Pewność, że masz osobę, która troszczy się o ciebie i stawia Cię na pierwszym miejscu, jest niesamowicie ważna. Ale co będzie wtedy, gdy zaczniesz wątpić w to, czy druga osoba nadal darzy cię uczuciem?


W niektórych okolicznościach jedna osoba może zacząć zmieniać swoje zachowanie i wtedy łatwo stać się niepewnym. Obawa, że chłopak z tobą skończy, z pewnością nie jest niczym zwykłym. W końcu jest to osoba, wobec której masz silne uczucia i bolesne może być poczucie, że nie są one odwzajemnione. Dlatego ważne jest, aby nie bać się mówić o tej niepewności.


Wskazówki, jak rozmawiać z dziewczyną, chłopakiem.
Zastanów się z wyprzedzeniem, co chcesz powiedzieć. Przygotowywanie się do tego, co chcesz powiedzieć, może być dobre, aby lepiej zrozumieć swój punkt widzenia. Łatwiej też będzie pomóc twojemu chłopakowi zrozumieć twoją stronę sprawy, gdy wie, co chcesz mu powiedzieć.


Nie obwiniaj swojego chłopaka, dopóki nie poznasz wszystkich faktów. Może istnieć kilka powodów, dla których twój chłopak zmienił zachowanie i mógł się od ciebie trochę odsunąć. Staraj się nie oskarżać go o nic, dopóki nie poznasz całej historii. Być może twój chłopak przechodzi przez coś, o czym nie wiesz.


Wybierz odpowiedni czas i miejsce na rozmowę. Kiedy robisz coś poważnego w związku, dobrze jest wybrać czas, kiedy jesteście sami. Weź udział w rozmowie twarzą w twarz wtedy, gdy będziesz wiedział, że masz do tego chęci i odpowiedni nastrój. Trudno jest prowadzić takie rozmowy, gdy jesteś otoczony innymi ludźmi lub masz zły humor.


Bądź szczera, ważne jest, aby twój chłopak otrzymał jasny i szczery obraz tego, jak się czujesz i co czujesz. Wyjaśnij, w jaki sposób doświadczasz sytuacji i wyjaśnij, dlaczego doświadczasz jej w ten sposób. Łatwiej będzie dziewczynie zobaczyć twoją stronę sprawy, jeśli wyjaśnisz, dlaczego jesteś zaniepokojony lub niepewny.


Posłuchaj, co ma do powiedzenia chłopak, po powiedzeniu tego, co czujesz. Ważne jest, aby wysłuchać jego strony. Postaraj się postawić na miejscu chłopaka i dać mu możliwość wyjaśnienia sytuacji z jego strony.

Jeśli chcesz osiągnąć swój punkt widzenia, ważne jest, aby pokazać, że dobrze przemyślałeś to, co masz do powiedzenia i że wyjaśniłeś swoje uczucia w odpowiedni i dojrzały sposób.


Czy to nie wszystko jak wcześniej?
Boli poczucie niepewności i zmartwienia w związku. Oczywiście chcesz, aby osoba, do której masz silne uczucia, czuła to samo wobec ciebie. Dlatego często może być zarówno mylące, jak i smutne, jeśli uważasz, że twój chłopak nie będzie z tobą w związku.


Może ostatnio zmienił swoje zachowanie? Możesz nie zwracać na to tak dużej uwagi lub możesz czuć, że twój chłopak wolałby być z kimś innym. Trudno jest to szczególnie poczuć, gdy silnie pragniesz być w tym związku tak, jak to miało miejsce w przeszłości.


Czujesz się zraniony (a), gdy dziewczyna, chłopak opuszcza cię.
Istnieje niewiarygodna liczba sytuacji i przypadków, które mogą powodować niepewność w związku. Może to być związane z tym, jak dziewczyna mówi do ciebie lub jak reaguje na różne twoje wypowiedzi. Jeśli jesteś przyzwyczajona do otrzymywania wielu komplementów i pieszczot, może to być bolesne i zagmatwane, jeśli twój chłopak odsunie się i skończy z tym.


Nic więc dziwnego, że trochę martwisz się, jeśli twój chłopak nagle nie okaże tyle zainteresowania tobą, co wcześniej. Oczywiście, chcesz być doceniona i czuć, że twój chłopak chce być z tobą, szczególnie gdy jesteś już do tego przyzwyczajona.


