. I czy rzeczywiście są to ci, których dotychczas nazywaliśmy przyjaciółmi?


Czasem bowiem okazuje się, że po prostu mylimy się w tej kwestii... A to, co w naszym mniemaniu jest prawdziwe, głębokie i niezmienne, tak naprawdę okazuje się być dość iluzoryczne, kruche i zależne od wielu czynników. Na przykład od tego, czy dobrze nam się wiedzie.

Sukces, powodzenie, pieniądze, działają bowiem niczym towarzyski magnes. I na odwrót - porażki, potknięcia, problemy, mogą niekiedy przybierać znamiona dżumy czy też trądu. W każdym razie działanie jest podobne - ludzie w takich sytuacjach odwracają się od siebie, unikają się nawzajem. Dosłownie i w przenośni chcą uciec jak najdalej od czegoś niewygodnego, nieprzyjemnego, czegoś, wobec czego są bezradni. Smutna to prawda, ale nierzadko zdarza się, że tak właśnie ludzka psychika funkcjonuje, takie są powszechne zachowania i reakcje. Takich też możemy mieć tzw. przyjaciół - tylko na te dobre dni...


Latami możemy żyć w słodkiej ułudzie i błogim poczuciu szczęścia, myśląc, że otaczają nas ludzie szczerzy, życzliwi, lojalni. Jest tak do momentu, gdy wydarzy się coś niepomyślnego. Wówczas życie w brutalny sposób weryfikuje nasze idylliczne wyobrażenia o przyjaźni. Niestety, ta weryfikacja często nie wypada najlepiej i kończy się rozczarowaniem. Na ogół kończy się też wtedy sama przyjaźń...

Okazuje się jednak, że do tego, by doszło do katastrofy w przyjacielskich relacjach, czasem nie potrzeba jakichś spektakularnych wydarzeń. Bywa, że wystarczy upływ czasu i odległość, by najpierw rozluźnić, a następnie niemal całkowicie zniszczyć niegdyś tak - wydawałoby się - mocne przyjacielskie więzi...


Tak zwyczajnie. Po prostu. Niemal niezauważalnie.

Nie bez przyczyny przecież mówi się, że przyjaźń jest niczym piękny, pełen różnokolorowych, pachnących kwiatów ogród, o który trzeba należycie dbać. Jeśli oczywiście zależy nam, by zachować to piękno na dłużej...


Naprawdę dobrze jest mieć na każdym etapie życia kogoś, z kim swobodnie się rozmawia, kogoś, w czyim towarzystwie świetnie się czujemy, na kim możemy polegać. Kogoś bliskiego po prostu.

Zmieniamy się, dojrzewamy, przemieszczamy się z miejsca na miejsce. Zmieniają się także ludzie wokół nas. W miejsce tych, którzy kiedyś byli dla nas bardzo ważni, pojawiają inni. Niby normalna kolej rzeczy. Często tak właśnie bywa. A jednak zdarzają się takie przyjaźnie, które są w stanie przetrwać wszystko - nic nie może ich zniszczyć. Ani odległość w czasie, ani też w przestrzeni. Wręcz przeciwnie, to nawet cementuje, umacnia przyjaźń. I to jest piękne, wyjątkowe, w takiej wieloletniej relacji bratnich dusz jest prawdziwa magia i niepowtarzalny urok.

Bo czyż nie cudownie jest spotkać się po latach, przegadać pół nocy przy butelce dobrego wina i w trakcie tej rozmowy usłyszeć od przyjaciela: mam wrażenie, że rozmawialiśmy wczoraj, nic się nie zmieniło, tak samo dobrze się rozumiemy - tak, jak kiedyś, jak zawsze...

Nieśmiałość to powszechne uczucie, które może znacznie ograniczać nasze możliwości społeczne i zawodowe. Jednak istnieje wiele skutecznych strategii, które pomagają nieśmiałym osobom pokonać to wyzwanie i rozwijać pewność siebie. W tym artykule przyjrzymy się kilku konkretnym krokom, które można podjąć w celu oswojenia nieśmiałości.

Zrozumienie Nieśmiałości
Zanim przystąpisz do pracy nad swoją nieśmiałością, warto zrozumieć, czym ona jest i jakie są jej rodzaje:

Nieśmiałość ogólna: Osoby z tą formą nieśmiałości odczuwają lęk w wielu sytuacjach społecznych, bez względu na to, czy są to spotkania towarzyskie, prezentacje publiczne czy randki.

Nieśmiałość sytuacyjna: Nieśmiałość może być też sytuacyjna, co oznacza, że występuje tylko w określonych sytuacjach, np. w kontakcie z nieznajomymi.

Nieśmiałość wywodząca się z lęku społecznego: W niektórych przypadkach nieśmiałość jest związana z lękiem społecznym, co może skutkować silnym dyskomfortem podczas interakcji z innymi ludźmi.

Skuteczne Strategie na Pokonanie Nieśmiałości
1. Samopoznanie
Przyjrzyj się swoim uczuciom i myślom związanym z nieśmiałością. Co dokładnie czujesz i dlaczego? Identyfikacja tych uczuć to pierwszy krok w ich kontrolowaniu.
2. Praktyka ekspozycyjna
Stopniowo narażaj się na sytuacje społeczne, które wywołują nieśmiałość. Zacznij od łatwiejszych i stopniowo przechodź do bardziej wymagających wyzwań.
3. Umiejętności komunikacyjne
Doskonalenie umiejętności komunikacyjnych może pomóc w poczuciu pewności siebie. Praktykuj aktywne słuchanie, zadawanie pytań i rozwijaj umiejętność inicjowania rozmów.
4. Pozytywne myślenie
Pracuj nad zmianą negatywnych myśli na pozytywne. Unikaj katastrofizowania sytuacji społecznych i koncentruj się na potencjalnych pozytywnych wynikach.
5. Wsparcie społeczne
Rozmawiaj z przyjaciółmi lub rodziną o swoich uczuciach i postępie w radzeniu sobie z nieśmiałością. Czasem wsparcie innych może być nieocenione.
6. Terapia
W niektórych przypadkach warto skonsultować się z terapeutą, zwłaszcza jeśli nieśmiałość znacząco wpływa na twoje życie. Terapeuci mogą pomóc w identyfikacji źródeł nieśmiałości i pracować nad jej pokonaniem.
Podsumowanie
Nieśmiałość nie musi być trwałym ograniczeniem. Dzięki odpowiednim strategiom i praktyce można oswoić to uczucie i zyskać pewność siebie w różnych sytuacjach społecznych. Ważne jest, aby podejść do tego procesu z cierpliwością i wytrwałością, ponieważ przezwyciężenie nieśmiałości może być stopniowym procesem. Pamiętaj, że każdy jest inny, i strategie, które działają dla jednej osoby, niekoniecznie muszą działać dla innej. Dlatego eksperymentowanie i dostosowywanie podejścia do swoich indywidualnych potrzeb jest kluczem do sukcesu.