Jak randkować latem ? Cóż, powiemy szczerze .... Samochód, hotel i nad morze ... innego wyjścia nie ma, ewentualnie jeśli ktoś woli spokojniejszy klimat, jakiś miły przymorski kurorcik albo jeziorko. Kobiety kochają słońce, mężczyźni kobiety w słońcu zmoczone wodą - rozumie się więc samo przez się ... podróż pociągiem w 30 stopniowym upale - myślimy, że to wrażenia, które utkwią na długo w pamięci. Sobota 30 stopni, chociaż to jeszcze nie czas urlopów i wolności, jest to ostatni dzwonek na zaplanowanie czegoś ciekawego z ciekawą osobą - oczywiście najlepiej poznaną na Naszym portalu randkowym ;-) ale tak poważnie, z każdą ciekawą osobom. Żyje się tylko raz! Zachęcamy do nie szczędzenia grosza na tak niezapomniane chwile wakacyjne.
Tytuł niniejszego artykułu może brzmieć nieco dziwnie. Pewnie zastanawiasz się w tej chwili, jak w ogóle można bać się otrzymywania czegoś wspaniałego w życiu? A jednak jest to możliwe – i sporo osób tak właśnie czyni. Sami blokują sobie dostęp do wszystkiego, co dobre w ich życiu. Co takiego w takim razie robią? I jakiego typu zachowania warto zatem unikać?
Miłość, sukces, pieniądze, bogactwo, sława, rodzina, dobra praca itd. to tylko niektóre z pragnień ludzkich. Nie ma nic niestosownego w tym, że człowiek ma ochotę właśnie na coś takiego. Wszak w życiu chodzi o to, żeby żyć szczęśliwie, czuć się spełnionym i uwolnić się od cierpienia. Jeśli człowiek dąży do osiągnięcia czegoś, co niesie ze sobą jakąś wartość dla niego samego, otoczenia czy też nawet świata to przecież jest to fantastyczna sprawa. Nie sądzisz? Niestety, ten sam człowiek może również stanowić dla siebie przeszkodę. Często widać na co dzień, jak wzbrania się on od przyjęcia czegoś dobrego. Stwarza on w ten sposób coś, czego dla własnego dobra nie powinien robić. Co takiego zatem czyni?
Należy w tym miejscu coś zrozumieć. Miłość, dobro czy pieniądze itd. są wspaniałe wtedy, kiedy człowiek się nimi dzieli. Dzięki temu tworzy się tzw. przepływ i to, co piękne ma swoją drogę, którą po prostu płynie. To nic innego jak przekazywanie pewnych wartości. A poprzez przekazywanie tworzy się ich więcej. Tak więc ma to zbawienne skutki na życie człowieka. Jednak… mentalność ludzka nie jest na to nastawiona – zamiast przyjmować i przekazywać, następuje blokowanie. Można to łatwo zauważyć w życiu codziennym.
Pomyśl teraz nad czymś takim. Czy ludzie chętnie przyjmują pochwały i dobre słowo? Komplementy? Albo pieniądze czy inną materialną korzyść za jakieś okazane wsparcie lub pomoc? Nie zawsze nawet patrzą dobrze na sukces, jaki osiągnęli. Jako ludzie jesteśmy w dużej mierze tak warunkowani od najmłodszych lat, że następnie nie jesteśmy w stanie wiele w życiu przyjąć. Uczy się nas przesadnej skromności, nieżądania od nikogo korzyści za okazaną pomoc, pracę, wsparcie itd. I owszem, jest to mądre – ludzie skromni, którzy pomagają, są naprawdę niezwykłymi ludźmi. Problem natomiast stwarza się wtedy, kiedy ktoś niespodziewanie wynagradza ich pochwałami, dobrymi słowami czy jakimiś korzyściami materialnymi. Wyuczony wzorzec zachowań nie pozwala im tego przyjąć, albowiem twierdzą oni, że nic wielkiego w zasadzie nie zrobili i nie zasługują na żadne pochwały i korzyści. Taka skromność niestety skutecznie blokuje napływ wszelkiego dobra. Być może teraz nasuwa Ci się myśl, iż to przecież chwalebne i wspaniałe jest nie przyjmować żadnych pochwał, pieniędzy czy innych dóbr np. za okazaną pomoc. Pozwól jednak coś wyjaśnić.
Wyobraź sobie, że pomogłeś komuś w uporaniu się z jakąś czynnością. Robiłeś to oczywiście bezinteresownie i nie myślałeś o nagrodach. A jednak niespodziewanie osoba, której pomogłeś, chwali Cię i daje Ci pieniądze za okazaną pomoc. Co w takim przypadku zrobiłaby większość ludzi? Nie przyjęłaby ani jednego, ani drugiego. A co Ty byś zrobił? Powracając do tematu. Kiedy ktoś obdziela Cię czymś dobrym, jest to znak od tej osoby, że uznaje Cię za wspaniałego człowieka i uważa, że należy Ci się jakaś nagroda. Ta osoba pragnie obdzielić Cię ze szczerego serca. Jeśli jednak nie przyjmiesz tego, co Ci daje, zrobisz dwie fatalne w skutkach rzeczy. Pierwszą jest to, iż odmówisz osobie, która pragnie Cię nagrodzić przyjemności z uczynienia tego – po prostu zrobisz jej przykrość. Drugą będzie po prostu to, iż zablokujesz dopływ dobra do swojego życia. Jak widać, każda ze stron na tym coś straci.