Porozmawiaj ze swoim partnerem.
W takiej sytuacji najważniejsze jest natychmiastowe rozwiązanie problemu. Im dłużej brniesz, czujesz się niepewnie i martwisz się, tym trudniej jest utrzymać związek. Porozmawiaj ze swoim chłopakiem o swoich odczuciach i wyjaśnij, w jaki sposób jego zachowanie wpływa na ciebie. W niektórych przypadkach zachowanie dziewczyny nie ma nic wspólnego z tym związkiem. W życiu chłopaka mogą być inne sprawy, sytuacje, które wpływają na inne niż dotychczas jego zachowanie wobec ciebie.


Może miałaś trudności w szkole, w domu, z przyjaciółmi lub jakieś inne kłopoty. Są to sprawy, które mogą utrudnić twojemu chłopakowi pokazanie ci, że on nadal chce być w związku. Często trudne okresy w życiu dziewczyny mogą negatywnie wpływać na związek. To niekoniecznie musi odnosić się konkretnie do ciebie


Mieć trudne okresy to całkiem normalne.
Gdy jesteś w związku często musisz przechodzić przez trudne chwile, dlatego właśnie tak ważne jest, aby od razu problemy rozwiązywać na bieżąco. Uzyskaj jasność sytuacji i dowiedz się, dlaczego twój chłopak zmienił zachowanie wobec ciebie. Związek nie przetrwa na dłuższą metę, jeśli będziesz ciągle niepewna swojego chłopaka i tego, czy on naprawdę chce być z tobą.

Praca nad sobą i rozwój są niezwykle istotne w każdej dziedzinie naszego życia. Rozwijanie się jest niesamowicie istotne, zwłaszcza gdy nasze cechy lub nawyki są dla nas szkodliwe i nam nie odpowiadają. Takie cechy szczególnie oddziałują na nasze relacje z innymi ludźmi, szczególnie na naszą drugą połówkę, gdy codziennie spędzamy z nią czas i planujemy z nią wspólną i długą przyszłość.


Narcyzm i typowe cechy toksycznego partnera
Chyba nikogo nie zaskoczy stwierdzenie, że z narcyzem nie da się zbudować zdrowego związku. To głównie przez jego charakter i podejście do związku niszczą całkowicie możliwość stworzenia z nim czegoś więcej. Narcyzi często swoich partnerów traktują jak kolejne źródło podziwu. Lubią słuchać o tym, jak wspaniali są, nie dają jednak niczego w zamian, a wręcz wymagają od nas coraz więcej uwagi i poświęcenia. Jednocześnie będąc cały czas skupionymi na sobie, nie są w stanie być dla nas i poświęcić czegokolwiek, aby nasza relacja rozwijała się poprawnie. Narcyzi często trzymają przy sobie partnerów tylko po to, żeby byli kolejnym powodem, dla którego ludzie ich uwielbiają.


Chorobliwa zazdrość i potrzeba ciągłej kontroli
Jedną z najważniejszych cech zdrowego związku jest zaufanie. Bez niego nie jesteśmy w stanie żyć razem z naszą drugą połówką. Bez zaufania będziemy albo ciągle się martwić, albo histerycznie złościć i na siłę dopatrywać się możliwości zdradzenia nas. Zazdrość i potrzeba kontroli często idą ze sobą w parze, nie jest to jednak reguła. Czasami potrzeba kontroli wynika z zupełnie czego innego, z chęci całkowitego uzależnienie od siebie partnera i decydowania za niego o wszystkim. To kolejne cechy typowego toksycznego partnera, który nie tylko nie liczy się zupełnie z prywatnością swojej drugiej połówki, ale do tego przekracza wszelkie granice, byle tylko znaleźć dowód na swoje absurdalne teorie.


Lęk przed samotnością i brak niezależności
Nikt z nas nie chce wchodzić w związek z osobą, za którą będzie trzeba robić wszystko. No dobrze, są takie osoby, ale raczej nie budują one zdrowych relacji. Ciężko jest bowiem być na równi w związku z partnerem, który jest od nas i od naszej uwagi całkowicie uzależniony. Z czasem taka osoba może stać się w naszych oczach skrajnie nieatrakcyjna i odpychająca. Bo trzeba sobie powiedzieć: nie nauczymy dorosłej już osoby samodzielności. Nie da się jej tego wpoić, zwłaszcza jeśli pod ręką zawsze będzie miała rodzica, który załatwi rzeczy za nią. To samo dotyczy lęku przed samotnością, nasz parter jest uzależniony wtedy od nas i od uczucia, jakim go darzymy.

