Randka to moment, którym każdy z nas chce zachwycić swojego potencjalnego partnera. Jednakże, przygotowanie się do randki może być bardzo stresujące. Często zastanawiamy się co ubrać, gdzie się udać i co robić, aby wypadnąć dobrze. Dlatego dzisiaj przedstawiam 7 porad, dzięki którym dobrze wypadniesz na randce.

Wybierz odpowiednie miejsce
Miejsce, w którym umówisz się na randkę, jest bardzo ważne. Nie ma znaczenia, czy to będzie kawiarnia, restauracja, kina czy park. Najważniejsze, abyś wybrał miejsce, które będzie dla Ciebie i Twojego partnera komfortowe i przyjemne. Staraj się unikać miejsc zbyt głośnych, ponieważ utrudni to rozmowę.

Zwróć uwagę na swój wygląd
Na randce ważne jest pierwsze wrażenie, dlatego staraj się wyglądać atrakcyjnie i schludnie. Wybierz ubrania, w których czujesz się dobrze i komfortowo. Ważne, aby Twoje ubranie odpowiadało miejscu, w którym się spotykacie. Nie zapomnij także o higienie osobistej.

Bądź punktualny
Punktualność to bardzo ważna cecha. Jeśli spóźnisz się na randkę, może to wywołać niepotrzebne nieporozumienia i stres. Dlatego staraj się być na czas. W razie opóźnień, poinformuj swojego partnera o tym.

Bądź sobą
Nie udawaj kogoś, kim nie jesteś. Bądź sobą i zachowaj swoją naturalność. Staraj się rozmawiać na tematy, które Cię interesują i nie krępuj się pytać o zainteresowania Twojego partnera. Pamiętaj, że randka to czas, aby poznać drugą osobę, dlatego bądź otwarty na rozmowę.

Uważaj na swoje zachowanie
Twoje zachowanie na randce jest równie ważne co wygląd i punktualność. Staraj się być uprzejmy i taktowny wobec swojego partnera. Unikaj skrajnych opinii i zbyt personalnych pytań. Pamiętaj, że to dopiero pierwsza randka, dlatego zachowaj umiar.

Zainteresuj się drugą osobą
Pokaż swoje zainteresowanie drugą osobą. Pytaj o jej zainteresowania, pasje i plany na przyszłość. Staraj się słuchać uważnie i być empatycznym. To pokaże Twojemu partnerowi, że jest dla Ciebie ważny.

Bądź pozytywny
Randka to czas, aby się dobrze bawić i cieszyć z towarzystwa drugiej osoby. Staraj się być pozytywny i uśmiechnięty

To co zabija od środka, czyli toksyczne relacje

Często człowiek dopatruje swoich dolegliwości fizycznych w pogorszeniu stanu zdrowia, doszukuje się różnych chorób, gdyż otrzymuje wyraźne bodźce płynące z organizmu między innymi nawracające bóle głowy, zawroty głowy, mdłości, bóle brzucha, uczucie ściskania w okolicach pod żebrowych, nieuzasadnione pocenie się będące nienaturalną rekcją gdyż występuje nawet gdy jest zimno, nocne duszności, kołatania serca, szybkie meczenie się, bóle stawów, drżenie rąk, bezsenność i wiele podobnych, które jak najbardziej mogą mieć związek z rozwijającym się stanem chorobowym w naszym organizmie, lecz co w sytuacji kiedy przerażeni udajemy się do lekarza wykonujemy kolejne specjalistyczne badania które, nie dają odpowiedzi na nasze dolegliwości?, co więcej wyniki mamy dobre a czujemy się jak: „zużyty worek na kartofle”