Weź też pod uwagę prosty fakt. Kiedy np. ktoś wynagradza Cię finansowo, to przecież pieniądze, które dostajesz, puścisz w obieg dalej. Stanie się tak, ponieważ coś za nie kupisz. Kupując coś od kogoś, dajesz też temu komuś szansę na zarobienie pieniędzy, natomiast ten ktoś również zrobi z nimi jakiś użytek. A jeśli są to komplementy i dobre słowa, to podniesiony nimi na duchu będziesz także komplementował innych. Widzisz? Tak właśnie tworzy się przepływ wszelkiego dobra. Dodać należy tutaj jeszcze jedną ważną rzecz. Nie żądaj nigdy jakiegoś zadośćuczynienia za okazaną pomoc, pracę czy wsparcie – to jest akurat nie fair. Natomiast jeśli ktoś oferuje Ci jakieś dobra, ponieważ pragnie Cię nimi obdzielić, przyjmij je i podziękuj. To jest właśnie właściwa postawa. Nie blokuj nigdy przepływu dobra, spraw, abyś był jego przewodnikiem.
Dostrzegasz już teraz, w czym rzecz? Rozumiesz już, dlaczego ludzie ciągle są pogrążeni w rozpaczy i cierpieniu? Dlaczego nie odnoszą sukcesów w życiu? Ponieważ nie przyjmują żadnego dobra, wzdragają się przed nim. Myślą, iż jest to niestosowne zachowanie. Jeśli jednak nie przyjmują, to też nie mają za bardzo czym się dzielić. Ty zrób inaczej. Kiedy dostajesz miłość, wsparcie, pomoc, zrozumienie, komplementy, pieniądze czy inne dobra to je przyjmij i ładnie podziękuj. W ten sposób dajesz sygnał życiu, iż jesteś gotowy i otwarty na wszelkie dobra, miłość i bogactwo. I nie zapomnij również obdzielać innych. Twórz przepływ, a nie blokadę
W społeczeństwie od wieków funkcjonuje model związku, w którym mężczyzna jest starszy od kobiety – historycznie wynikało to z ról społecznych, ekonomicznych i kulturowych. Jednak we współczesnym świecie, gdzie normy dotyczące relacji międzyludzkich ulegają znaczącym zmianom, warto zastanowić się, czy tego typu związki rzeczywiście mają szansę na trwałość i wzajemne spełnienie, czy może są jedynie pozostałością przestarzałych schematów. Odpowiedź nie jest jednoznaczna, bo choć różnica wieku może przynosić pewne wyzwania, to jednocześnie może być źródłem unikalnej dynamiki, która wzbogaca relację. Kluczem nie jest sama dysproporcja wieku, ale to, jak obie strony podchodzą do różnic między nimi i na ile potrafią zbudować wspólną przestrzeń emocjonalną i życiową.
Jednym z najczęściej wymienianych atutów związku, w którym mężczyzna jest starszy od kobiety, jest dojrzałość emocjonalna, jaką może on wnieść do relacji. Wielu mężczyzn w późniejszych latach życia osiąga większą stabilność finansową, pewność siebie i życiową mądrość, co może stanowić oparcie dla partnerki znajdującej się na wcześniejszym etapie rozwoju zawodowego czy osobistego. Z drugiej strony, młodsza kobieta często wnosi do związku energię, świeże spojrzenie na świat i otwartość na nowe doświadczenia, które mogą ożywić starszego partnera. Tego typu wymiana – mądrości za entuzjazm, stabilności za spontaniczność – może stworzyć interesującą równowagę, pod warunkiem że obie strony szanują swoje różnice i nie traktują ich jako źródła nierówności.
Nie bez znaczenia pozostaje jednak kwestia biologiczna. Kobiety i mężczyźni starzeją się w różnym tempie, a różnica wieku może stać się bardziej widoczna z upływem lat. Dla niektórych par nie stanowi to problemu, podczas gdy dla innych może przekształcić się w źródło napięć, szczególnie jeśli chodzi o kwestie związane z posiadaniem dzieci. Młodsza kobieta może w pewnym momencie poczuć presję biologicznego zegara, podczas gdy starszy mężczyzna może nie mieć już ochoty lub możliwości, by zostać ojcem. To jeden z tych tematów, które warto omówić na wczesnym etapie związku, aby uniknąć rozczarowań w przyszłości. Również w sferze intymności różnice w poziomie energii czy potrzebach mogą wymagać wzajemnego zrozumienia i kompromisów.