Odkąd dorosłeś, zastanawiasz się czasem, czy idziesz właściwą drogą. W dzieciństwie nieraz słyszałeś od dorosłych, że “w życiu trzeba dużo się uczyć”, aby zdobyć dobry zawód i stanowisko, zacząć zarabiać i usamodzielnić się. Potem, kiedy czytałeś mnóstwo poradników słyszałeś, że “trzeba marzyć na jawie”, wizualizować cele, iść własną drogą, robić to, co chcesz robić, a nie to co musisz. Wiesz jednak, że to nie takie proste. Możesz przeczytać uważnie wiele poradników, a nawet sięgnąć po mądrość starożytną albo mędrców wschodu i nadal nie wiedzieć, jaka droga jest ci pisana, przeznaczona. Czasem wątpisz nawet w to, że w ogóle jest jakaś droga, masz wrażenie, że jesteś pośrodku dżungli, gdzie za pomocą noża przebijasz się przez zarośla, wytyczając nową ścieżkę. Myślisz wreszcie, że wszystko jest dziełem przypadku i że nie istnieje żadne zadanie, żaden plan dla ciebie ani pozostałych ludzi. Potem jednak znowu zastanawiasz się, jak wykorzystać życie, jak spędzisz czas do emerytury, jak się zrealizować. To, co musisz zrobić, to zapytać się swojego nieświadomego umysłu, “czego pragniesz najbardziej?” I poczekać na odpowiedź. Co jednak robić w międzyczasie?

Najpierw sięgnij myślą wstecz. Wróć do dzieciństwa, postanów przywołać wszystkie dobre i złe rzeczy, jakie się działy. Czasem, aby wyprzeć złe fakty, krzywdy i winy, zapominamy też równocześnie o dobru, jakie było, bo nie samo zło się zdarzyło. Jeśli jednak traum jest dużo, pomoże ci w tym dobry psycholog. Sięgając myślą wstecz nie musisz sięgać do samego początku, lecz niech to będzie okres 7-11 r. ż. To wtedy powstają pierwsze marzenia, przymiarki i zabawy w dorosłych, bawienie się w “księdza”, “nauczycielkę” czy “lekarza”. Dzieci próbują się w zabawie, nie znają uczucia powagi. Wszystko, co robią, robią “na niby”, badając siebie i swoje siły. Zapytaj się tamtego dziecka w tobie, “kim chciałeś być wtedy?”. Najczęściej chłopcy chcą być policjantami, albo księżmi, a dziewczynki nauczycielkami albo pisarkami. Zapytaj się siebie z tamtych lat, kim naprawdę chciałeś/chciałaś być? Odpowiedź może nie nadejść od razu, może trzeba ją zdobyć we śnie, czasem przychodzi jako znak z zewnątrz (np. jako propozycja pracy, czyjaś podpowiedź, etc.).
Czasem powrót do dzieciństwa z pytaniem “czego chcę” pomaga, czasem chwilowo, a czasem wcale. Wiedz jednak, że same techniki mentalne (koncentracja, dyscyplina, wizualizacje i wiele innych) mogą nie pomóc, bo są zbyt techniczne. Problem jest dużo bardziej prosty i polega na tym, aby “wiedzieć, czego się chce”. Inaczej mówiąc, co mnie interesuje? Czemu poświęcam najwięcej czasu, najwięcej uwagi? Jak wygląda mój dzień? Co robię między pobudką a pójściem spać wieczorem? Wystarczy czasem przejść w myśli jeden przeciętny dzień, aby odpowiedź się znalazła.