Bardzo sceptycznie podchodzimy do uświadomienia sobie że, ludzie generują w sobie ogromne pokłady energetyczne której niewidzialne wiązki skierowane w naszą stronę i mogą mieć niewyobrażalne skutki w zależności czy jest to pozytywny wpływ czy negatywny, wmawiamy sobie że, to na nas nie ma wpływu, że jesteśmy silni, odporni, nie myślimy o tym, nie poświęcamy temu cennego czasu, a tymczasem nasze samopoczucie w wyraźny sposób ulega pogorszeniu.
Stosunki jakie mamy z innymi ludźmi zwłaszcza toksyczne relację mogą doprowadzić człowieka do całkowitej wewnętrznej ruiny, zwłaszcza gdy sytuację wymuszają na nas obcowanie z takimi ludźmi przez większość czasu, nawet gdy zakończymy z jakiegoś powodu relacje która, trwała latami gdzieś tam w nas jej destrukcyjny wpływ na nas pozostaje, co ma swoje odbicie w rzeczywistości którą chcemy kreować na nowo, lecz nie do końca nam to wychodzi, mówimy sobie: „nowy początek, po co mam dźwigać za sobą ten ciężki bagaż?, przecież już go nie ma”, a jednak coś nam uwiera i nie pozwala oczyścić umysłu na tyle by, czuć się pewnie i swobodnie, by móc realizować nowy plan bez balastu z przeszłości.
Najgorsza sytuacja ma miejsce wówczas gdy mamy świadomość że, relacja z takim człowiekiem źle wpływa na nas, lecz z jakiś powodów jej nie przerywamy, bo boimy się utraty tego co już mamy, dochodzi do tego poczucie że, bez tej osoby sobie nie poradzimy, bo to właśnie dzięki niej „mamy co mamy”, i to są właśnie najgorsze sidła w jakie wpadamy - sidła oprawcy, który znalazł takie narzędzia manipulacyjne dzięki którym wie że, może nas w każdy sposób kontrolować a my i tak się nie sprzeciwimy, bo bycie w takim środowisku z takimi ludźmi o cechach wampira emocjonalnego odbiera człowiekowi poczucie wartości a tym samym odwagę przeciwstawienia się a tym samym oprawcy zwiększa poczucie władzy nad nami, i on doskonale zdaje sobie z tego sprawę.


Odczłowieczanie postępuje jak wirus, już od kilku dobrych lat, w przerażającym tempie przybywa osób z zaburzeniami psychicznymi, fobiami, lękami społecznymi, itp., problem jest poważny, bo dotyka coraz więcej dzieci, można zweryfikować to przyglądając się chociażby przepełnieniem w szpitalach psychiatrycznych dla dzieci w których już dziś ciężko o miejsce,( nie do wyobrażenia kiedyś- sześciolatek z chorobą psychiczną…) brakuje specjalistycznej opieki, wsparcia, a przed wszystkim brakuje człowieka w człowieku, oddanego, z powołaniem, z bezinteresownością, doprowadziliśmy do czasów regresu - transformacji człowieka w ślepego, głuchego i totalnie obojętnego wobec drugiego istnienia, nie radzimy sobie z otaczającym nas światem, ulegliśmy wpływom, poginą tak naprawdę za niczym, dopuściliśmy do siebie na własne życzenie mechanizm który, wyniszcza uważając „to” jako coś dobrego, pomocnego nam, jako postęp, a tym czasem jest to nasza własna wyprodukowana przez nas samych broń, która stopniowo niszczy, czyniąc, i tak już posunięte spustoszenia, lecz w presji życia jaką sobie narzuciliśmy ( dobrowolnie) nie widzimy jeszcze tego tak wyraźnie, bo brakuje nam spokoju by to dojrzeć, aż do momentu gdy przyjdzie kryzys, my sami sobie robimy krzywdę, której skutki pociągają za sobą spójny łańcuch niekończących się nieszczęść.


Charakterystyczne cechy ludzi toksycznych:


- zazwyczaj są to ludzi o pesymistycznym nastawieniu, często narzekają na wszystko, potrzebują tłumu odbiorców, czyli słabszych od siebie,
- nie interesuję ich co mówisz - nie słuchają, lekceważą zdanie innych,
- to oni mają najgorzej w życiu nie ty,
- zawsze znajdą powód do krytyki,
- oceniają bez postawnie,
- dopisują nieistniejące scenariusze pod adresem osoby przez nich szykanowanej, plotkują za plecami,
- zazwyczaj są obojętni wobec cierpienia, problemów danej osoby,
- zawsze mają rację,
- sprawnie manipulują otoczeniem by uzyskać zamierzony efekt, często ubierają „maski” pod daną sytuację, czy osobę, potrafią idealnie dopasować się do nowego środowiska jak kameleon,
- wobec nowo poznanych osób są nadzwyczaj uprzejmi zwłaszcza gdy mają jakiś ukryty zamiar
- potrafią upokarzać publicznie, wywierać emocjonalny nacisk,
- odwołują się często do wrażliwego sumienia danej osoby,
- przekonują o swojej racji,
- nastawiają innych przeciwko osobie która, nie poddaje się wpływom oprawcy,
-wykazują cechy socjopatyczne,
- nie obchodzi ich stan zdrowia, i samopoczucie, nawet odczuwają pewien rodzaj satysfakcji z powodu niepowodzeń i porażek innych,
- szybko wpadają w złość,
- udają przyjaciela, by w odpowiednim czasie zakończyć przyjaźń zwłaszcza jak mają jakiś cel związany z daną osobą ( korzyść, coś mogą uzyskać )
- stale kontrolują wszystko, ( to on decyduje gdzie jechać, co kupić, jak się masz ubrać, co ci pasuje co nie, jak masz się czuć, on wie najlepiej czego potrzebujesz- ty się nie znasz na niczym),
- poczucie władzy nad kimś dodaje mu pewności siebie,
- narcystyczna osobowość,
- charakterystyczną cechą takich osób jest gadatliwość, są mówcami doskonałymi, nawet jeżeli o czymś nie mają pojęcia to zachowują się jakby byli chodzącą encyklopedią, na wszystko mają odpowiedź, nawet jeżeli nie mają pojęcia o czymś to i tak sprawiają takie wrażenie co daje komiczny z reguły efekt ale nie dla nich: on się zna, on był, on doświadczył, on wszystko ma, jest najmądrzejszy, elokwentny itd.