W kontekście społecznym związki z wyraźną różnicą wieku wciąż bywają postrzegane przez pryzmat stereotypów. Młodsza kobieta bywa niesłusznie posądzana o interesowność, a starszy mężczyzna o chęć kontroli lub strach przed starzeniem się. Chociaż w niektórych przypadkach takie motywacje mogą istnieć, to generalizowanie jest krzywdzące dla tych par, które łączy autentyczne uczucie i wspólne wartości. Ważne, aby partnerzy potrafili odciąć się od opinii innych i skupili na budowaniu relacji, która ma sens dla nich samych, a nie dla otoczenia. W końcu to nie społeczeństwo będzie żyło w tym związku, tylko oni sami.
Kolejnym aspektem wartym rozważenia są cele życiowe i plany na przyszłość. Młodsza kobieta może być na etapie dynamicznego rozwoju kariery, odkrywania świata lub poszukiwania własnej tożsamości, podczas gdy starszy mężczyzna może dążyć do stabilizacji, spokoju i życia w bardziej ustalonym rytmie. Te różnice nie muszą dzielić – mogą się uzupełniać, jeśli obie strony są gotowe na kompromisy i wzajemne wsparcie. Kluczowe jest jednak, aby partnerzy potrafili otwarcie rozmawiać o swoich oczekiwaniach i obawach, zamiast zakładać, że druga osoba automatycznie podziela ich wizję przyszłości. W przeciwnym razie po latach może okazać się, że każdy z nich ciągnie w inną stronę.
Warto też zwrócić uwagę na różnice pokoleniowe, które mogą wpływać na codzienne funkcjonowanie pary. Inne doświadczenia historyczne, odmienne nawyki kulturowe czy nawet różnice w podejściu do technologii mogą czasem prowadzić do nieporozumień. Dla jednych par stanowi to ciekawy temat do rozmów i wzajemnego poznawania się, dla innych może być źródłem frustracji. Wszystko zależy od otwartości obu stron i gotowości do wyjścia poza własną perspektywę. Ciekawość świata partnera, a nie próba jego zmiany, jest tu kluczowym elementem udanej relacji.
W kwestii władzy i decyzyjności w związku różnica wieku może czasem prowadzić do nierównomiernego rozkładu wpływów. Starszy mężczyzna, szczególnie jeśli jest bardziej ustabilizowany finansowo, może nieświadomie dominować w podejmowaniu ważnych decyzji, co z czasem może stać się źródłem resentymentu u młodszej partnerki. Aby uniknąć tej pułapki, warto od początku dbać o równowagę w relacji i upewniać się, że obie strony mają równe prawo głosu. Prawdziwa dojrzałość związku przejawia się nie w tym, kto ma więcej lat, ale w tym, na ile partnerzy potrafią traktować się jak równi sobie ludzie, niezależnie od różnic wieku, doświadczenia czy statusu materialnego.
Długoterminowa perspektywa takiego związku również wymaga przemyślenia. Starszy mężczyzna może wcześniej przejść na emeryturę, zacząć doświadczać problemów zdrowotnych lub po prostu mieć mniej energii do aktywnego życia w wieku, gdy jego partnerka wciąż będzie w pełni sił. Czy obie strony są gotowe na te wyzwania? Czy młodsza kobieta będzie w stanie zapewnić wsparcie, gdy zajdzie taka potrzeba, bez poczucia, że rezygnuje z własnych planów? Czy starszy mężczyzna zaakceptuje fakt, że jego partnerka może w pewnym momencie potrzebować więcej przestrzeni do rozwoju? To trudne pytania, ale im wcześniej zostaną zadane, tym większa szansa, że związek przetrwa próbę czasu.
Wbrew pozorom, nie wszystkie wyzwania w takich związkach dotyczą starszego partnera. Młodsza kobieta również może doświadczać swoistego rodzaju presji – oczekiwania, że będzie bardziej "dorosła" niż jej rówieśniczki, lub że zrezygnuje z pewnych aspektów młodości, aby dostosować się do stylu życia partnera. Ważne, aby obie strony miały przestrzeń na bycie sobą i nie czuły, że muszą grać role narzucone przez różnicę wieku. Związek powinien dawać wolność, a nie ją ograniczać.
Czy więc związek młodszej kobiety ze starszym mężczyzną ma sens? Odpowiedź brzmi: to zależy. Nie od samej różnicy wieku, ale od tego, co obie strony wniosą do relacji i na ile są gotowe pracować nad jej trwałością. Historia zna wiele przykładów takich par, które stworzyły trwałe i szczęśliwe związki, ale też takich, w których różnice okazały się zbyt duże do pokonania. Najważniejsze, aby decyzja o wejściu w taką relację była świadoma, oparta na wzajemnym szacunku i realistycznych oczekiwaniach. W końcu wiek to tylko liczba – prawdziwą miarą związku jest to, co partnerzy są w stanie razem zbudować, niezależnie od metryki.