Możesz zrobić dość proste ćwiczenie: wyobraź sobie, że jest rok 2023 - koniecznie określ datę co do dnia i miesiąca, np. niech to będą twoje urodziny za 5 lat. Napisz, co widzisz. Jak wyglądasz zewnętrznie, gdzie mieszkasz, z kim przebywasz, jak wygląda twój dzień codzienny, gdzie pracujesz, w jakim charakterze. Wszystko powinno być wyraźne, jednoznaczne, ostre, mocne. Podejdź do siebie samego, dotknij swoich włosów, podaj sobie rękę, porozmawiaj. Zapytaj się siebie, czy jesteś szczęśliwy? Jak minęło ostatnie pięć lat? Co się ważnego zdarzyło? Co robisz w życiu? Czy odnalazłeś swoją drogę czy też nadal szukasz? Ile masz środków na koncie, czy lata te przyniosły poprawę warunków finansowych czy jest tak samo? Na koniec poproś siebie, aby pokazał ci twój garaż. Wejdź i zobacz swoje auto za pięć lat. Jaki ma kolor, jaka to marka i model, dotknij lakieru, usiądź za kierownicą, włącz silnik, wyjedź z garażu, przejedź się po ulicach miasta przyszłości. Uwierz, choćby wszystko ci mówiło, że to niemożliwe.
Czasem otoczenie przeszkadza nam w realizacji celów. Spełniamy czyjeś żądania i prośby, nie odmawiamy w żadnej sytuacji, chcemy w ten sposób być lubiani, postrzegani jako uczynni, kulturalni. Tymczasem otoczenie nie chce, żebyś ty wygrał, tylko inni ludzie. Póki spełniasz czyjeś prośby zgodne z twoją pasją jest dobrze. Gdy jednak musisz robić coś, czego nie chcesz, zaczyna się konflikt sumienia. Działasz bez przekonania, z obowiązku, z automatu. Wiesz, że chcesz innej pracy, ale boisz się, że następna będzie jeszcze gorsza, więc tkwisz w strefie komfortu i nadal robisz coś, czego nie chcesz. Jeśli jednak tkwienie w komforcie jest miłe, to dalekosiężne skutku tej postawy mogą być opłakane. Nagle po latach wykonywania nielubianej pracy możesz mieć w środku życia kryzys wieku średniego, polegający na tym, że bilans tych lat będzie całkowicie ujemny i wpadniesz w depresję, mając poczucie zmarnowanego czasu, życia, sił, zdrowia i pieniędzy. Robienie niechcianej rzeczy nawet Biblia nazywa “grzechem”. Wszystko, co robisz bez przekonania obraca się w końcu przeciw tobie. Dlatego mówi się, że do “odważnych świat należy” i że “trzeba wyjść ze strefy komfortu” jak najszybciej. Nie jest to łatwe, ale może przynieść nadzieję na odmianę.

Póki pracujesz dla kogoś, właściwie przegrywasz. Wszelkie wymówki typu “muszę zarabiać na życie” są niestotne, bo wszędzie można zarobić. Jeśli wykonywać pracę dla kogoś, to znajdź najbliższą wymarzonej. Niech to będzie ta sama branża, ale inna firma, albo inne stanowisko w firmie. Rozmawiaj z pracodawcą o warunkach, wiele firm przenosi pracowników na równoległe stanowiska, aby przeciwdziałać wypaleniu. Pogadaj o awansie, pozbądź się kompleksów niższości. Nie bój się odmowy, z jaką możesz się spotkać. Obawa przed odmową jest najczęstszą przyczyną braku działania z twej strony. Jeśli nawet dziewczyna odmówi ci randki albo tańca, a pracodawca awansu, to na tym świat się nie kończy.

Gdy zdobędziesz się już na odwagę pracy “na swoim”, musisz wiele przejść, aby zacząć zarabiać co najmniej tyle samo, ile w pracy na etacie. Panująca biurokracja, konkurencja, przeszkody rodzinne - mogą niestety cię zniechęcać, jednak przynajmniej raz w życiu można zaryzykować i spróbować czegoś, czego nigdy nie robiłeś. Może się uda - może nie. Jednak jeśli nie zrobisz nic, nie uda się na pewno. A jeśli podejmiesz akcję, jest zawsze możliwość, że uda się właśnie tobie. Przynajmniej będziesz mieć poczucie, że próbowałeś i nie wpadniesz w żal, gdy po latach będziesz żałować, że czegoś nie spróbowałeś. Ludzie na końcu życia żałują nie tyle tego, co zrobili, ile tego, czego nie zrobili. Działając nie unikniesz błędów, a nawet one są konieczne, bo na nich się uczymy. Jeśli nie chcesz błędów, nie rób nic. Wtedy jednak, gdy będziesz biernie czekać, tkwiąc w bezczynności, nie zdarzy się nic na pewno. A jeśli zaczniesz coś robić, na początku cokolwiek, wtedy otwierają się możliwości, o których nigdy nie myślałeś, że w ogóle istnieją.