Jak obronić się przed toksycznymi ludźmi?


Nie obwiniaj siebie, nie daj dojść negatywnym myślom do głosu, nie inwestuj w takiego człowieka żadnych wyższych uczuć, nie otwieraj się przed takim człowiekiem, bo wykorzysta twoją słabość jako sprawne narzędzie przeciwko tobie, nie nabieraj się na postanowienia, przyrzeczenia poprawy ze strony takich osób, to są tylko chwyty manipulacyjne, tacy ludzie nie cierpią sprzeciwu, nie szanują indywidualności danej jednostki dlatego głośno wyrażaj swoje zdanie – nie bój się, niech cię słyszą! Taki człowiek z reguły myśli że, jesteś za słaby by się przeciwstawić, bo ma takie zdanie o tobie które, sam sobie wyrobił bezpodstawnie. Jeżeli jesteś w stanie a powinieneś być, unikaj takich ludzi, kończ nie zdrowe relacje, gdyż z własnego doświadczenia mogę stwierdzić nic tak człowieka nie rujnuje jak kontakt i życie z człowiekiem toksycznym, jest to gorsze od fizycznej choroby gdyż wiesz jak leczyć taką chorobę, nawet jeżeli toksyczna relacja została zerwana to jej skutki odczuwalne są bardzo długo i w sposób widoczny komplikują codzienne funkcjonowanie i powrót do względnej normalności której, człowiek bardzo pragnie.


Jest takie stwierdzenie:
„że należy być wdzięcznym za wszystkich trudnych ludzi na naszej drodze, gdyż on sprawili że, wiesz kim na pewno nie chcesz być”
Zwrócicie uwagę na to, jak traktujecie swoje dzieci, siebie nawzajem, współpracowników, napotkanych przypadkowych ludzi, zwróćcie uwagę i reagujcie na wszystko to co sprawia wam ból i przyczynia się do poczucia bezsilności, rezygnacji, a wystarczy naprawdę tak nie wiele by drugiemu człowiekowi przywrócić wiarę w sens, dać nadzieje, i uczynić życie nieco lżejszym, bardziej kolorowym, bezpiecznym.


„Przecież jest jedno niebo, jedno słońce które, świeci jednakowo dla każdego, cieszmy się nim i ogrzewajmy w jego blasku, a gdy przyjdą chmurne deszczowe dni zachowajmy słońce w sobie i pozwólmy schronić się pod naszym parasolem tym którym tego ciepła brakuje”

Miłość i namiętność to dwa uczucia, które często są ze sobą mylone, choć w rzeczywistości różnią się znacząco. Zarówno miłość, jak i namiętność odgrywają ważną rolę w relacjach międzyludzkich, ale ich natura, wpływ na nasze życie oraz sposób, w jaki kształtują związki, są odmienne. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby budować trwałe i satysfakcjonujące relacje. Warto zatem przyjrzeć się bliżej, czym są te uczucia, jak je rozpoznać i jak wykorzystać tę wiedzę w codziennym życiu.


Namiętność to uczucie intensywne, często gwałtowne i pełne emocji. Pojawia się nagle, jak iskra, która zapala ogień. Charakteryzuje się silnym pragnieniem bycia z drugą osobą, fizycznym pożądaniem oraz euforią, która towarzyszy każdemu spotkaniu. Namiętność jest jak burza – piękna, ale krótkotrwała. To uczucie opiera się na chemii, hormonach i emocjach, które często przytłaczają racjonalne myślenie. W namiętności dominuje pragnienie, a nie zawsze głębsze zrozumienie drugiej osoby. To uczucie może być niezwykle ekscytujące, ale rzadko wystarcza, by stworzyć trwały związek.


Miłość, z drugiej strony, jest uczuciem głębszym i bardziej złożonym. Nie pojawia się nagle, ale rozwija się stopniowo, jak roślina, która potrzebuje czasu, by zakorzenić się i zakwitnąć. Miłość to nie tylko emocje, ale także decyzja, zaangażowanie i codzienna praca. W miłości ważne jest zrozumienie, akceptacja i wsparcie drugiej osoby. To uczucie opiera się na więzi emocjonalnej, duchowej i intelektualnej, a nie tylko na fizycznej atrakcyjności. Miłość jest jak drzewo – potrzebuje czasu, by wyrosnąć, ale kiedy już to zrobi, staje się stabilna i trwała.


Jednym z kluczowych różnic między miłością a namiętnością jest ich trwałość. Namiętność często gasnie tak szybko, jak się pojawiła. To uczucie opiera się na nowości, ekscytacji i nieznanym, a kiedy te elementy znikają, namiętność może osłabnąć. Miłość, przeciwnie, rozwija się z czasem. Im dłużej jesteśmy z kimś, im lepiej się poznajemy, tym głębsza staje się nasza więź. Miłość potrafi przetrwać trudne chwile, konflikty i zmiany, ponieważ opiera się na prawdziwym zrozumieniu i akceptacji.


Kolejną różnicą jest sposób, w jaki te uczucia wpływają na nasze zachowanie. Namiętność często prowadzi do idealizacji drugiej osoby. Widzimy tylko jej zalety, ignorując wady. To uczucie może sprawić, że stajemy się nieco egoistyczni – skupiamy się na własnych emocjach i pragnieniach, a nie na potrzebach partnera. Miłość, przeciwnie, uczy nas patrzeć na drugą osobę realistycznie. Widzimy zarówno jej mocne strony, jak i słabości, i akceptujemy je. Miłość skłania nas do dawania, a nie tylko brania. To uczucie uczy nas empatii, cierpliwości i poświęcenia.


Warto również zwrócić uwagę na to, jak te uczucia wpływają na nasze relacje z innymi. Namiętność często izoluje nas od świata zewnętrznego. Kiedy jesteśmy zakochani, cały świat wydaje się znikać, a my skupiamy się tylko na sobie i naszym partnerze. Miłość, przeciwnie, otwiera nas na innych. To uczucie uczy nas budować zdrowe relacje nie tylko z partnerem, ale także z rodziną, przyjaciółmi i społecznością. Miłość zachęca nas do dzielenia się, współpracy i tworzenia wspólnoty.


Budowanie trwałych relacji wymaga zrozumienia zarówno miłości, jak i namiętności. Namiętność może być wspaniałym początkiem związku, ale nie powinna być jedynym fundamentem. Aby związek przetrwał, musi ewoluować w miłość. To oznacza, że musimy być gotowi na pracę nad relacją, na rozmowy, kompromisy i wspólne pokonywanie trudności. Miłość nie jest łatwa, ale jest warta wysiłku.


Jednym z najważniejszych elementów budowania trwałej relacji jest komunikacja. Bez otwartej i szczerej rozmowy trudno jest zbudować głęboką więź. Warto rozmawiać nie tylko o codziennych sprawach, ale także o naszych uczuciach, marzeniach, obawach i potrzebach. Komunikacja pozwala nam lepiej zrozumieć siebie nawzajem i uniknąć nieporozumień.


Kolejnym kluczowym elementem jest zaufanie. Bez zaufania trudno jest budować trwałą relację. Zaufanie to nie tylko wiara w to, że druga osoba nas nie zdradzi, ale także pewność, że możemy na nią liczyć w trudnych chwilach. Zaufanie buduje się poprzez konsekwentne działanie, dotrzymywanie obietnic i bycie obecnym w życiu partnera.


Ważne jest również, aby pamiętać o sobie w związku. Miłość nie oznacza rezygnacji z własnych potrzeb i pragnień. Aby być dobrym partnerem, musimy dbać o siebie – zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie. To oznacza, że powinniśmy znajdować czas na swoje pasje, rozwój osobisty i relaks. Tylko wtedy możemy być naprawdę obecni w relacji i dawać z siebie to, co najlepsze.


Wreszcie, warto pamiętać, że miłość to nie tylko uczucie, ale także wybór. Każdego dnia decydujemy się na bycie z drugą osobą, na wspieranie jej i na pracę nad relacją. To właśnie te codzienne decyzje sprawiają, że miłość staje się trwała i głęboka.


Miłość i namiętność to dwa różne, ale równie ważne uczucia. Namiętność może być wspaniałym początkiem, ale to miłość nadaje relacji głębię i trwałość. Budowanie trwałego związku wymaga zrozumienia, komunikacji, zaufania i codziennej pracy. To nie zawsze jest łatwe, ale efekty są warte wysiłku. Prawdziwa miłość to nie tylko uczucie, ale także decyzja, którą podejmujemy każdego dnia.